Velsigning frå himmelen ved trua på Jesus.

Profetisk bodskap ved Elin Therese Slotten (torsdag):

«Jeg har hørt deg si mitt barn at du ikke hører min stemme. Men jeg har aldri vært langt vekke fra deg. Jeg har aldri forlatt deg et eneste øyeblikk. Min ånd er med deg og jeg snakker til deg og leder deg mer enn du aner. Jeg er oppriktig interessert i deg og ditt liv. Mine tanker for deg er ufattelig mange og konkrete. Jeg dagdrømmer om deg og mine øyne er på deg alltid. Du er mitt elskede barn. Du har min fulle oppmerksomheten og jeg elsker deg inderlig . Verdens støy blir høyere og høyere. Og dine tanker er mange. Men jeg har skapt deg for å kunne høre min stemme. Dette gjelder deg også mitt barn. Du er ikke et unntak. Jeg ønsker at du skal lære deg å kunne høre min stemme. Jeg ønsker at du skal kunne skjelne på dine egne tanker og mine. Også avsløre når den onde taler til deg i dine tanker. Men mitt barn du har alt hørt fra meg igjen og igjen. Noen ganger merket du det, andre ganger trodde du det var dine tanker. Men jeg taler også til deg mitt barn, tro aldri noe annet. Kom til meg i stillhet. Lær deg å sitte i stillhet og bruk tid i mitt nærvær. Tilbe meg! Tilbedelse og takksigelse vil åpne opp for mitt nærvær, som vil igjen rydde atmosfæren inni deg og rundt deg, til å kunne høre meg lettere og også føle mitt nærvær. Depresjon og frykt vil hindre deg i å kunne høre min stemme klart, det blir som en tåke fra den onde som hindrer mitt nærvær og glede og kunne flyte i ditt liv. Frykt ikke mitt barn, bare tro. Kom til meg med dine bekymringer og la meg bære ditt åk. Stol på meg at jeg har omsorg for deg og avslår den ondes listige angrep. Jeg har overvunnet over alt av den ondes makt og gitt deg autoritet til å jage han på dør ved mitt navn.»

Hennar eigen opplesing med kommentar: https://www.youtube.com/watch?v=b6bQZIfYXAU&t=26s .

Ei helsing frå Gud 27.2: Kom høgare opp, mitt barn, no er tida inne for deg til å ta din rette plass i mitt rike.

Ho kom med ei helsing frå Gud torsdagen etterpå også, noko som Gud la på hennar hjerte, men ho sa det meir med sine eigne ord, ikkje som eit direkte sitat frå Herren altså, her er det rom for hennar eigne vurderingar utifrå hennar eige liv og erfaringar med Gud. Ja, slik er det rom for mine vurderingar også. Sjølv om far hennar bar henne som eit lite barn, noko som både ho og han likte, så måtte ho lære å gå sjølv. 

Kommentar.

Fredag 21.2.2025. Eg skreiv artiklar medan Jesus såg på meg og dagdrøymde om meg.

Det var torsdag igjen, men denne dagen haika eg ikkje med Ove, for å fare på trening. I staden sat eg heime og skreiv artiklar. 18.2 skreiv la eg ut ein link om «trumpisme» på FB og kommenterte den. Denne dagen la eg ut ein link som blanda trumpisme med motstand mot å skifte kjønn og kommenterte den. Poenget med å kommentere andre sine artiklar er å tale inn i ein dags-aktuell situasjon og sak, for å vise at Bibelen sin bodskap framleis er aktuell som svar til menneska i vår tid. Eg skreiv på eige initiativ og sjølvsagt mine eigne tankar. Men det var andre som hadde teke initiativet først og eg er då slett ikkje avhengig av at andre tek initiativet med sine problemstillingar og dette er då svært så perifert og i strid med evangeliet. Eg forstår at det er Djevelens klagemål mot mennesket, på grunn av syndefallet, som gjer at der er nokre som vel å «skifte kjønn», som dei kallar det, men eigentleg er det å verte gjelda og det kjem som overdriving av kravet om omskjering. Det har eg skrive og eigentleg er det berre å jage Djevelen på dør og soleis verte ferdige med den saka. 

Deretter skreiv eg på eige initiativ om Kristus og Guds englar, både utifrå det gamle testamentet, Jesu ord om at den som kjennest ved han, vil han kjennast ved for Faderens og hans englar og utifrå Heb.1&12. Her var det ingen andre som hadde teke initiativet først, eg var først til å ta initiativet og eg heldt fram. Den store fordelen med dette er at det er eg sjølv som definerer problemstillinga og endå større fordel er det om eg kjenner meg leia av Kristus til det. Det verkar som om ho fekk denne bodskapen omlag på den tida eg tenkte på å byrje å skrive om dette og gjorde det. Eigentleg tok eg oppatt tråden frå tidlegare, når eg skreiv om skapingssoga, Adam og Eva, fram til Abraham og Israelsfolket. 

Igjen minner Jesus meg om at han bryr seg om meg, eg er viss på at han høyrde meg når eg bad han om å gi meg ei frelst kvinne til kone og eg trur framleis han vil gi meg det. Det var ikkje berre mine tankar, men hans også. Hans tankar for meg er ufatteleg mange og konkrete, så då vil han vel heilt konkret gi meg ei kone. Han dagdrøymer om meg og hans auge er alltid på meg, sidan han er allmektig kan han vel gjere noko konkret ut av dagdraumane sine, så eg heilt konkret får meg ei kone.

Eg skulle legge bak meg det gamle og sjå framover, sjå på Jesus, for å komme inni det nye som han har for meg. Det konkrete skjer i notid, så vert det fortid, men det er viktig å sjå framover med von og ynskjetenking, for å få fornying og få noko nytt og betre. Han er vegen til Faderen og når vi går den vegen er det med von om noko betre. Jesus sa eg hadde drøymt stort med han og det ville han at eg framleis skulle gjere.

Eg syntest ho Reella var så vakker at eg sa til Jesus at dersom eg kunne få henne til kone, så ville eg ha henne og eg har fortalt korleis Jesus svarde meg på den bøna. Sidan følte eg at eg ikkje kunne gløyme henne, men det vart som om eg drøymde stort om henne saman med han. Eg har kalla henne for den vakraste jenta eg har sett, menneskeleg sett ville det då ikkje vere særleg sannsynleg at eg skulle få henne til kjæraste og kone. Men det eg kunne satse på, var at når eg drøymde stort om henne saman med Jesus så var han i stand til å gjere storverk med meg og med henne. Om han dagdrøymer om meg, så kan han vel realisere det ved at han konkret gir meg ei kone. Ved at eg fester blikket på han, kan eg vel vente meg at ho vert tiltrekt av han og hans herlegdom, som hans brud og hans kone, så ho kjem til han. Derfor vert ho kjærasten min og kona mi. For eg skal komme til han med mi sak og overgi meg heilt til han. Då er det venteleg eit under han vil gjere, eit storverk til si eiga ære. Jesus sa han ville stige ned og befrukte min kjærleik frå han og då tenker eg meg at det er fyrst og fremst til henne som han vil gi meg til kone, eg er heilt avhengig av at han gjer eit under, utan han kan eg ingen ting gjere.

Laurdag 22.2.2025. Adam snakka med Gud og sa om Eva at ho skulle kallast kvinne, for ho var teken av ein kar. Seinare gjorde han den feilen at han høyrde på henne i staden for å halde seg til Guds Ord.

Den fyrste Adam var skapt av jorda og vart til ei levande sjel, han døde, mold var han og til molda skulle han attende. Den siste Adam er ifrå himmelen og har for oss vorte ei livgjevande ånd. Hans brud er hans kyrkje, dette er det nye som Gud gjer ved sitt Ord og sin Ande. Vi må vende om og verte som born, ja, fødast på nytt av livsens vatn og Guds Ande, for å sjå Guds rike og komme inni det. Dette er den fundamentale forklaringa på at der er noko som eg må legge bak, for å ta imot det nye og komme inni det, der er noko som eg må gi slepp på og noko som eg må halde fast på. Jesus held fast på meg og lærer meg å skilje mellom dette. 

Fyrste prioritet var å påkalle Kristus som vår frelsar og Herre og be han frelse menneske, eg skjøna at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførd slik som ved syndefallet, så eg byrja å be han gi meg ei frelst kvinen til kone som andre prioritet. Som svar på den bøna openberra Gud si frelse for oss i Kristus, for meg og ei kvinne som eg var glad i; eg drøymde stort med han, om ei einsleg kvinne som levde i eit kjærleiksforhold til Faderen, som hans barn, og i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. Fyrst henne Virtuella og sidan henne Reella. Ho Virtuella vart ikkje kona min, men det handla om noko meir enn det, det var fråfallet i kyrkja som var ei vidareføring av syndefallet eller syndefallet på nytt, stikk i strid med korleis eg bad frå eg var ein liten gutunge. Eg forstår det slik at Jesus talte til henne om det i bodskapen 17.11.2024:

«Ennå er det nådetid, ennå så er jeg å finne, sier Herren. Og det er viktig at du benytter den tiden du har fått. Nå er frelsens dag, i dag så kan du få et nytt møte med meg, sier Herren. Og jeg vil gjenopprette det som ble ødelagt en gang for lenge siden. Jeg kjenner ditt fall og nederlag, men du kan få lov til å legge det gamle fullt og helt bak og så kan du få lov til å se framover. Det gamle, det er blitt borte og det nye kommer til i ditt liv. Om du opner opp for meg og min nåde og la mitt blod få virke på både tankeliv og følelsesliv og ord og handlinger, hele deg, så skal du få lov til å bli en brudesjel, kledd i rene hvite klær, som skal være med den dagen jeg komme igjen, sier Herren.»

Og eg kan då ikkje gjere forandring på det som har skjett, sitat frå bodskapen 1.1.2025: «Rett dine øyne fremover. Se deg ikke tilbake, men strekk deg etter det som er der fremme. Jeg har vært med deg hver dag, og jeg holdt deg tett inntil meg. Jeg har aldri sluppet taket på ditt liv mitt barn. Jeg vil du skal rette ditt fokus på meg og hva jeg kommer til å gjøre og ikke på det som har vært og det du skulle ønske å forandre på. Jeg har planer for ditt liv dette kommende året, og jeg vil ikke svikte deg. Du ser ikke det jeg ser. Heller ser du ikke mitt oversiktsbilde av hva jeg gjør i ditt liv. Jeg vil du skal stole på meg.»

Det er noko som eg må legge bak og gi slepp på. Kva så med det som var av andre prioritet, at eg bad Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone? Kva med henne Reella? Når eg bad for henne, sa Jesus at slik han hadde vore mot meg, ville han også vere mot den som eg bad for. Eg skulle sjå på han og snakke med han, så då reknar eg med at han ville snakke med henne også. Når Gud hadde titt meg visjonar og kalla meg til å gå på dei, så måtte eg aldri stille spørsmål. Eg samanliknar det med at Adam gjekk i Guds hage og snakka med han, han skulle dyrke og verne hagen og så ville Gud gi han ei hjelp som høvde for han, så han skapte kvinna av mannens sidebein og førde henne til han. Han fortsette med å snakke med Gud.

1.Mos.2,18 Då sa Herren Gud: «Det er ikkje godt for mannen å vera åleine. Eg vil gje han ei hjelp som svarar til han.»  19 Og Herren Gud tok jord og skapte alle dyra på marka og alle fuglane under himmelen, og han leidde dei fram til mannen og ville sjå kva han kalla dei. Det mannen kalla kvar levande skapning, det skulle han heita. 20 Så sette mannen namn på alt feet, alle fuglane under himmelen og alle villdyra på marka. Men for seg sjølv fann han inga hjelp som svara til han.

21 Så lét Herren Gud ein tung svevn koma over mannen. Og medan han sov, tok han eit av sidebeina hans og fylte att med kjøt. 22 Av det sidebeinet Herren Gud hadde teke frå mannen, bygde han ei kvinne, og han leidde henne bort til han. 

23 Då sa mannen: 

«Dette er då bein av mine bein

og kjøt av mitt kjøt.

Ho skal kallast kvinne,

for ho er teken av ein mann.»

24 Difor skal mannen skiljast frå far sin og mor si og halda seg til kona si, og dei to skal vera eitt.

Legg merke til at Gud tok sidebeinet og fylte att med kjøt og så sa mannen om henne at ho var bein og kjøt av hans eige bein og kjøt. Ein predikant sa ein gong at han tok det som låg nærast mannens hjerte.

Sidan Gud gjorde dette, trengde ikkje mannen spørje henne, han trengde ikkje fri til henne, ha sa berre til Gud at slik er det, fordi Gud hadde gjort det. Og slik kan vi og skal vi takke Gud for det han har gjort, kvile i det han har gjort, for Gud kvilte den sjuande dagen etter alt sitt verk. Det er heilt vanleg at ein mann frir til ei kvinne og då spør han henne om noko. Men då vil han vel først og fremst fortelje henne noko, at han her glade i henne og så spør han om ho vil svare på hans kjærleik med kjærleik. Og vi veit då ikkje alt som vart sagt mellom Adam og Eva, men det som dei snakka med Gud om, var fundamentalt viktig og særleg det som er skrive i Bibelen.

Men så kjem ormen og snakkar med kvinna og lokka henne til å ete av frukta på kunnskapstreet, stikk i strid med Guds Ord, ho gav mannen sin med seg og han åt. Då refsa Gud mannen fordi han høyrde på kona si, i staden for å berre høyre på Guds Ord og seie det altså.

1.Mos.3,17 Og til Adam sa han:

«Fordi du høyrde på kona di

og åt av treet

som eg forbaud deg å eta av,

skal jorda vera forbanna for di skuld.

Med møde skal du næra deg av henne

alle dine levedagar.

18 Torn og tistel skal ho bera,

og du skal eta av vokstrane på marka.

19 Med sveitte i andletet

skal du eta ditt brød,

til dess du fer i jorda att;

for av henne er du teken.

Jord er du,

og til jord skal du atter verta.»

Kom ut mi fagre møy, lat meg få sjå din fagre skapnad og høyre di mjuke stemme. 

Nei vel, så treng ikkje eg spørje ei kvinne eller høyre på kva ho seier, eg seier berre at Gud er den same og skaper oss framleis slik som det er sagt i skapingssoga (1.Mos.1-2), men no skaper Gud oss i Kristus, slik skaper han oss i si likning. Han er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Eg har bedt han gi meg ei frelst kvinne til kone, så eg snakkar med han om det og så seier eg at eg trur han heilt konkret gir meg henne Reella til kjæraste og kone, Gud overtyder meg om det ved sitt Ord og sin Ande. Eg må vel trygt kunne seie det til han sjølv, for han kan då trygt dobbeltsjekke det med seg sjølv om det verkeleg er slik. Anden ransakar alle ting, jamvel djupnene i Gud.

1.Kor.2,9 Men det står skrive:

Det auga ikkje såg,

det øyra ikkje høyrde,

det som ikkje kom opp

i nokon mennesketanke,

alt det Gud har gjort ferdig

for dei som elskar han,

10 det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud.  11 Kven veit kva som bur i mennesket utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud.

Men dersom Jesus vil snakke med henne, så vil han vel høyre hennar stemme også og det vil eg også. Då er det og blir det på den måten at Jesus er vår øvsteprest og talsmann hos Faderen og han sende oss talsmannen, den Heilage Ande. Den talar til oss og talar for oss, ved å hjelpe oss i vårt bønneliv, så det er viktig for oss å høyre kva Anden talar til kyrkjelydane.

Høgs.2,8 Høyr, det er min ven.

Sjå der, han kjem

springande over heiane,

hoppande over haugane.

9 Min ven er som gasellen,

han liknar den unge hjort.

Sjå, der står han bortmed husveggen;

han glytter inn gjennom gluggen

og ser inn mellom sprinklane.

10 Min ven tek til ords og seier:

Stå opp, min hugnad!

Kom ut, mi fagre møy!

11 For sjå, vinteren er til endes,

regnet har kvorve.

12 Blomane sprett på vollane;

songtida er komen,

og turteldua kurrar i landet.

13 Frukta på vintreet raudnar,

og det angar av vintre i blom.

Stå opp, min hugnad!

Kom ut, mi fagre møy!

14 Du mi due på berghylla,

i livd under flogbratte fjell,

lat meg få sjå din skapnad,

lat meg få høyra ditt mæle!

For di røyst er så mjuk

og din skapnad så fager.

 

No er frelsedagen, tidsaktuell bodskap, god «timing», med krig i Ukraina og Midt-Austen.

I bodskapen 17.11.2024 minna Jesus dei om at det enno er nådetid, i dag er frelsedagen, i dag er han å finne, så nokon kunne få eit nytt møte med han. Slik er evangeliet ein dagaktuell bodskap, så lenge det er nådetid og kor lenge er det? Han vil frelse menneske for æva og gi dei evig liv og så vil han frelse dei frå dommedag, det betyr også at han vil frelse dei frå krig og nød og det er då svært så dagsaktuelt, med krig i Aust-Europa og Midt-Austen. Hugs at når Israel fall i får Herren, ropa han på dei gjennom profetane, for å få dei til å vende om, men dei høyrde ikkje på han. Når fienden då kom og angreip dei, var det for seint, han ville ikkje høyre på dei og ville ikkje forsvare dei, i staden skulle dei gi opp og overgi seg. 

Han har gitt oss og spesielt meg ein bodskap å bringe, som soleis er svært så dags-aktuell, så eg må vere vaken for hans leiing og ha sans for hans «timing». Sitat frå bodskapen 1.1.2025:

«Noen ganger kan det føles ut som at jeg sover i stormen. Som at jeg ikke bryr meg. Som disiplene sa til meg bryr du deg ikke at vi går under. Men jeg er der med deg og jeg bryr meg, og jeg vil ikke la deg drukne. Jeg vil stille din storm, bare stol på meg! stol på min timing og på at jeg har omsorg for ditt liv. Det du ser med dine øyne er ikke det samme som jeg ser. Det du tenker er viktig, er ikke nødvendigvis det samme som det jeg tenker er viktig. Det du ønsker å produsere med ditt liv er ikke nødvendigvis det samme som jeg ønsker å gjøre med ditt liv. Men følger du min ledelse og vei, vil du aldri angre. Du kan stole på min godhet for deg og ditt liv. Jeg kan ikke lyve og jeg kan ikke svikte deg. Uten meg kan du ikke gjøre noe. Hold deg nær til meg mitt barn og jeg skal holde meg nær til deg. Søk meg og lær av meg. Jeg er trofast og ingen som setter sin lit til meg vil bli gjort til skamme.»

Dags-aktuell bodskap; tørsten etter det levande vatnet. Naturleg arv, genetikk.

Når det er tale om den gamle Adam, som var laga av jord, gjeld ikkje det alt som er naturleg arv og dermed all genetikk også? Betyr det at alt som vert kalla genetikk er feil og ikkje noko å bry seg om? Nei. Paulus tal om det naturlege på to måtar, både som det som var vondt og feil og som det som var rett. Genetikken er grunnleggande biologi og naturvitskap, så det kan alltids verte aktuelt å vise til det. Problemet med den gamle vonde naturen vart at synda skilde menneska frå Gud, dermed miste dei den åndelege og forstandige innsikta, så det gjekk fatalt ut over sjølvforståinga. Så kan vi spørje kva som kom først, «høna eller egget», den vonde naturen eller synda. 

Men når vi let oss forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, gjenvinn vi den åndelege og forstandige innsikta og den rette sjølvforståinga, vi innser at vårt mest fundamentale behov er lengselen etter Gud, tørsten etter det levande vatnet, det er så fundamentalt at det ligg i genane, det ligg i ditt DNA, dette ordet vart brukt i ein av bodskapane hennar Elin og det var ein sensasjon. Då skulle det vel ikkje vere så heilt ute av vegen å skrive om genetikk og det har eg gjort i det siste og samanlikna med det som står skrive i Bibelen. Bodskapen 3.2.2024:

«Lenge nok har de brukt menneskeleg styrke og kraft, men eg er ein nidkjær Gud. Eg ser ikkje etter menneska sine raske føter og styrke. Men etter dei som fryktar meg. Eg ser ikkje etter dei som vil få seg eit namn, men etter dei som lengtar etter å vere i mine føregardar. Dei som elskar meg framfor alt. Dei som søker mitt rike og ikkje sitt eige rike. Dei som vil sjå min herlegdom og ære, men ikkje sin eigen. Eg kan gjere kva som helst gjennom kven som helst og eg kan ikkje avgrensast. Eg brukar det som ingen ting er, for å gjere de vise til skamme. Lenge nok har du trutt eg ikkje kan bruke deg, lenge nok har du peika på det eine problemet etter det andre. Eg vel ikkje dei kvalifiserte, men eg kvalifiserer dei utvalde. Eg ynskjer å bruke deg, mitt barn. Eg ynskjer fellesskap med deg. Eg lengtar etter tid med deg. Eg ynskjer å openberre kva eg har for deg og kvifor eg skapte deg. Eg ynskjer å forme deg lik meg. Eg ynskjer å leve nær til deg. Du kan få så mykje av meg, som du sjølv ynskjer. Du kan vere så nær meg, som du sjølv ynskjer. Det er ikkje noko hinder. Du er god nok for meg, akkurat sånn som du er. Du er elska og akseptert av meg. Eg ynskjer å bruke deg til ting du aldrig hadde trutt var mogleg. Ditt kall er så stort at du vil aldri klare å gjere det med menneskeleg styrke, intelligens eller kraft. Berre med min Ande, seier Herren, i fellesskap med meg. Du er skapt for ein større hensikt. Det eg har for deg er det du lengtar etter i djupet av ditt hjarte. Det er skrive i ditt DNA. Det eg har for deg er heilt unikt og ingen kan erstatte deg. Det eg har for deg er viktig. Det eg har for ditt liv er det du vil elske. Ikkje alle har eit kall som Reinert Bonke. Men alle har ei viktig rolle på min kropp. Dersom du berre visste kva eg har for deg, mitt barn, ville du aldrig ønskt å blir nokon andre igjen. Då ville du aldri vorte sjalu på andre sitt kall, gave eller velsigningar og gode andre har. Dersom du berre ville søke meg og sjå til meg for ditt liv og ikkje det jordiske. Du er dyrebar, viktig og spesiell for meg. Og ingen kan erstatte deg i mitt hjerte. Du har mi fulle merksemd og eg høyrer deg, mitt barn. 

Mitt kall er så stort at eg aldri vil klare å gjere det med menneskeleg styrke, intelligens eller kraft, men berre med Guds Ande, i fellesskap med han. Dette må då vere å møte han på Sion-fjellet (Heb.12). Ja vel, så då må eg feste blikket på Jesus og snakke med han. Og seie det om att og om att at han gir meg henne Reella til kone, takke han for at han frelser henne og gir meg henne til kone. Då blir det vel heilt klart at trua mi består prøva. Så kan han prøve det på seg sjølv om han er samd med seg sjølv i at slik er det og slik blir det.

Kva er viktig for Gud?

I bodskapen 1.1.2025 sa Jesus at det som er viktig for meg er ikkje nødvendig vis det som er viktig for han og i bodskapen 3.2.2024 sa han at det han har for deg er viktig, vi alle har ei viktig rolle som lem på Jesu kropp og det er viktig for den einskilde å forstå si oppgåve og komme inn i den. Då har det å gjere med at den einskilde får rett sjølvforståing. Det minner meg om at han sa at det som låg på hans hjerte, var barnets sanne vel. Sitat frå bodskapen 18.12.1999:

«Eg har talt til deg, sier Herren, fordi eg er glad i deg. For du er dyrebar i mine øyne. Fordi du er akta høyt og eg elsker deg. Derfor har eg gitt mitt ord, for eg ønsker at du skal leva nær meg. Eg ønsker ikkje ein gang at den nest beste planen skal bli nådd med livet ditt. Men eg har en fullkommen hensikt og eg har ein fullkommen plan. Og eg ønsker at nettopp du skal få lov til å vandra i den planen. Få oppleve at eg leder deg, eg tar hånd om deg. Og husk på, mitt elskede barn, når du følger meg, så går eg foran deg. Eg bruker ikkje slepp-kjeppen for å piska deg framover, slik at du skal tene meg i angst og i beven. Men eg ønsker også at du skal få lov til å oppleva at eg møter deg slik at du kan ha ærefrykt for meg. Og slik at du kan bøya ditt ord- eller din- ditt liv under mitt eget ord. Så fordi du vet at det er gitt deg fordi eg har ein plan, eg har ein lengsel, eg har ein hensikt og eit formål, og det er barnets sanne vel, aleina. Gi akt på mitt ord, la det få vera rettesnor for livet ditt. Og det er veien til velsignelse, det er veien til frigjørelse. Det er veien for eit liv i trivsel og eit liv i etterfølgelse og tjeneste. Og eg ønsker ikkje at fiendens planer skal bli nådd i livet ditt. Eg ønsker å velsigna deg for at du skal vera til velsignelse. ……»

Når eg høyrde denne bodskapen, så tenkte eg på henne Virtuella som Guds barn, han yngste hennar sanne vel, at ho skulle verte fylt av den Heilage Ande, ja det er det han ynskjer for meg og for henne og for si kyrkje, slik er hans fullkomne plan. Mi bøn for henne Reella vart til ei takkebøn, så eg følte eg kunne ikkje gløyme henne og i det eg hugsa på henne i mi bøn med takk til Gud, så fann eg at eg måtte hugse på henne Virtuella også, det er denne bodskapen eit døme på og slik trur eg det er framleis. Og kvifor skulle eg vel ikkje hugse på henne? Hausten 1985 sa Jesus til meg: «Den lovsangen eg la ned i deg, den er din og den skal vere din i all æve, i djupet av deg, der er den. Og den pakt du inngjekk med meg, den står ved lag og skal stå fast i all æve». Eg forstod det slik at ho Virtuella var den lovsangen som Gud la ned i meg og det påstod eg. Korleis kunne eg tenke og påstå det? Mi bøn for henne var først og fremst ei takkebøn, eg vedkjende for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for denne kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande og det gjorde meg så godt. Vårt mest grunnleggande behov er å drikket av kjelda med det levande vatne og det var nettopp det eg gjorde, så eg kjende at det tilfredsstilte mitt behov i mitt indre menneske. Det var ein lovsong Gud la ned i meg ved den Heilage Ande, det er den generelle, universelle forklaringa, som eit universalie, men den spesielle forklaringa var at det var ho, som eit Guds barn, fødd av det levande vatnet og Guds Ande, for det som er født av Anden er ånd, då blir det som eit partikularia, sjølv om det var og er ein åndeleg realitet., men vi er avhengige av å halde fram med å drikke av det levande vatnet, for at vi framleis skal få oppleve det slik. Guds kjærleik var mellom oss, den var rett då, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, og den er rett no også, sjølv om ho sa nei til mitt frieri.

Eg var på kibbutz i Israel i eitt år, 1983/84. I juletider viste dei filmen «Sound of Music» på kinoen og dei sa at dei brukte å vise den kvar jul. Det handla om ei ung nonne, Maria, som var opplærde til å lovprise Gud og Lammet for frelsa og så gjekk ho på fjellet og song som om sangen var i folket og naturen rundt henne. Så vart ho hushjelp og barnepike for dei sju borna til ein rik, pensjonert marine-kaptein. Sidan han hadde vorte enkemann og skulle oppsede ungane åleine, prøvde han med streng disiplin, men når Maria kom, verka lovsongen i hennar hjarte som motsetnad til dette. Når han skulle gifte seg oppatt, kom det i motsetnad til henne også, så det vart til at han gifte seg med Maria i staden. Når nazistane invaderte landet, kom det i motsetnad til dei også. Men med god hjelp av nonnene i klosteret, klarde dei å røme over fjellet.

Denne «Sound og Music» kan eg godt samanlikne med lovsongen Gud la ned i mitt hjerte. I bodskapen 29.3.2015 sa Jesus at i hans kyrkjelyd skulle livet, vekkinga, fornyinga og overfloda vere, så eg skulle sjå til at eg bidrog med det som Gud har gitt meg i hjertet. Då tenkte eg fyrst på denne lovsongen og sidan på at livet vart planta i meg ved Guds Ord når eg var ein liten gutunge. Denne bodskapen har eg minna om mange gongar og eg kan godt gjere det igjen:

«Midt i mi menigheit har eg bestemt det skal vere vekking, midt i mi forsamling har eg bestemmt at der skal livet vere. Det er ikkje noko som personar har, men det er noko som mi forsamling skal eige i si midte. Der skal livet vere, der skal overfloda vere, der skal fornyinga vere. Derfor sjå til at du bidreg med det Gud har gitt i ditt hjerte, så skal eg rake glørne saman og  så skal bålet byrje å flamme og elden skal byrje å brenne og du skal få kjenne at pinsefesten sin dag, den er ikkje over, den er framleis tilgjengeleg.

Stå ikkje ved bredda og sjå på nådens flod, men kast deg uti, så skal du kjenne den skal bere deg, den skal halde deg oppe og du skal få oppleve  ein fryd i ditt hjerte som du aldrig før har kjent, for det er ikkje av gjerningar du får det, men du får det som er gitt av berre nåde. Og skattkammeret mitt er ope og alle rikdommar og skattar er tilstades, skjult i meg. Men du må ha apetitt og når du har lengsel, så skal du gå inn og så skal du ta for deg av det som er fullbrakt og eg skal gi deg det som arv og då skal du fryde deg og glede deg. Fordi eg Herren skal fylle deg med overflod.

Eg skal gi deg føter som hindane, du skal bli stilt opp på høgdene og du skal få sjå det vidstrakte landet, og med dine auge skal du sjå det og med di tru skal du innta det, for landet det ligg ope for deg, fiendane er besigra, det er ikkje ein mur som skal vere for høg for deg. Men du skal få kjenne at med tru skal du innta -, bry deg ikkje om omstenda, men ver oppteken med meg, så skal eg Herren løfte deg inn i ei atmosfære og du skal verte til eit anna menneske.»

Sjå film?

Når eg studerte realfag, vart det mi hovudinteresse, men samtidig gjekk eg på kristne møte og las i Bibelen, så det kom som eit verdifullt tillegg, eigentleg var det viktigast og mest fundamentalt. Soleis snakkar framleis med Faderen og Son hans og får vituge svar. Men i nyhenda er det så mykje dumme tankar i tida at eg vel å ignorere det. Då ser eg heller gamle filmar.

«Gettisberg» og «Tatt av Vinden».

Førre helg såg eg filmen Gettisberg, om det avgerande slaget i den amerikanske borgarkrigen ved Gettisberg. Den er frå 1993 og er på heile 4 timar og 14 min, så eg brukte fleire kveldar på det. Vi fekk sjå krigen frå begge sider, der begge meinte dei hadde rett og mange vart drepne, før yankeeane vann det avgjerande slaget.

Fredags kvelden og natt til i dag såg eg filmen «Tatt av Vinden», ein romantisk dramafilm frå 1939. Det handlar om ein herregard med ein bombulls-plantasje i Georgia, med fleire unge kvinner og endå fleire friarar, Melani vart heldig og fekk Ashley, kusina Scarlett (Vivian Leigh) vart sjalu og forakta friaren Rhett Butler (Clark Gable). Dette var før under og etter borgarkrigen. Folket der støtta den konføderate hæren mot unions-hæren, yankeeane, men Yankeeane vann ein avgjerande siger ved Gettisburg, mange såra soldatar kom attende og så vart det ei katastrofe for heile området. Sidan fridde Rhett til Scarlett og sa at ho var den rette for han og då gav ho han rett. Dei gifte seg og fekk ei dotter, sidan ville ho ikkje ha fleire born med han, men igjen var han påståeleg nok til at ho vart gravid igjen. Ho var tydeleg vis framleis usikker og medan dei krangla ramla ho ned trappa og aborterte. Sidan miste dei dottera også. Melani døde og då vart Scarlett klar over at Ashley ikkje hadde vore det rette valet for henne like vel. Rhett var det rette valet for henne, men no forlet han henne for godt. Korleis kunne ho vinne han tilbake? Ho byrja å tenke på noko som han hadde sagt om jordeigedomen.

Krigen var vinden som tok dei, men det handlar også om Guds Ande og Guds kjærleik, dei fire vindane.

Cowboy-filmar med John Wayne.

Nyleg har eg sett cowboy-filmane The Alamo, Mot Alaska og The Comancheros ved John Wayne. The Alamo er ein krigsfilm frå 1960 om slaget ved Alamo i 1836. Wayne spelt David Crocket. The Alamo var ein misjonsstasjon bygd solid i stein, så det vart som ei festning som Løytenant Travis og nokre soldatar skulle verne mot den meksikanske hæren. Dei fekk oppdraget frå Sam Houston, generalen for hæren i Texas og så var det spørsmål om David Jim Bowie og hans frivillige ville hjelpe dei. Seinare kom David Crocket og gjengen hans også. Dei venta seg meir forsterkning, men så fekk dei vite at hærleiaren deira var drepen, så det vart ikkje noko av. Sjølv om dei kom til å tape, bestemte dei seg like vel for å forsvare fortet til siste mann. Berre ei kvinne og døtra hennar som hadde gøymt seg slappe levande frå det. Sam Houston fekk vite korleis det gjekk og han førebudde seg på krig mot meksikanarane, men det ser vi ikkje noko meir av i denne filmen.

Santa Ana var fleire gangar president i Mexiko og var generalen som leia ein velorganisert meksikansk hær mot texanarane, men 

Sam Huston trengde tid til å bygge opp den texanske hæren. Allereie same år, 1836, vann Sam Houston og teksanarane over Santa Ana og hæren hans, Santa Ana vart teken til fange og signerte Velasco-traktatane. Meksikanarane ville ikkje godta det sidan det var medan han var fange, men så vart Texas amerikansk, så dette vart bakgrunnen for den amerikansk-meksikanske krigen 1846-1848, som amerikanarane vann. 

Cowboy-filmar med Charles Bronson.

Nyleg har eg sett «Once upon a time in the West» og western og McLean-filmen Mot Fort Humbolt, begge med Charles Bronson.

Musicals.

Rett før jul såg eg barne og familie musicalen «Chitty, Chitty, Bang, Bang» (1968) og etter jul såg eg «White Christmas» (1954). Natt til søndag (23.2) såg eg musicalen «Sound of Music», ein barne- og familie-film frå 1965. Det er frå Austerrike rett før og under den tyske invasjonen. 

Relevante bibelvers.

2.Tim.1,6 Difor vil eg minna deg om dette: Kveik på nytt den nådegåva frå Gud som er i deg, den du tok imot då eg la hendene på deg!  7 For Gud gav oss ikkje ei ånd som gjer motlaus, men ei ånd som gjev kraft og kjærleik og visdom.  

1.Joh.4,17 Det er målet som kjærleiken har for oss, at vi skal ha frimod på domedag; for som han er, slik er vi òg, midt i denne verda. Det finst ikkje otte i kjærleiken.  18 Den fullkomne kjærleiken driv otten ut. For otten ber straffa i seg, og i den som ottast, har ikkje kjærleiken vorte fullenda.  19 Vi elskar av di han elska oss fyrst.  

2.Kor.6,1 Som hans medarbeidarar legg vi dykk på hjarta at de ikkje til unyttes må ta imot Guds nåde. 2 For han seier:

I rette tid bønhøyrde eg deg,

på frelsesdagen hjelpte eg deg.

Sjå, no er den rette tid, no er frelsesdagen!

Jes.49,8 Så seier Herren:

I nådens tid bønhøyrer eg deg,

på frelsesdagen hjelper eg deg.

Eg har skapt deg

og gjort deg til ei pakt for folket.

Du skal atterreisa landet

og skifta ut odelsgrunn

som ligg aud og snau, 

9 og seia til fangane: «Gå ut!»

til dei som er i mørkret: «Kom fram!»

Site på Faderens fang og kvile og så lære å gå sjølv.

Elin kom med ei profetisk helsing igjen, ja, det var viktig å få oppleve at han bar meg, at han sett meg på fange og let meg få lene hovudet inn til han, så eg fekk høyre og kjenne hans hjerteslag for meg. Denne kvileplassen er utgangpunkt for all teneste (bodskapen 21.8.1996), slik fekk eg høyre den bodskapen eg skulle gå med, når han sette meg ned på golvet og let meg få gå sjølv. Når eg sit på fanget hans førebur han meg også på det han let meg gå inni, ja, som han sender meg inni og der litt fornying i det, han let meg gå inni noko nytt, ja han hjelper meg inni det, mitt kall er så stort at eg er heilt avhengig av at han gir meg hjelp ved sin Ande, som han også sa gjennom henne, men eg skal eg ikkje sette meg på fanget i staden for å gå sjølv. Eg fekk sitje på fanget hans og kjenne hans hjerteslag for meg og høyre hans stemme, men eg får også høyre hans stemme medan eg går. 

Vekse opp til han som er hovudet for lekamen.

Kristus er det nye livet som skal vekse i oss, så vi veks opp til han som er hovudet for si kyrkje.

DFEF M40 Oslo, onsdag 19. februar 1997

Tyding av tungetale, ved Finn Arne Lauvås:

«Ja, sier Herren, den ånd og den natur som jeg har plantet i ditt indre, den rommer alle mine rikdommer og mine dyder. Derfor når du lener deg og støtter deg til meg, skal min duft komme over ditt liv. Når du vender deg om fra meg og kjemper i din egen kraft og du er krampaktig, så skal du hamne i tørrt land. Men når du da kommer til endes på deg selv og du igjen roper til meg, så skal du erfare at jeg alltid har vært der. Men jeg var der ikke som en hjelp av deg, men jeg kommer til deg for å være ditt alt. Ja, ofte så har du søkt meg når det har vært vanskelig, og når du har opplevd hjelpen fra meg og du har kommet deg opp igjen, så har du glemt meg. Men se, sier Herren, jeg er ikke bare nær når du har dine problemer. Men jeg er der for å være ditt alt. For å være din kraft, din fred, din kjærlighet, din glede. Ja, sier Herren, jeg gir ikke meg selv pluss noe som kalles fred og glede. Det er jeg som er din glede, det er jeg som er din fred. Jeg er alt for deg, sier Herren. Du har sett på meg som en som gir deg ting, men jeg gir deg ikke ting, sier Herren. Jeg gir deg meg selv, og mitt eget liv skal blomstre fra ditt indre.

Ja, da jeg fødte min natur i deg, ved den nye fødsel, så er det mitt prosjekt i ditt liv, å føre deg fram til tronen, til aldersmålet for min fylde. At du i alle måter må vokse opp til meg som er hodet. Se, min Ånd er ikke kommet til deg bare for å gi deg noen gode følelser, i møtene. Men det som egentlig ligger på mitt hjerte, sier Herren, det er å se min Sønn vokse fram fra ditt liv. Det er å se mitt eget vesen i din personlighet. Det er å se hvordan min Sønn vinner skikkelse i deg, slik at jeg kommer til syne i ditt liv. Du har ofte tenkt på meg som en som velsigner deg og gir deg gode gaver. Og det gjør jeg, sier Herren, men det er noe som er større enn dette. Det er å se at du blir forvandlet, at du går fra herlighet og til herlighet. Og min tanke i endetiden, sier Herren, det er et folk som forlater de første ting, ikke i den forstand at de glemmer det, men at de skrider fram mot det fullkomne. Det er å se en kristenhet som er som en moden brud, som ikke er opprevet og stykkevis, som enno ikke er på et stadium hvor man oppfører seg som barn, sier Herren. Men det er et folk som virkelig kjenner meg. Dette er mine signaler for endetidsfolket. Det er at mitt folk er et folk som ligner meg. Og det er dette verden trenger å se, dersom de skal tro på dere, sier Herren. Det er at dere blir forvandlet og lik meg i denne tid. Derfor ønsker jeg å føre dere fram til den fulle innsikt. Se, sier Herren, mitt ord er for denne tid. Den hele skrift er innblest av meg. Mitt ord er ikke når du er kommet hjem. Da skal du se meg som jeg er, du skal bli meg lik. Det er nå du trenger den hele skrift og det hele budskapet. Bringe helheten inn i ditt indre. Slik at du får vyer og drømmer og visjoner. At du begynner å tenke utfra en himmelsk vinkel, sier Herren. Derfor la dette møtet være et skritt videre, i riktig retning. Ikke tilbake, men mot tronen, mot målet.» 

Diskusjonen om profetiane.

Hausten 2023 byrja eg å skrive om profetiane på mi heimeside og la dei ut på FB og på nyåret 2024 vart det ein debatt i «Dagen», der dei som heldt seg til det tradisjonelle synet på endetida hos pinsevennane, dispensjonalismen, gjekk til angrep på preterismen, representert ved Finn Arne Lauvås. Eg hadde nyst abonnert på avisa og kommenterte innlegga i nett-utgava, men fann ut at dette var lite meining i, så eg sa opp abonnementet. Artiklane i avisa bar preg av at dei kristne bar seg åt som barn, som motsetnad til det som var sagt i denne profetien til Finn Arne, så dei dreiv med ei barnsleg krangling, dess artiklane om profetiane  var like vel av det betre slaget, men det var så fastlåst at dei stod i stampe og kom seg ikkje vidare. Eg sende dei ein artikkel, i von om å få debatten inn i eit betre spor, men den vart berre ignorert. Så eg berre sa opp abonnementet. Eg ventar meg ikkje at det er noko betre i «Vårt Land» eller andre kristne avviser. Eg brukar heller verdslege massemedia, så eg får sagt det eg vil, til tross for at der også er sensur. Dersom eg refererer til heimesida mi på FB, vert linken no berre fjerna, sensuren har vorte verre altså. 

Men møtereferata finn de framleis på heimesida mi «Blessings from Heaven», de kan enkelt søke på tsivert og så addere punktum og com. Eg har ei anna side der eg i lang tid har skrive meir sjølvstendige artikklar, den har eg kalla «trua og entropien», de kan enklet søke på «faith-and-entropy» og så addere punktum og com. Mykje av det eg har skrive på FB har eg brukt til å lage artiklar der, i det siste har eg ikkje gjort det, men med tida blir det vel, det primære no er og blir å ta del i den aktuelle debatten.

Billy Graham og presidenten og dei to tempelvitna.

I det siste har eg kommentert Trumps politikk på FB og eg skjønar at denne bodskapen kjem som stadfesting på dette, eg skal stige høgare opp, no er tida inne for meg å finne min rette plass i Guds rike. Det minner meg om at når Billy Graham vart spurt om han ville verte president i USA, så svarde han med å spørje om kvifor han skulle stige ned. For han ville det bety ei degradering, som om han fekk mindre makt altså. På sett og vis var det heilt rett, men det er då heilt klart at presidenten hadde ei verdsleg makt som Graham ikkje hadde, kvar si oppgåve. Vidare ser eg dette på bakgrunn av Joh.Op.11, dei to tempelvitna skulle stige opp i himmelen.

Joh.Op.11,7 Men når dei har fullført vitnemålet sitt, skal dyret som stig opp or avgrunnen, føra krig mot dei, vinna over dei og drepa dei.  8 Lika deira skal liggja på gata i den store byen som åndeleg tala vert kalla Sodoma eller Egypt, der Herren deira vart krossfest. 9 Menneske av mange folk og ætter og tungemål og folkeslag skal sjå dei liggja der i tre og ein halv dag, og dei skal ikkje la nokon få gravleggja dei. 10 Og dei som bur på jorda, skal gleda og fagna seg over lagnaden deira og senda kvarandre gåver. For desse to profetane hadde vore ei stor plage for dei som bur på jorda.

11 Men etter tre og ein halv dag kom det livsande frå Gud i dei; dei reiste seg opp og stod på føtene, og alle som såg dei, vart skjelvande redde.  12 Då høyrde dei ei høg røyst frå himmelen som sa til dei: «Stig opp her!» Og dei steig opp til himmelen i ei sky, midt for augo på fiendane sine.  13 I same stunda kom det eit stort jordskjelv. Tiandeparten av byen rasa saman, sju tusen menneske vart drepne, og dei som var att, vart forfærde og gav Gud i himmelen ære.

14 Det andre ve er over. Men det tredje ve kjem snart.

 5:10 minutt ut i denne videoen seier ho at du har meir autoritet i det åndelege til å be for din familie, enn kva ho har, på grunn av lovnadar i Guds Ord. Det minner meg om bodskapen 10.2.2024: «…….Eg har høyrt di bøn for din familie. Eg er tru til mitt ord. Eg vil ikkje la dine ord fall i bakken. Eg etterjagar dine familiemedlemmer, når du ber. Eg skal frelse dei. Fortsett å be, for det gir meg retten til å gå etter dei med min Ande. ……» 

Dei to tempelvitna var to personar og sidan er det to åndelege tenester som skal gjerast i tempelet og i kyrkja, men her vart det ein sterk motsetnad mellom det verdslege og det åndelege som var frå himmelen, då skulle dei stige opp i himmelen og halde fram med si åndelege gudsteneste der. Med evangelisk kristendom vert vi opplærde til at vi skal la Anden råde i vår døyelege lekam, så vi får oppleve at det himmelske råder over det jordiske. Republikanarane innstiller seg på at slik skal politikken deira også vere, den skal ikkje vere slik som dette Dyret som streid mot dei to tempelvitna.

Be for mine næraste.

Ved trua på Jesus fekk eg den Heilage Ande av berre nåde, så den skal råde i min døyelege lekam. Gud ville utgyte sin Ande over alt kjøt, eg fekk oppleve at han utgytte den over mitt kjøt, så då er det nærliggande for meg å tenke slik om mi næraste slekt også, så det er nærliggande for å be slik for dei, at han vil utgyte sin Ande over dei også. 

Som sagt har eg i det siste skrive mykje på FB om republikanarane sin politikk og det har tydeleg vis å gjere med at eg skal finne min plass i Guds rike og det er åndeleg. Eg er åndeleg og teoretikar, med erfaring i praktisk arbeid, men ikkje særleg interessert i praktisk politikk og her ikkje særleg mykje greie på det heller.

Min bror Arvid stod meg spesielt nær, sidan han er vel eit år eldre enn meg.

Men bror min, Arvid, som er vel eitt år eldre enn meg, har grunnfag i samanliknande politikk og er siviløkonom, han var fødd i USA og har både norsk og amerikansk statsborgarskap. Han flytte til Seattle for over 30 år sidan og driv sitt eige rekneskapsfirma. Og han er republikanar, så kvifor ikkje engasjer han meir i republikansk politikk, som jobb altså? Gjennom han hadde eg sikkert fått betre kontakt med dei. Det er eit forslag som eg sikkert får komme til Jesus med, som ei bøn for han og så veit han best.

Når eg var ein liten gutunge, lærde mor oss å påkalle Kristus som vår frelsar og Herre og be han frelse våre næraste og be slik for folket og landet. Eg skjøna at sentralt i dette vart det å be han om å gi meg ei frelst kvinne til kone. Dette vart også viktig for meg når eg gjekk på møte i den kristne kyrkjelyden, det var då vel rette vegen å gå med det. Like vel har det vorte rett og viktig for meg å komme med slike bøner til Jesus på FB.

Fredag 28.2.2025.

Når vi gjekk på gymnaset, valde vi begge reallinje og kom i same klasse, sidan han hadde gått realskule og eg hadde gått ungdomsskule. Vi leige kvar vår hybel i øvste etasje, han hadde størst hybel og der hadde vi middags-stellet i lag, men brødmaten min hadde eg på min eigen hybel. Der var ein elev i ei anna klasse som syntest vi var svært ulike, spesielt sidan eg var kristeleg, men han banna.  Og eg kan godt nemne litt av kva som vart skrive i russeavisa om han, han var topp-politikaren som ingen kunne målbinde, grøne argument grodde som ugras. Han var ei hissigpropp og det fekk dei merke når det var lagspel i gymnastikk-timane.

Sidan vi var så ulike, tenkte eg på å få meg ein hybel ein annan plass, det hadde også å gjere med å verte meir sjølvstendige som vaksne menneske. Men eg gjekk på møte på Betel (dFEF) og då var der ein predikant som talet over 

Salme.133, 1 Ein song til festferdene. Av David.

Sjå, kor godt og fagert det er

når brør bur fredeleg saman!

2 Det er som når dyr olje på hovudet

renn ned i skjegget,

renn ned i Arons skjegg

og over saumen på hans kjortel.

3 Det er som når dogg frå Hermon

fell på Sion-fjellet.

For der gjev Herren velsigning

og liv til alle tider.

Denne dyre oljen er symbol på den Heilage Ande og dermed talar det også om visdomen som Gud gir oss ved sitt Ord og sin Ande. Eg forstod at Jesus svara meg slik og det var svar godt nok.

Etter gymnaset var han eit år på ein reisande folkehøgskule i Afrika, det var svært så sosialistisk skulering, det fekk vi høyre når han kom tilbake. Så tok han grunnfag i samanliknande politikk ved Universitetet i Bergen. Vi leigde eit lite hus, han budde i første etasje, der var eit skikkeleg kjøken og der hadde vi matstellet. Eg budde i andre etasje og hadde litt brød mat der. Eg dreiv litt tråling og tenke på å studere, men var usikker på kva. 

Han kom ut med toppkarakter på grunnfaget og sidan byrja han på Handelshøgskulen i Bergen. Eg var på kibbutz i Israel i eitt år, 1983/84 og så byrja eg å studere realfag i Oslo.

Mor vår hadde lært oss å be kveldsbøna, det var å påkalle Kristus som vår frelsar og Herre, be han frelse våre næraste og be slik for folket og landet og be Fadervår. Når eg var ni år skjøna eg at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførde slik som ved syndefallet, så eg byrja å be slik som første prioritet og be han gi meg ei frelst jente til kjæraste og kone som andre prioritet. Når eg bad slik, merka eg at Jesus var meg nær, som ein skugge ved mi høgre hand, slik som eg sidan har fått høyre det forkynt og lese sjølv. Slik vart eg kjend med han som min beste ven og sidan har han ikkje forlete meg, men han er det livet som vart planta i meg ved Guds Ord og det skulle vekse fram i meg.

Eg tenker meg at å be slik for mine næraste og for folket og landet og å be om ei frelst kvinne til kone heng saman, eg vert til velsigning for henne og hennar ætt og ho vert til velsigning for meg og mine næraste, for slekta mi. Han ville gjere meg til kanal for si velsigning, då vart det vel først og fremst til slekta mi og då vert det vel spesielt til han, sidan ha stod meg så nær, slik også når han velsignar meg med å gi meg ei kone, ho vert til velsigning for slekta mi også, og spesielt for han, sidan han stod meg så nær og slik vil eg be for han. Jesus gjer meg til kanal for si velsigning til henne og slekta hennar og sikkert til menge fleire, det har ikkje eg oversikt over.

Lære å tenke sjølvstendig, då treng vi gjerne ein ny start.

Elin profeterte om kor viktig det var å søke Herren heime med seg sjølv og sitje i ro og kjenne at han var nær, det var sesong for å sitje i ro og sesong for å gå og det måtte vi vere var for, så vi lydde han ved å sitje i ro når det var sesong for det og så gå når det var sesong for det og no har ho nyst talt om Faderen som bere sine born på armen og som lærer dei å gå sjølve, det har å gjere med å vere fri og sjølvstendig, kunne tenke og gå og handle sjølv. Ja, Jesus så det er ei ny tid og han ville hjelpe meg inn i det nye og no høyrest det ut til at eg er i ferd med å finne min plass i det.

Eg har brukt mykje tid på å sitje i ro, etter vanleg jordisk og menneskeleg tankegang verkar det heilt meiningslaust og det kan vel vere at eg har overdrive også, ein tanke som har slått meg mange gangar. Eg hadde planar om noko eg skulle skrive meir på, like vel vart eg sitjande mykje i ro, både i går og i dag. Sjølv om eg sat i ro, kjendest det i går kveld som eg trengde ein ny start ved å gå og legge meg, eg så gjorde og fekk ein «resett» på det eg hadde tenkt å skrive, så eg stod opp att og byrja å skrive. Det går gjerne på at eg ikkje treng å gjere bruk av det som andre har sagt eller skrive, for eg er opplærd til å tenke sjølvstendig, så eg definerer problemstillinga slik eg sjølv vil. I dag, når eg sat og tenkte, kom eg til å tenke litt meir på broder Arvid, så eg skreiv litt meir om han.