Velsigning frå himmelen ved trua på Jesus.

Møte i Maranata i Oslo 27.6.2017.

SKR 3,2 {ØVSTEPRESTEN JOSVAS SKULD OG FRIKJENNING}   Herren sa til Satan: “Gjev Herren må visa deg til rettes, Satan! Ja, gjev Herren, som har valt ut Jerusalem, må visa deg til rettes! Er ikkje denne mannen ein brand, riven ut or elden?”

SKR 3,7   Så seier Herren, Allhærs Gud:  Går du på mine vegar  og rettar deg etter det eg har fastsett,  skal du få styra mitt hus  og vakta mine føregardar,  og eg vil gje deg tilgjenge  saman med dei som gjer teneste her.

RMR 12,11 Ver ikkje lunka i dykkar iver, ver brennande i Anden; ten Herren!

1TE 5,19   Sløkk ikkje ut Anden!

Tale ved John Miland.

DMR 6,11 – DMR 6,40 {HERREN KALLAR GIDEON TIL DOMAR}  Då kom Herrens engel og sette seg under den eika som står i Ofra, der Joasj av Abieser-ætta rådde. Gideon, son til Joasj, stod og treskte noko kveite i vinpressa, så han kunne berga kornet frå midjanittane. 12 Og Herrens engel synte seg for han og sa: “Herren er med deg, du djerve kjempe.” 13 Gideon svara: “Høyr på meg, herre! Er Herren med oss, kvifor har då alt dette hendt? Kvar hender det no slike under som dei fedrane våre fortalde oss om? Dei sa at det var Herren som førte dei ut or Egypt. Men no har Herren støytt oss frå seg og gjeve oss i hendene på midjanittane.” 14   Då snudde Herren seg til han og sa: “Gå i veg, så sterk som du er, og berga Israel or Midjans vald! Er det ikkje eg som sender deg?” 15 Gideon svara: “Høyr på meg, herre! Korleis kan eg berga Israel? Ætta mi er den minste i Manasse, og sjølv er eg den yngste i huset åt far min.” 16 Då sa Herren til han: “Eg vil vera med deg, og du skal slå midjanittane til siste mann.” 17 Gideon sa: “Har du godvilje for meg, så gjev meg eit teikn på at det er du som talar med meg. 18 Kjære, gå ikkje herifrå før eg kjem att med ei offergåve og legg henne fram for deg.” Herren svara: “Eg skal bia til du kjem att.” 19   Så gjekk Gideon inn og stelte til eit kje, tok ein efa mjøl og baka usyrt brød. Kjøtet la han i ei korg og soddet hadde han i ei krukke. Så bar han det ut til Guds engel under eika og sette det fram for han. 20 Då sa engelen til han: “Ta kjøtet og det usyrte brødet, legg det på dette berget og slå soddet utover!” Han gjorde det. 21 Så rette Herrens engel ut staven som han hadde i handa, og stakk borti kjøtet og det usyrte brødet. Då slo det eld opp or berget og øydde kjøtet og brødet. Og Herrens engel kvarv bort for augo hans. 22   Då Gideon skjøna at det var Herrens engel han hadde sett, ropa han: “Å, Herre Gud, eg har sett Herrens engel åsyn til åsyn!” 23 Men Herren sa til han: “Fred vere med deg! Ver ikkje redd, du skal ikkje døy!” 24 Så bygde Gideon eit altar for Herren der og kalla det “Herren er fred”. Den dag i dag står det altaret i Ofra, som høyrer Abieser-ætta til. 25   Om natta sa Herren til Gideon: “Ta ein av oksane åt far din og ein annan okse, som er sju år gamal! Riv ned Ba’al-altaret åt far din og hogg ned Asjera-pålen som står attmed det. 26 Så skal du byggja eit altar for Herren din Gud på toppen av denne festningsborga og leggja alt til rettes. Ta så den andre oksen og ber han fram som brennoffer; bruk veden av Asjera-pålen, som du har hogge ned.” 27   Gideon tok med seg ti av trælane sine og gjorde som Herren hadde sagt. Men han torde ikkje gjera det om dagen; han var redd folket sitt og mennene i byen; difor gjorde han det om natta. 28 Då mennene i byen stod opp om morgonen, fekk dei sjå at Ba’al-altaret var nedrive, og at Asjera-pålen som stod der, var felt, og at oksen var ofra på det nybygde altaret. 29 Då sa dei seg imellom: “Kven kan ha gjort dette?” Og då dei spurde seg føre og granska etter, fekk dei vita at det var Gideon, son til Joasj, som hadde gjort det. 30 Mennene i byen sa då til Joasj: “Lat son din koma ut! Han skal døy fordi han har rive ned Ba’al-altaret og hogge ned Asjera-pålen som stod attmed det.” 31 Men Joasj sa til alle dei som stod kringom han: “Vil de strida for Ba’al? Vil de hjelpa han? Den som strider for Ba’al, skal lata livet før det ljosnar av dag. Er han gud, så lat han strida for seg sjølv, sidan dei har rive ned altaret hans.” 32 Den dagen fekk Gideon namnet Jerubba’al, for dei sa: “Lat Ba’al strida mot han, sidan han har rive ned altaret hans.” [Jerubba’al: “lat Ba’al strida!”]  33 {GIDEON BED OM EIT TEIKN}  No hadde alle midjanittane, amalekittane og andre folk i aust samla seg. Dei sette over Jordan og leira seg på Jisre’el-sletta. 34 Då kom Herrens Ande over Gideon. Han bles i horn, og Abieser-ætta samla seg og fylgde han. 35 Så sende han bod ut i heile Manasse, og dei samla seg og fylgde han. Og til Asjer og Sebulon og Naftali sende han bod; dei òg kom og gav seg i lag med Manasse-mennene. 36   Då sa Gideon til Gud: “Er det så at du vil bruka meg til å berga Israel, som du har sagt, 37 så høyr: No legg eg denne nyklypte ulla på treskjevollen. Kjem det så dogg på ulla medan heile marka er turr, då veit eg at du vil bruka meg til å berga Israel, som du har sagt.” 38 Og så vart det. For då Gideon stod opp morgonen etter og klemde i hop ulla, vreid han så mykje dogg ut or henne at det vart ei heil skål full med vatn. 39 Då sa han til Gud: “Ver ikkje vond på meg om eg talar endå ein gong. Eg ville så gjerne få gjera ei prøve til med ulla. Lat ulla vera turr medan heile marka er dogga.” 40 Og natta etter gjorde Gud som han bad: Ulla heldt seg turr, men heile marka var doggvåt.

DMR 7,1 – DMR 7,8 {GIDEON VINN OVER MIDJANITTANE}  Jerubba’al, det er Gideon, tok ut tidleg om morgonen med alle mennene sine. Han leira seg attmed Harod-kjelda såleis at han hadde midjanitthæren nord for More-haugen, nede på sletta. [More-haugen: ved Jisre’el-sletta.] 2   Då sa Herren til Gideon: “Du har for mykje folk med deg. Eg vil ikkje gje midjanittane i hendene på så mange; elles kunne Israel briska seg mot meg og seia: Det er mi eiga hand som har berga meg! 3 Rop no ut for folket: Den som er redd og fælen, kan snu og fara heim att frå Gilead-fjellet.” Då var det tjueto tusen mann som fór heim, og ti tusen vart att. 4   Men Herren sa til Gideon: “Du har enno for mykje folk. Lat dei gå ned til kjelda, så skal eg skilja ut nokre for deg der. Dei eg seier skal vera med deg, dei skal du ta med deg; og dei eg seier ikkje skal vera med deg, dei skal du ikkje ta med deg.” 5   Så lét Gideon folket gå ned til kjelda, og Herren sa til han: “Alle dei som lepjar i seg vatnet med tunga liksom hunden, skal du setja for seg, og sameleis alle dei som legg seg på kne og drikk.” 6 Dei som førte vatnet til munnen med handa og lepja, var tre hundre i talet. Alle dei andre la seg på kne og drakk av vatnet. 7 Då sa Herren til Gideon: “Med dei tre hundre mennene som lepja, vil eg berga dykk, og eg vil gje midjanittane i hendene dine. Alle dei andre kan fara heim att.” 8 Så tok dei med seg maten åt folket og horna deira. Og Gideon lét alle dei andre israelittane fara heim, så nær som dei tre hundre; dei hadde han hjå seg. Midjanittleiren låg lenger nede i dalen.

DMR 7,16 – DMR 7,18 Så delte han dei tre hundre mennene i tre flokkar. Han gav dei alle horn og tome krukker i hendene og faklar til å ha inni krukkene. 17 Og han sa til dei: “Sjå på meg, og gjer de like eins! Når eg er komen til utkanten av leiren, skal de gjera som eg. 18 Når eg og alle dei som er med meg, blæs i horn, skal de òg blåsa i horn rundt ikring heile leiren og ropa: For Herren og for Gideon!”

Tungetale ved Oddbjørg, tyding ved John.

Ja, seier Herren, dersom du er villig å høyre på mi røyst og gjere deretter, så skal eg velsigne deg, eg skal fylle deg med mi salving og mi kraft og du skal få oppleve å komme inn i dei ferdiglagde gjerningar, som eg har lagt forut for deg. For sjå, eg ynskjer å bruke deg, seier Herren, til stor og rik velsigning. Ikkje sei til deg sjølv: Eg har så lite og eg er ingen ting. Men du skal vite at eg skal gå med deg, eg skal vere med deg. Eg skal vere din styrke og du skal få kraft ifrå meg. Eg har jo sagt i mitt Ord at de skal få kraft i det den Heilage Ande kjem over deg. Og det skal du vite, seier Herren, du skal ikkje bekymre deg for kva du skal seie til menneske du møter på din vei, for eg skal legge mine ord i din munn. Og du skal få tale levande ord, som eg skal gi deg. I Jesu namn.

Ja, mange skal eg løyse i denne tida. Eg har mange av mine born som sit og er forknytte og som er tynga av det eine og det andre. Men eg skal kalle dei ut i eit rom der det ikkje er trongt. Eg skal løyse dei og eg skal setje dei fri. Og eg skal legge ein ny song, ein lovsong i deira munn. For sjå, seier Herren, dei er mine born og eg skal sjå til dei i denne tida. Og eg skal ta dei fram og eg skal samle dei, seier Herren. Og eg skal møte dei på nytt igjen, så det blir som i fordoms dagar. Då dei var brennande i ånda og dei vitna på ein kvar stad. Det er det eg vil i denne tida, seier Herren. At du skal vere ein eld. Amen.

Aktuelle bibelvers.

SKR 3,1 – SKR 3,7 {ØVSTEPRESTEN JOSVAS SKULD OG FRIKJENNING}  Så lét han meg sjå Josva, øvstepresten, som stod framfor Herrens engel, medan Satan stod på høgre sida hans og førte klagemål mot han. 2 Herren sa til Satan: “Gjev Herren må visa deg til rettes, Satan! Ja, gjev Herren, som har valt ut Jerusalem, må visa deg til rettes! Er ikkje denne mannen ein brand, riven ut or elden?” 3 Josva var kledd i skitne klede der han stod framfor engelen. [i skitne klede: til teikn på sorg og bot.] 4 Og engelen sa til dei som stod framfor han: “Ta av han dei skitne kleda!” Til Josva sa han: “Sjå, eg tek bort syndeskulda di og kler deg i høgtidsbunad.” 5 Då sa eg: “Set ein rein turban på hovudet hans!” Og dei sette ein rein turban på hovudet hans og tok på han kleda, medan Herrens engel stod der. 6 Då gav Herrens engel denne lovnaden til Josva:  7   Så seier Herren, Allhærs Gud:  Går du på mine vegar  og rettar deg etter det eg har fastsett,  skal du få styra mitt hus  og vakta mine føregardar,  og eg vil gje deg tilgjenge  saman med dei som gjer teneste her.

2MO 23,20 – 2MO 23,22 {PÅMINNING OG LOVNAD}  Sjå, eg sender ein engel framføre deg! Han skal vakta deg på vegen og føra deg til den staden som eg har sett ut. 21 Gjev akt på han og høyr på det han seier! Set deg ikkje opp mot han! Han vil ikkje tola brota dykkar; for namnet mitt er i han. [namnet mitt er i han: Gud talar og gjer noko gjennom han.] 22 Men høyrer du på det han seier, og gjer alt det eg byd deg, då skal eg vera ein fiende av dine fiendar og ein motstandar av dine motstandarar.

JER 7,23 Men dette bodet var det eg gav dei: “Høyr på det eg seier, så vil eg vera dykkar Gud, og de skal vera mitt folk. Gå alltid på den vegen eg byd dykk, så skal det gå dykk vel.”

JER 11,7 Eg formante fedrane dykkar den gongen eg førte dei ut or Egypt, og sidan har eg til denne dag formant dei seint og tidleg: “Høyr kva eg seier!”

1JO 2,20 Men de er salva av Den Heilage, og alle har de kunnskap. [salva: Salving er eit bilete på Den Heilage Andens gåve. Sjå 2, 27.]

1JO 2,27 Men de har fått salving av han; ho vert verande i dykk, og de treng ikkje til at nokon lærer dykk. For hans salving lærer dykk alt og er sannferdig og utan lygn. Vert difor verande i han, så som de har lært.

KOL 1,9 – KOL 1,14   Heilt frå den dagen vi fekk høyra om dette, har vi ikkje halde opp med å be for dykk. Og det er vår bøn at de må verta fylte med kunnskap om Guds vilje og få all den visdom og alt det skjøn som Anden gjev. 10 Då kan de leva eit liv som er Herren verdig, og som i alt er til hugnad for han; og de skal bera frukt i all god gjerning og veksa i kjennskap til Gud. 11 De skal styrkjast og få kraft, av den kraft som han i sin herlegdom eig, så de alltid er uthaldande og tolmodige. 12 Og med glede skal de takka Faderen, som gjorde dykk dugande til å få del i den arven dei heilage får i ljoset. 13 For han har fria oss ut frå mørkers makt og sett oss over i sin kjære Sons rike. 14 Og i han har vi utløysinga, forlating for syndene.

MTT 28,20 og lærer dei å halda alt det som eg har bode dykk. Og sjå, eg er med dykk alle dagar så lenge verda står.”

APG 1,8 Men når Den Heilage Ande kjem over dykk, får de kraft, og de skal vera mine vitne i Jerusalem og heile Judea, i Samaria og alt til heimsens endar.”

LUK 12,11 – LUK 12,12 Når dei fører dykk fram for domstolane i synagogene og for dei som styrer og rår, syt då ikkje for korleis de skal forsvara dykk eller kva de skal seia. 12 For det skal Den Heilage Ande læra dykk i same stund.

JOH 14,26 Men talsmannen, Den Heilage Ande, som Faderen skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk om alt det eg har sagt dykk.

SLM 18,17 – SLM 18,20   Han rette ut si hand frå det høge og greip meg,  drog meg opp or det djupe vatnet. 18   Han berga meg frå min mektige fiende,  frå motstandarar som var meg for sterke. 19   Dei gjekk imot meg på ulukkedagen,  men Herren var ei støtte for meg. 20   Han førte meg ut i ope lende  og fria meg ut, for han har meg kjær.

SLM 118,5   I trengsla ropa eg til Herren,  han svara og førte meg ut i ope lende.

SLM 119,45   Lat meg ferdast i ope lende,  for eg spør etter dine føresegner!

2MO 6,6 Sei difor til israelittane: Eg er Herren. Eg vil føra dykk bort frå tvangsarbeidet som egyptarane har lagt på dykk, fria dykk frå trældomen og løysa dykk ut med fast arm og med veldige straffedomar.

SLM 102,21   Han vil høyra når fangane sukkar,  og løysa dei som er vigde til døden.

SLM 130,8   Herren skal løysa ut Israel  frå alle deira synder.

HSE 7,13   Ve dei, at dei rømde frå meg!  Død over dei, fordi dei braut med meg!  Eg ville løysa dei ut,  men dei tala lygn mot meg.

HSE 13,14   Or helheims vald vil eg fria dei,  frå døden vil eg løysa dei ut.  Død, kvar er din pest?  Dødsrike, kvar er di sott?   Medkjensle veit eg ikkje av.

MIK 4,10   Skrik og vrid deg, Sions dotter,  som ei fødande kvinne,  for no lyt du bort frå byen  og bu i villmarka.  Du skal koma til Babel,  men der vert du berga.  Der vil Herren løysa deg ut  or handa på fiendane dine. [Sions dotter: folket i Jerusalem.]

SLM 107,14   Han førte dei ut or stummande mørker  og sleit deira lekkjer sund.

SLM 146,7   han hjelper dei trælka til deira rett.  Herren gjev mat til dei som svelt,  og løyser dei som er bundne.

JES 58,6   Nei, så er den faste som eg vil ha:  at du løyser dei som med urett er bundne,  sprengjer banda i åket  og friar ut dei som er trælka,  ja, knekkjer kvart åk,

JES 61,1 {EIT NÅDEÅR FRÅ HERREN}  Herrens Ande er over meg;  for Herren Gud har salva meg.  Han har sendt meg til å forkynna  ein gledebodskap for armingar,  til å lækja dei som har eit knust hjarta,  til å ropa ut fridom for fangar  og frigjering for dei bundne.

SLM 40,4   Han la ein ny song i min munn,  ein lovsong til vår Gud.  Mange skal sjå det og ottast  og setja si lit til Herren.

SLM 149,1 {LOVSONG I MUNN OG SVERD I HAND}  Halleluja!  Syng ein ny song for Herren,  lovsyng han der dei trugne er samla.

MIK 2,12 {HERREN VIL SAMLA ISRAELS REST}  Eg vil samla dykk alle, Jakob.  Eg vil samla Israels rest,  føra dei saman som sauer i ei kve,  som ein bøling på beite,  – ein ståkande flokk av menneske.

MTT 23,37 {KLAGE OVER JERUSALEM}  Jerusalem, Jerusalem, du som slår i hel profetane og steinar dei som er sende til deg! Kor ofte ville eg ikkje samla borna dine, som ei høne samlar kyllingane under vengene sine. Men de ville ikkje.

JOH 11,52 Ja, han skulle ikkje berre døy for folket; men han skulle òg samla til eitt dei Guds born som er spreidde ikring.

SKR 13,7 {RESTEN SOM ER REINSA}  Vakna, sverd, mot min hyrding,  mot mannen som står meg nær,  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud.  Slå hyrdingen, og lat sauene spreiast!  Mot dei minste vil eg lyfta mi hand.

MRK 14,27 Då seier Jesus til dei: “De kjem alle til å venda dykk frå meg, for det er skrive: Hyrdingen slår eg, og sauene skal spreiast.

JOH 16,32 Det kjem ei tid, ja, ho er alt komen, då de skal spreiast og gå kvar til sitt og la meg vera att åleine. Men eg er ikkje åleine; Faderen er med meg.

3MO 6,5 Elden skal haldast brennande på altaret; han må ikkje slokna. Kvar morgon skal presten nøra elden med ved, leggja brennofferet til rettes på veden og brenna feittet av måltidsofferet.

RMR 12,11 Ver ikkje lunka i dykkar iver, ver brennande i Anden; ten Herren!

1TE 5,19   Sløkk ikkje ut Anden!

Tankar for møtet.

Bodskap 2B førre søndag gav meg noko å tenke på:

«Frelsa i meg, den er gratis, seier Herren. Du kan ikkje gjere noko, verken frå eller til, men av nåde, så vert du frelst. Og det er ei gåve ifrå meg, det er noko du får fritt og for inkje, seier Herren. Derfor ta imot denne gåva, frelsa, den er gratis, seier Herren. Men ta imot, audmjuk deg, seier Herren, og eg skal reise deg opp i Jesu namn. Amen.»

Så eg gjekk til forbønn og knelte ved første rad. Det er  ein tradisjonell måte å gjere det på. Med større frimod hadde eg kanskje oppført meg rarare. Jesus sa han var midt i mellom oss og eg opplevde det slik at han som er livet var der, ved predikanten eller nær ved predikantens høgre side. Så eg skulle kanskje heller stilt meg med ansiktet retta framover og så kanskje knelt på trappetrinnet. Det ville kanskje minne litt om korleis dei som måtte gjere bot måtte gå på sine kne opp trappa til Peter-kyrkja. Men det også var tradisjon.

Jesus gjev oss ånd og liv.

Jesus gjev oss ånd og liv, han gjev oss livets vatn gratis, det er han sjølv som er det levande vatnet, livet som gir liv til vår sjel. eg forstår det slik at det er vårt inste menneske. I Joh.7 talte han om livets vatn og der vart det sagt om den Anden han gjev oss. Vi har fått Kristi Ande, då tilhøyrer vi han og er frelst, då skal vi også leve for han. Herren er Anden og der Herrens Ande er, der er det fridom. Så av og til ser det ut som om Kristus og den Heilage Ande vert omtala som den same, i tråd med treeinigheita. Gud er ein og Gud er ånd, Kristus er  av herlegdoms Ande Guds veldige Son, slik det viste seg ved at han stod oppatt frå dei døde. Han gjev oss den Heilage Ande frå himmelen. Så vert det også sagt at han gjev oss ånd og liv, kva er det som ligg i denne oppdelinga? Eg forstår det slik at han gjev liv til vår sjel, sjela tørstar etter livets vatn og han gjev oss det gratis. Vi må berre audmjuke oss for han og ta imot, bøye oss for han i audmjukheit, det er som å bøye seg og ause av frelseskjelda og drikke. Det er gledeskjelda, det gjev meg ei herleg glede i mitt indre menneske, mi sjel er mitt inste menneske og det gjev meg ei herleg glede i mitt inste menneske. Han gjev oss ånd og liv, så ånd var den andre sida av saka og eg forstår det slik at det har meir med lekamen å gjere, for lekamen er eit tempel for den Heilage Ande. Og han skal ved sin Ande gjere våre døyelege lekamar levande.

Sjå det i relasjon til noko eg har skrive i det siste.

Eg skreiv om at når eg møtte henne «Miss Oslo 1990» slik at ho såg på meg og eg såg på henne, så følte eg at eg måtte berre bryte saman og tilstå, at eg var ein friar. Så skreiv eg om mi tilkortkome. Det var Jesu moglegheit til å gjere sitt verk til vitne og til ære for seg og Faderen. No har Jesus sagt han er komen nær, så eg treng ikkje flyge rundt. Han har kalla meg til å komme til han og legge av byrdene og finne kvile.

Eg vil lovsynge med lovsongen min.

Då var det tid for  å gå på møte i Maranata. Eg var bra tidleg ute, prata litt med tre andre i inngangspartiet. Så gjekke eg inni kontoravdelinga og hadde ei lita bønnestund, der eg knelte ved ein sofa, omlag 20 minutt. Det vart eigentleg å tenke på korleis eg skulle skrive vidare. Frå eg var ein liten gutunge, var eg opplærd til å be kveldsbøna mi og når eg sidan har bedt i mitt løynkammer, har det ofte vorte å legge meg på senga og kvile og då har ”brikkane” falle på plass når eg skulle planlegge skriveriet mitt. Og slik har eg bedt for henne Virtuella i det siste, på dagtid. Men då har eg ofte vorte så trøtt at eg har sovna på dagtid og slik har det vorte svært så passiviserande. Bønne gjerninga har eigentleg vore å tenke på å opne meg for Guds velsigning til henne, slik som i fjord sommar, då også vart det så passiviserande. No løas eg ikkje til eksamen to siste vekene før eksamen likevel, først kl 17 dagen før eksamen opna eg boka. Eg bestod eksamen likevel, så vidt det var, og det synest eg nesten var rart.

Men det er litt merkeleg med denne passiviseringa, eg tenker meg det heng saman med at her har vi ikkje fått noko framgang og får det ikkje heller. dessutan har eg fått merke at her må eg passe meg litt med å opne meg på denne måten, for til tider har eg fått merke at missmodsånda kjem sigande og meir generelt motstanden frå vondskapens åndehær. Men eg skal då uansett sjå opp til Herren og ta imot det som han gjev meg frå himmelen og verte fylt av den Heilage Ande og det er då nettopp slik eg blir kanal for hans velsigning.

Kommentarar.

Komme inn i ferdiglagde gjerningar.

Men i det siste har eg byrja å tenke meir på korleis det var å vere saman med henne når vi gjekk på gymnaset. Gud openberra henne for meg som  sitt barn, fødd av Anden og det som er født av Anden er ånd, ho var Faderens kjærleik, han elska henne og hadde omsorg for henne som sitt barn og ho levde i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. Derfor syntest eg det var så herleg å få vere hennar venn og vere saman med henne, eg var forelska i henne, men ville vere forsiktig med kva eg sa, så eg ikkje støytte henne frå meg. Slik var det også når eg møtte henne igjen i Bergen. Då prøvde eg meg på å seie noko meir, ho fekk vite at eg var forelska og hadde bedt Gud om å få møte henne igjen og fekk bønnesvar. Sidan gjekk det ikkje så bra og eg vart ståande igjen nokså hjelpelaus. Kva kunne eg ha gjort annleis? Eg kunne ha vore meir frimodig og flinkare til å prate og nytte betre dei moglegheitene som var der med det same. Eg kunne ha vore sterkare i trua og  lovprisa Gud med den lovsongen han la ned i meg. Det kan eg framleis gjere, for det var då tross alt han som la den ned i meg ved sin Ande.

I slutten av møtet vedkjende eg at de var noko gale som skjedde der, i Bergen i denne saka. Det har eg i grunnen visst heile tida, men no vedkjende eg agt det var dette superegoet som ville gjere seg til Herre i staden for Kristus. Eg følte også og erkjente at eg hadde ikkje vore brukande, er ikkje brukande, for dette hadde ikkje godt slik som det skulle. Då kom denne bodskapen. Og han sa  eg skulle ikkje seie at eg ikkje er noko og ikkje er brukande, for han vil gå med meg og styrke meg og gje meg dei rette orda ……. Sitat frå bodskapen 25.6.2017:

”Ja, seier Herren, dersom du er villig å høyre på mi røyst og gjere deretter, så skal eg velsigne deg, eg skal fylle deg med mi salving og mi kraft og du skal få oppleve å komme inn i dei ferdiglagde gjerningar, som eg har lagt forut for deg. For sjå, eg ynskjer å bruke deg, seier Herren, til stor og rik velsigning. Ikkje sei til deg sjølv: Eg har så lite og eg er ingen ting. Men du skal vite at eg skal gå med deg, eg skal vere med deg. Eg skal vere din styrke og du skal få kraft ifrå meg. Eg har jo sagt i mitt Ord at de skal få kraft i det den Heilage Ande kjem over deg. Og det skal du vite, seier Herren, du skal ikkje bekymre deg for kva du skal seie til menneske du møter på din vei, for eg skal legge mine ord i din munn. Og du skal få tale levande ord, som eg skal gi deg. I Jesu namn.”

Her er  det igjen tale om å komme inn i dei ferdiglagde gjerningane. Skulle det vere så vanskeleg då? Er det ikkje berre å gjere? Går eg ikkje allereie i ferdiglagde gjerningar? Men eg har nok eit problem, at der er sterke interesser av å stenge meg ute frå noko, frå dei gjerningane som Gud har lagt ferdige for at eg skulle vandre i dei. Det som Gud har skapt meg til og som eg soleis passar til.

EFE 2,8 – EFE 2,10 For av nåde er de frelste, ved tru. Det er ikkje dykkar eige verk, det er Guds gåve. 9 Og det kviler ikkje på gjerningar, så ingen skal rosa seg. 10 For vi er hans verk, skapte i Kristus Jesus til gode gjerningar som Gud føreåt har lagt ferdige, så vi skulle ferdast i dei.

Det undertrykkande superegoet som vil ha makta over kyrkja.

I Bergen fekk vi oppleve at Herren er Anden og der Herrens Ande er , der er det fridom. Og slik fekk eg oppleve at Gud openberra henne for meg igjen. Eg var redd for å miste initiativet, at dei skulle ta over og tale på mine vegne, i staden for at eg skulle få uttale meg sjølv på mine eigne vegne. Det er ein strategi som er kalla baktale og som heng igjen frå den tradisjonelle moralsk lærde overklassa (jfr hendrettinga av Sokrates) og vorte tradisjon i kyrkja og mange kristne organisasjonar, til tross for at Paulus har lært oss ikkje å bruke slike metode. Eg tenkte meg at her var det Gud som gjorde sitt verk med meg og med henne i samsvar med 1.Mos.2. Då skulle ho i så fall komme til meg fysisk. Men då fekk eg eit problem og det var at ho fysisk for til dei i staden og den hang saman med slik fekk staten makt i kyrkja. Men dette var mi sak, skulle eg måtte vere nøydd til å bruke makt for å få behalde initiativet, seie det eg hadde på hjertet, komme vidare med det som var mi personlege sak? Ei lita tid tenkte eg som so, men det ville utarte seg som om eg var egoistisk, som om eg ville leve etter lystene mine og eg med min kropp skulle kue Anden. Men dette var eigentleg meiningslaust og hjelpelaust, mest som uttrykk for frustrasjon over kva dei gjerne ville like å påstå om meg, som argument for å halde meg utanfor, så eg skulle miste det initiativet eg hadde. Dei ville ta over initiativet og derfor trengde dei noko å klage meg for, som erstatning for det som opphavleg låg på mitt hjerte, som erstatting for det som eg sjølv opphavleg og eigentleg ville ha sagt. Og så kjem det rare, at dei endåtil prøver å framstille det som vitskapleg. Som om baktale skulle vere ei vitskapleg metode?

Vi er Guds åkerland. Paulus planta og Apollos vatna. Men Gud gav vekst.

Men her var det Gud som gjorde sitt verk, gjorde det som var umogleg for menneska, det sentrale i det han gjer, er at han frelser vår sjel for æva og gjev oss evig liv. Her kan ikkje menneska legge til noko eller ta noko ifrå. Paulus sa at vi er Guds åkerland, han planta og Apollos vatna, men Gud gav vekst.

1KO 3,6 – 1KO 3,9 Eg planta, Apollos vatna; men Gud gav vokster. 7 Så er dei ikkje noko, korkje den som plantar eller den som vatnar, men Gud som gjev vokster. 8 Den som plantar og den som vatnar, er eitt; men dei skal få løn, kvar etter sitt eige arbeid. 9 For vi er Guds medarbeidarar; de er Guds åkerland, Guds bygning.

Men kva er det som er problemet her? Det er dette superegoet som prøver å få makt over kyrkja og menneska. Dei ventar seg at vi skal drive sjølvdisiplin ved å gje dette superegoet makt og då vert det argumentert med skuldfølelse. Slik argumenterte dei for at den fysiske makta skal råde over Anden som Gud har gjeve oss, slik prøver dei å kue sjelslivet og det åndelege livet i samfunnet med Gud og slik vert Guds born bundne og gjorde til trælar. Dette er som å snu plantane med rota i veret, sjølvsagt for at dei skal daude.

JES 58,3 – JES 58,14   “Kvifor ser du ikkje at vi fastar,  og ansar ikkje at vi plagar oss?”  De kjøper og sel på fastedagen  og driv arbeidsfolket hardt. 4   Når de fastar, er det kiv og strid,  med hogg og slag av gudlause nevar.  De fastar ikkje så i dag  at bøna dykkar kan høyrast i det høge. 5   Er dette den faste eg vil ha:  ein dag då mennesket plagar seg sjølv,  heng med hovudet som sevet,  kler seg i botsdrakt og ligg i oske?  Kallar du dette for faste,  er det ein dag etter Herrens vilje?  6   Nei, så er den faste som eg vil ha:  at du løyser dei som med urett er bundne,  sprengjer banda i åket  og friar ut dei som er trælka,  ja, knekkjer kvart åk, 7   at du deler ditt brød med dei som svelt,  og lèt heimlause stakkarar koma i hus,  at du kler den nakne som du ser,  og ikkje sviktar dine eigne. 8   Då skal ljoset ditt renna som morgonroden,  snart skal dei lækjast og gro, dine sår.  Di rettferd skal gå føre deg  og Herrens herlegdom sist i ferda.  9   Då skal Herren svara når du kallar på han,  når du ropar om hjelp, skal han seia: “Her er eg!”  Når du tek bort kvart tyngjande åk,  held opp med å peika fingrar  og tala vondt om andre, 10   når du deler ditt brød med den som svelt,  og mettar den som lid naud,  då skal ljoset renna for deg i mørkret,  og natta skal verta som ljose dagen.  11   Herren skal alltid leia deg  og metta deg i det turre land.  Han skal styrkja deg;  du skal verta som ein vassrik hage,  ja, som ei rennande kjelde  der vatnet aldri tryt. 12   Du skal byggja opp att gamle ruinar  og reisa grunnmurar frå farne ætter.  Då skal dei kalla deg murbrotbøtar,  han som vøler vegar,  så folk kan bu i landet.  13   Held du foten din att på sabbatsdagen,  så du ikkje driv ditt yrke på min heilagdag,  men kallar sabbaten ei lyst  og Herrens helg ein høgvørd dag,  held du han i ære,  så du ikkje går dine eigne vegar,  men avstår frå handel og snakk, 14   då skal du ha di glede i Herren.  Eg lèt deg fara over høgdene i landet,  du får nyta arven etter Jakob, far din.  Dette er ordet frå Herrens munn.

Dette minner om korleis Saul og hæren hans forfølgde David og hæren hans, så dei vart fortrengde. Men etter at Saul var borte, kom dei seg ut i fritt lende. Til samanlikning har mange Guds born vorte fortrengde, men dei tren å oppdage og innsjå at der er ikkje lenger noko slik fysisk makt som kan kue dei og fortrenge dei. Det er berre å komme ut i fritt lende.

Når dei ikkje ville høyre på meg, kvifor skulle eg vel då likevel prøve å svare for meg overfor eit tenkt superego?

I denne bodskapen vart det sagt at dei er forknytte. Eg forstår det slik at det er fordi dei får inntrykk av at dei må gjere rekneskap overfor dette superegoet, svare for det, at dei soleis skal disiplinere seg. Så dei rettar merksemda mot det i staden for å sjå på Jesus. Så ser dei på den fysiske naturen, det ytre mennesket i staden for å sjå på Jesus. Jfr. syndefallet.

Men det som har skjett sidan er då at Jesus har halde fram med å tale til meg og eg svarar, ja, han har no sagt at han vil snakke med meg. Likevel ser vi at dei prøver å framstille det slik at det er dei som talar og eg må berre teie stilt. Og slik har dei talt, som herren i Hegels dialektikk og andre har vore som knekten, til dømes dei venstreradikale i ein dialektisk omforming. Gud og den einskilde har lite og inga betyding i Hegels dialektikk, slik er sanninga fallen på tinget. for det første ved at dei ikkje held seg til Guds Ord. for det andre ved at dei ikkje ville tillate at vi skulle møtast fysisk og snakkast, eg skulle ikkje få lov til å seie meir. For då er det så myke lettare for dei å lyge, då er det FFFF, fritt fram for Fan, lygnaren sjølv. Det  er berre å slå ei skrøne, seie ein vits, så trur folk det. Slik skaper dei nyhende, skapar fakta, som om det er avgudar av stokk og stein. Og folk trur på det, for det er fakta og fortel korleis mennesket er og vidare vert det brukt til å fortelje korleis livet er og korleis guddomen er, jfr. gudebiletet i Op.13.

Kvifor skulle vel eg svare for meg overfor eit slikt superego? Det var då heilt tullete, eg fekk då ikkje moglegheit til å svare for meg likevel. Skulle kanskje dette superego  vere ein gud som eg skulle vende meg til i staden og svare for? Nei, fri og bevare meg vel.

Eg snakkar med Jesus.

Eg vender meg til Herren min Gud og han svarar meg i sin kyrkjelyd. I 1995 kjende eg meg einsam og forlaten i Oslo, men Jesus sa at han ville snakke med meg. Ja, han har no talt til meg i lang tid, men med denne formuleringa blir det tydeleg at eg skal få seie noko til han også og at det er viktig. Det sa han for nokre få år sidan også. Bodskapen 12.6.2016:

Ja, seier Herren, eg talar til deg i dag, fordi eg vil berøre deg. Eg bryr meg om deg. For eg elska deg med ein evig kjærleik, seier Herren. Derfor vil eg at du skal lytte til mitt Ord. Ta det til deg og grunde på det. Og så skal du komme fram for meg og be til meg, tale med meg, opne ditt hjerte for meg. Aus ut av alt det du har i ditt indre. Så skal eg fylle deg igjen og igjen, seier Herren. 

Der menneske seier i sitt hjerte, det er ikkje mogleg. Så talar eg til deg og seier, jau, alt er mogleg for den som trur. Alt er mogleg for den som kjem fram for meg. Derfor skal du sjå at eg vil gjere store ting i ditt liv. Dersom du forventar at eg skal gjere noko for deg, så skal du få erfare at eg gjer det eg har sagt. Og at er rører ved deg, eg berører deg.  Og eg fyller deg med mi kraft, seier Herren. For eg ynskjer at du skal følgje meg og vere ivrig i tenesta, for mi sak.

Gud har utvalt meg i Kristus frå før verda sin grunnvoll var lagt. Han er meg nær ved den Heilage Ande. Eg skal berre påkalle Herrens namn, så er han her med svar og hjelp, han vil eg skal oppleve hans hjelp. Bodskapane 7.6.2015:

Ja, eg vil at du skal vite, mitt barn, at du tilhøyrer meg. At eg har kjøpt deg fri med mitt blod, at du er dyrt kjøpt, du er betalt. Fordi eg elskar deg, fordi eg har utvalt deg før verda sin grunnvoll vart lagt, til å vere mitt barn, min son og mi dotter. Og eg vil at du skal vere trygg, og eg vil at du skal ha denne vissa og denne gleda i ditt hjerte, om at du tilhøyrer meg, og at du er på veg til himmelen og til eit evig liv saman med meg, seier Herren. Så at du kan løfte opp hovudet ditt, at du kan sjå opp til meg. For frå meg kjem di forløysing, frå meg kjem di frelse og di hjelp, seier Herren. Så frykt ikkje, men set di lit til meg, eg som er din gjenløysar. 

Ja, eg lova då eg drog herifrå at eg ville komme og vere nær hos deg ved min Heilage Ande. Og eg bor i ditt hjerte, ved min Ande, seier Herren. Eg er nær hos deg kvar dag, du behøver berre rope på meg, så er eg der og eg vil svare deg og eg vil hjelpe deg, fordi du er mitt barn og eg er din far, seier Herren. Og eg ynskjer at du skal oppleve mi hjelp, eg ynskjer at du skal oppleve min nærleik. Så ver frimodig og strekk deg ut og ta imot av det som eg har gitt deg. For eg er nær hos deg og eg vil gi deg av mi kraft. Eg vil fylle deg med min nærleik, med mi velsigning, sånn at du ikkje skal vere i tvil, men vite det at eg er nær hos deg og eg hjelper deg og eg held deg oppe med mi rettferds høgre hand, seier Herren. Amen.

Ja, min Ande (er utgytt over) alle menneske…. Min Ande skal fungere i hjertet ditt, dersom du held deg tett til meg, heile tida. Ha din relasjon til meg, ……. Ikkje la noko menneske forstyrre dine tankar, ditt sinn. Og ikkje la andre menneske påføre deg tankar som ikkje er frå meg. (Men at eg døde for deg på)? Golgata kors. Så la min Ande virke 100 % i deg. For min Ande vert sorgfull og skuffa når elden i ditt hjerte vert sløkkt, når du påfører ditt eige sinn tankar som ikkje er ifrå meg, seier Herren. Amen. 

Bodskapen 21.2.2016:

For eg er Gud som utvalde deg før eg skapte, før eg tala og det skjedde, før eg baud og det stod der, så hadde eg deg i mine tankar. For eg har utvalt deg i min elska Son, i Kristus, før verda sin grunnvoll vart lagt, for at du nettopp i denne tid kan stå heilag og ulasteleg for mitt åsyn. Derfor skal du vite at eg, Herren, byrja dette Guds verk i deg og det er eg Herren som skal fullføra det. Eg har gjeve deg alt kva eg er og alt kva eg har. Så bruk det du har fått, mitt barn, så skal du kjenne og oppleve og erfare, at avslutningstida skal ikkje gå nedover, den skal gå oppover. For det er eg, Herren, som er hovudet og når ein lem lid, så grip eg inn og eg lækjer og eg istandset og eg trøystar og hjelper, for eg elskar deg og eg vil fullføra det eg har tenkt i ditt liv.

For eg bar mitt blod ikkje inn i tempel som er laga med menneskehender. Men eg bar meg sjølv i kraft av den Heilage Ande og mitt blod bar eg inn i sjølve himmelen. Og når eg sette meg ved min Faders høgre hand, så fekk eg den Heilage Ande og den er den eg har sendt til dykk. For eg vil ikkje etterlate dykk farlause. Men eg sende talsmannen, han skal ta av mitt, han skal herleggjere meg. Derfor er du sett inn i eit guddommeleg hushald. Og du skal ikkje mangle nokon ting. Men søk fyrst Guds rike og det si rettferd, så skal du få alt det andre i tillegg. Men søk meg først, for eg, Herren, eg tilkjem all pris. Amen. 

Superegoet og egoet eller Kristus som hyrding for vår sjel. Logikk og metode.

Skulle eg så svare for eit superego i staden, så det skulle fortelje meg kven eg er som menneske, kva egoet mitt er og kva eg vil i min eigen egoisme. Kven eg er i meg sjølv? Vel eg er realist også, det var berre å møte opp og snakke med meg og la meg svare for meg sjølv, så skulle nok eg klare å svare for meg. Men kvifor var dei ikkje villige til det med det same, når eg møtte igjen henne Virtuella i Bergen, kvifor vart det ikkje noko meir ut av det? Rimelegvis fordi de prøver å forgude dette superegoet dykkar og så vil de prøve å fortelje andre kva dei er med sitt ego, i sin egoismen, men det er kunstig påtrykt. Den syndserkjenninga de vil ha overfor dette superegoet dykkar, avguden dykkar, er kunstig påtrykt og verkar som argument for at de med dykkar superego skal få makt over menneska og over kyrkja. Det utartar seg som eit kunstig seksualpress, stikk i strid med Høgs.8,8-10, fyrst og fremst mot kvinna, slik prøver de å komme Kristus i forkjøpet (Joh.10) og slik prøver de også å komme i forkjøpet på den mannen som tru på han og held seg til han. Metoden er først å lokke (jfr seksualitet), så å gjere krav (jfr. aggresjon), først på kvinna og dernest bruke henne til å lokke og gjere krav på mannen også og soleis utartar det seg som seksualpress også mot han. Det har vist seg ved korleis verdslege makt-interesser har prøvt å få makte over den jødiske øvstepresten, ja, erstatte han, slik at den prestetenesta ikkje lenger fungerer slik som den skulle. Det resulterer i at menneska byrjar å tilbe avgudane i staden og tilbe styresmakte som avgudar. Så Freud får rett i at religiøsitet er avspora seksualitet.

Om de no vil komme og prøve å fortelje meg kven eg er som menneske, kvifor gjorde de ikkje det for 40 år sidan, så eg der og då helse på dykk, presentere meg sjølv og svare for meg sjølv, i tråd med vanleg god folkeskikk? Nei, til tross for mi vedkjenning av Jesus namn, vart eg med ein gong degradert til noko lågareståande, som de ikkje skulle omgås slik som vanlege menneske. I staden har de drive med baktale og fortalt andre om kven eg er som menneske og så ventar de kanskje at no kan de komme og fortelje det til meg også og så skal eg godta det og gje dykk rett og seie at slik er eg og så gje dykk rett i metodane dykkar, men det er verken kristelege eller vitskaplege motoder. Men kvifor ville de ikkje møte meg og snakke med meg på ein skikkeleg måte for 40 år sidan? Jau, for då måtte de tale sant, både overfor meg, som realist, som mann skapt av mold frå marka og overfor min Gud, som er ånd som frelser meg i Kristus og som gjev meg ånd og liv. Og det er det som er problemet dykkar no også, dersom de skal møte meg, så vert de nøydde til å byrje å tale sant. Kom berre ikkje her og prøv å lyge meg rett opp i ansiktet, gå heller ein kvan anna plass og lyg.

Men Jesus ville gjere meg til ein kanal for si velsigning, så eg tenkte eg skulle opne meg for Guds velsigning til henne Virtuella. Å tenke på henne verkar som å ta fram att noko som har vorte fortrengt (jfr. Freuds psykoanalyse), som å opne oppatt  rom i min lekams tempel som har vore låste og ikkje vore i bruk. Kvifor? Det svarar til krefter og ressursar i meg. Korleis kan eg ta dei i bruk?

Som realist og naturvitar held eg det kjønnlege samlivet mellom mann og kvinne for å vere ei naturleg sak, der hendsikta er å formeire seg. Mennesket er det mest høgtståande pattedyret med mest omsorg for sine ungar, det som ytterlegare særmerker oss er språksansen, så det er om å gjere å bruke språket. Med mi tru på Bibelens Gud sikrar eg meg at det skal vere i kjærleik og med omsorg, for som Guds born tek vi imot han kjærleik og omsorg. Og med språksansen brukar eg Guds Ord, ja, eg snakkar med han. Når eg kom til Bergen var eg redd for at dette ikkje kom til å verte forstått og godteke, eg fekk kjensle av å verte utstøytt, sidan desse kristne moralfilosofane ville forstå det annleis, at mi interesse av å få meg ei kone, var einstydande med kjøtets lyst og dermed egoistisk, spesielt om eg tenkte naturvitskapleg om den saka. Ei tid tenkte eg slik, men det var som å stille alternative hypoteser og argumentere ved kontraposisjon. Men dette var ikkje berre teori, men ein åndeleg røyndom. Så dette fungerte ikkje. Dei har tydelegvis sett makt bak alternative hypoteser og kontraposisjonen, for å få makt over meg som superegoet som krev makt over egoet. Slik prøver dei å få makt over menneska og over kyrkja og så prøver dei venstreradikale å ta over. Men dette var då mi sak og soleis var det eg sjølv som hadde initiativet og dermed leiarskapet, det var eg sjølv som resonnerte og skulle konkludere. Å gjere det så vanskeleg var eigentleg tullete. Eg trengde slett ikkje stille alternative hypoteser eller tenke ved kontraposisjon. Jesus korrigerte meg på dette gjennom bodskap som kom gjennom tyding av tungetale i den Frie Evangeliske Forsamling. Eg fekk då oppleve hans nærvær i forsamlinga og han var med meg i kvardagen,  på universitetet også, han talte til meg, eg bad til han og han svarde meg. Det erstatta dialogen mellom ego og superego. Forståinga av eit superego vart svært så mangelfullt samanlikna med han, om nokon førestilte seg at det skulle erstatte han, ville det opplagt verte som ein avgud.

Så kva er det for noko, dette egoet og superegoet? I tråd med både demokrati og naturvitskapleg metode er eg fri til å kunne tenke meg alterative hypoteser og ein kontraposisjon, skulle eg så kanskje ikkje vere fri til å vurdere dei sjølv og så velje sjølv det som eg veit med meg sjølv og som eg sjølv trur og meinar er rett? Eller har demokrati og naturvitskapleg metode teke slutt? Kva er det for noko, dette egoet, skal eg ikkje lenger kunne tenke og vurdere sjølv og velje det som eg sjølv trur og meiner er rett? Skal eg ikkje lenger kunne seie til meg sjølv, mi sjel lov Herren og gløym ikkje alle hans velgjerningar? I platonismen vart det ført klagemål mot menneskets fysiske natur, det svarer vel til egoet, og det vart brukt som argument for at ei lærd overklasse skulle styre, det svarer vel til superegoet. Men i den gresk-syriske tida sette Antiokus 4. Epifanes vakter i Jerusalem som skulle passe på at jødane ikkje fekk dyrke Israels Gud slik som han hadde lært dei ved Moses og dei andre profetane. Og mykje tyder på at dette superegoet fungerer nettopp slik.

Eg har no eigentleg halde fram med å be til Jesus og ta imot dei svara som han jamt og trutt har gjeve meg gjennom tyding av tungetale. Likevel kjem eg no altså til at denne fortrengde saka svarar til rom i min lekams tempel, der det trengst ei fornying. For det var noko fundamentalt gale som skjedde i Bergen. At lekamen kua livet i Anden og sjelslivet. Korleis då. Dei vil vel påstå at det er eg sjølv som gjer det, det er mannens eg som er slik og som gjer det. Men eigentleg er det dette superegoet i den moralfilosfiske tradisjonen som er komen inn i kyrkja, som gjer det. Det er slik som med bokstaven som slår i hel livet i Anden, som kuar Anden og sjelslivet. Den politiske makta brukar fysisk makt, den er komen inn i kyrkja og brukar soleis fysisk makt, med det resultat at lekamen kuar livet i Anden og sjelslivet. Med intraspeksjonen får dei mennesket til å vende merksemda mot seg sjølv, får å få det til å erkjenne sitt ego og sin egoismen, som ei slags syndserkjenning, for dei treng å definere menneskets ego og egoisme for å bruke det som argument og motiv for at deira superego skal få makt over mennesket og kyrkja. Deira metode er å dåre og forføre menneska slik som ved syndefallet, deira mål og hendsikt er å få makt over menneska og over kyrkja på den måten. Syndefallet førde til avgudsdyrking og Bibelen kalla avgudane for lygn. Still ei alternativ hypotese, argumenter med kontraposisjon, så trur dei på den alternative hypotesa og på kontraposisjonen og lagar seg ein avgud av den. Ja, slå ei skrøne, fortel ein dum vits, så trur dei det. Det fortel noko om kor makteslause menneska er, kor makteslaus ein mann er overfor forføringa og vondskapens velde. Men det som var umogleg for menneska, på grunn av synda i kjøtet, det gjorde Gud, og det er det vi må vite å nytte oss av.

Så den evangeliske forkynninga fungerer annleis enn dette. Alle som tok imot Kristus, gav han rett til å verte Guds born, fødde av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Har vi Kristi Ande, så tilhøyrer vi han og då skal vi også leve for han. Når vi bøyer kne ved korsets fot og erkjenner vår synd for Jesus, så tilgjer Gud syndene våre og Jesu blod reinsar oss frå all urettferd. Så vert vi fylte av den Heilage Ande og den openberrar Ordet for oss og leier oss fram til heile sanninga og den set oss fri. Kristus er sanninga, den Heilage Ande herleggjer og openberrar han for oss som vår frelsar og Herre.

Jesus var komen for å gje oss ånd og liv.

JOH 6,63 Det er Anden som gjer levande; her kan menneske ingen ting gjera. Dei ord eg har tala til dykk, er ånd og liv.

JOH 10,10 Tjuven kjem berre for å stela, drepa og øyda. Eg er komen for at de skal ha liv og overflod.

Ja, kva er det for noko det derre superegoet. Eg er ikkje verken psykolog eller psykiater, men eg går ut ifrå at ein kvar har så pass demokratisk rett at han eller ho kans svare for seg sjølv og vurdere kva er det for slags superego som fungerer bra både for deg sjølv og for andre. Men her får vi inntrykk av at det er eit superego som gjer krav på oss, same enten vi vil eller ei og kva er det for noko? Vi kan samanlikne det med Trollet i “Per Gynt”. Det sa til Per:” Ver deg sjølv nok (egoet). Seinare når dei møttest, sa Per til Trollet at han hadde hadde vore seg sjølv, men Trollet svara at han hadde ikkje vore seg sjølv. Men Per meinte han hadde no prøvt å vere seg sjølv, slik som Trollet sa til han. Men då sa Trollet til han at det var ikkje det han hadde sagt, men han hadde sagt:” Ver det sjølv nok”. Så han hadde nok prøvt på det, men då hadde han ikkje vore seg sjølv. Her kan eg legge til at sjela hans var han sjølv, men han trengde Kristus til å frelse den.

Gud er den same som då han skapte og gjer framleis sitt verk med oss i samsvar med 1.Mos.2.

Jesus gav oss ånd og liv.

Det minner meg om at Gud skapte mannen av mold frå marka og bles livsens ande i nasa hans, så han vart til ei levande sjel. Lekamen er eit tempel for den Heilage Ande, så eg tenker meg at ved fylden av den Heilage Ande, gjev Anden liv til vår sjel. Men for mitt eige vedkommande vil eg seie det slik, at livet vart planta i meg ved Guds Ord, når eg var ein liten gutunge. Dei sterke opplevingane ved fylden av den Heilage Ande kom seinare, men den sentrale hendsikta var likevel at livet som var planta i meg, allereie når eg var ein liten gutunge, skulle vekse ved forkynninga av Guds Ord og fylden av den Heilage Ande.

Når eg merka at eg byrja å verte glad i henne Virtuella, bad eg til Gud over det og vedkjende for han at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, så eg opna meg endå meir for den og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande (Jfr.Rom.5,1-5). Både min og hennar lekam var tempel for den Heilage Ande, vi vart fylte av Anden, så vi fekk oppleve at Gud gjorde våre lekamar levande ved Anden.

RMR 6,12 – RMR 6,13 {I TENESTE FOR GUD}  Lat då ikkje synda rå i dykkar døyelege lekam, så de gjev etter for lystene i lekamen. 13 Og byd ikkje fram lemene dykkar til rådvelde for synda, så dei vert våpen for uretten. Men byd dykk sjølve fram til teneste for Gud, så de brukar lemene for han, til våpen for det som er rett. De var då døde og har fått liv.

RMR 8,1 – RMR 8,3 {LIVET I ANDEN}  Så er det då inga fordøming for dei som er i Kristus Jesus. 2 For Andens lov, som gjev liv, har i Kristus Jesus gjort meg fri frå lova åt synda og døden. 3 Det som var umogeleg for lova, av di ho var maktlaus på grunn av den vonde menneskenaturen, det gjorde Gud. For synda skuld sende han sin eigen Son i same skapnad som syndige menneske har, og heldt dom over synda i vår natur. [den vonde menneskenaturen: før omsett “kjøtet”. Same ordet er òg omsett “vår natur”, “den syndige naturen” o. l. Sjå Gal 5, 17; Ef 2, 3.]

RMR 8,11 Han var det som reiste Jesus opp frå dei døde. Og dersom hans Ande bur i dykk, skal han som reiste Kristus opp frå dei døde, også gjera dykkar døyelege lekam levande ved sin Ande som bur i dykk.

Det sentrale poenget i dette er likevel at Jesus frelser vår sjel for æva og gjev oss evig liv, han gjev oss livets vatn, han gjev liv til vår sjel, vi er fødde av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Så vi skal la Anden råde i vår døyelege lekam. Og eg fekk oppleve at Faderen openberra henne for meg som sitt barn, som han elska og som han hadde omsorg for og ho levde i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. Då var det viktig for oss å ære og takke Gud og Lammet for frelsa, halde fram med å vende oss til Kristus, takke og lovprise han som vår frelsar og Herre og tenke som so at vi lever for han.

Gud gav oss ein Ande som verkar kraft, kjærleik og visdom.

Eg hadde bedt Jesus gje meg ei frelst kvinne til kone og eg trur han svarde meg slik, Gud er den same og han gjorde sitt verk med oss i samsvar med 1.Mos.2, hans mål og hendsikt var framleis å frelse vår sjel for æva og gje oss evig liv og at vi skulle dyrke og verne hagen. Han gav oss ikkje ei ånd som verkar mismod, men han gav oss ein Ande som verkar kraft, kjærleik og visdom (sindighet). Eg vart motivert av den kjærleiken og styrka av hans kraft.

2TI 1,7 For Gud gav oss ikkje ei ånd som gjer motlaus, men ei ånd som gjev kraft og kjærleik og visdom.

Slik heldt eg meg heilhjarta til han og fekk oppleve at han kom meg til hjelp med si kraft. Eg hadde eit visst håp om at han ville gje meg henne til kone, men eg var ikkje så sterk i trua, korleis skulle eg forstå det, kva skulle eg seie. Men det største problemet var nok at eg vart utstøytt og fekk ikkje moglegheit til å seie noko meir om det.

2KR 16,9 For Herrens augo fer utover all jorda, så han med si makt kan hjelpa dei som heilhjarta held seg til han. Men i dette har du bore deg uklokt åt; heretter skal du støtt ha krig.”

Det er ikkje lenge sidan Jesus talte til meg om å heilhjerta halde meg til han, så ville han komme meg til hjelp med si kraft og eg forstod at han soleis ville gje meg hjelp i form av ei kone. Som sagt er eg viss på at det var den gjerninga han byrja med i mitt forhold til henne Virtuella, som svar på mi bøn om ei frelst kvinne til kone, allereie når vi gjekk på gymnaset. Han som byrja den gode gjering i oss, hans skal også fullføra den.

FIL 1,3 – FIL 1,11 {TAKK OG BØN FOR KYRKJELYDEN}  Eg takkar alltid min Gud når eg tenkjer på dykk. 4 Og kvar gong eg bed for dykk alle, gjer eg det med glede. 5 For frå fyrste dagen og til no har de vore med i arbeidet for evangeliet. 6 Og eg er viss på at han som tok til med ei god gjerning i dykk, skal fullføra henne – heilt til Jesu Kristi dag. 7 Det er berre rett at eg tenkjer så om dykk alle. For eg ber dykk i hjarta, og de har alle del med meg i nåden, både når eg er i fengsel, og når eg forsvarar og stadfester evangeliet. 8 Ja, Gud er mitt vitne på at eg lengtar etter dykk alle med Kristi Jesu hjartelag. 9   Og dette bed eg om, at kjærleiken dykkar må verta rikare og rikare på dømekraft og skjøn, 10 så de i dei ymse spørsmål kan døma om kva som er rett. Då kan de stå reine og lytelause på Kristi dag, 11 fylte av rettferds frukt som veks fram ved Jesus Kristus, Gud til lov og ære.

For meg kjennest det som at det viktige, sentrale og verdifulle poenget er å få oppleve at Gud soleis styrker meg med si kraft, at han kjem meg til hjelp med si kraft og at han soleis gjev meg hjelp i form av ei kone. Ho Virtuella sa nei til mitt frieri, ho sa nei til Herren også og var fortapt. Men Jesus kan vel gje meg ei anna kvinne til kone i staden, til dømes ho ”Miss Oslo 1990”. Når han frelser henne ”Miss Oslo 1990” så kan han vel buke henne som sitt vitne og frelse henne Virtuella også?

Det vesentlege for meg er å heilhjerta halde meg til Herren, så eg får oppleve at han kjem meg til hjelp med si kraft, så eg får oppleve at han soleis gjev meg hjelp i form av ei kone. Eg skal glede meg i det fullførde frelsesverket, så vil han gje meg det mitt hjerte attrår.

Bodskapen 26.5.2016:

Ja, seier Herren, mitt auge fær over heile jorda, for at eg kan støtte den som heilhjerta held seg til meg. Sjå, eg søker etter menn og kvinner i denne tid, som vil vie sitt liv for meg og som hungrar og lengtar etter den kraft som eg kan gi. Sjå, eg skal i sanning høyre deira bøner og eg skal svare ifrå min heilage himmel. Dei skal få oppleve, at den kraft som var verksam i fordoms tid, den skal virke i denne siste tida. Dei skal få sjå forunderlege ting, seier Herren. Ver stille for meg, for sjå, eg kjem, eg kjem ganske snart. Men før eg kjem, så skal eg vise mi kraft og dei skal få sjå, at eg lever, den gamle av dage. 

Det folk eg skal bruke i endetida, det er eit folk som eg har lutra, som eg har reinsa, seier Herren, det skal vere med og forkynne mine gjerningar. Det er eit folk som er helga meg, seier Herren. Og sjå, eg Herren, eg har byrja eit verk i det folk i dag og sjå, eg skal svare på deira bøner. De skal få oppleve at det de har bedt om i mange år, det skal eg svare på, seier Herren. For sjå, eg er ein bønnhøyrande Gud, sjølv om du synest det dryger og det tek tid, men sjå, seier Herren, eg kjem når tida er inne. Så ver stille, seier Herren og bi på meg, for den som bier på meg, han skal ikkje verte skuffa, men han skal få oppleve at eg svarar på dei heilage sine bøner. Amen.

Bodskapen 12.10.2014:

Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse. Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare enn den som er i verda.

Mange er dei i desse dagar, som ser seg tilbake og som ligg etter på vegen. Derfor, mine barn, skal de rope til meg og be for dei, at dei skal få ny kraft og nytt mot og eg skal møte dei på nytt igjen, seier Herren. For sjå, det er mange som er såra, det er mange som har det vondt og lid. Men de, mine born, de skal gå ut og trøyste dei. Og de skal hjelpe dei på vegen, for eg har sagt i mitt Ord, at de som er sterke, de eg skuldige til å bere dei svake. For sjå, det er mange svake mellom mitt folk. Men eg, Herren, ynskjer å kalle dei i desse dagar og eg, Herren, skal fylle dei med mi salving og kraft. Og då skal den svake seie, eg er ein helt. For sjå, det er kun med mi kraft du kan vinne siger.

Ja, eg vil prise og opphøye deg, min frelsar og Herre, fordi du har frelst meg, fordi du har skrive mitt namn i livets bok. Og eg veit at når du kjem, så skal eg få vere med. Og eg skal vere med i den skaren, som skal toge inn i staden med dei faste grunnvollar. Å, kor eg lengtar etter å sjå deg, som mi sjel elskar. Amen.

Jesu frelseverk er fullført og fullkome, vi kan med glede ause or frelseskjelda, det er som eit ope skattkammer, det er berre å forsyne seg.

Jesus frelsesverk er fullført og fullkome. Då er det vesentleg at han er av herlegdoms Ande Guds veldige Son, slik det viste seg ved at Gud vekte han opp frå dei døde. Han er fullkomen, han er herleggjord og det er han for oss. Han er brødet som kjem ned frå himmelen og gjev verda liv, han er den nye naturen som Gud gjev oss frå himmelen og den er fullkomen. Han er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgjevande ånd, det livet og den Anden som han gjev oss frå himmelen er fullkommen. Livet vart planta i meg ved Guds Ord, allereie når eg var ein liten gutunge og det skulle vekse, håpet om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik var utrendt i våre hjarto ved den Heilage Ande som var oss gitt. Og den Heilage Ande openberra henne for meg som det vidunderlege barnet Gud fødde henne, ho levde i eit kjærleiksforhold til Faderen som hans barn, som han elska og hadde omsorg for og i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. For det livet og den Anden Jesus gav oss frå himmelen var fullkome. Vi var fødde av Anden og det som er født av Anden er ånd og den Anden var og er fullkomen. Jesus gav oss livets vatn gratis, av berre nåde, han er sjølv livets vatn, han er sjølv livet som han gav oss og det var og er fullkome. Visst skulle eg vel det og det skal eg framleis gjere. Slik skal eg framleis drikke av den kjelda, ause med glede or frelseskjelda, opne meg for  den og la den strøyme gjennom meg, frå mitt liv skal det som skrifta seier strøyme elvar av levande vatn. Slik skal eg vere kanal for Guds velsigning. Ja eg skal endåtil bade i den, vade så langt ut i den at eg flotnar og flyt (Esekiel 47). Jesus har sagt til meg at frelsesverket inkluderer alt kva eg treng, så eg skal ikkje mangle noko. Så eg forstår det slik at det inkluderer ei kone til meg også. Eg skal berre opne meg for nådestraumen og ta imot. Eg skal ikkje stå ved strandbreidda og sjå på livets flod, men kaste meg uti den og få oppleve at den ber meg.

Eg fekk ikkje snakke noko meir med henne Virtuella, om eg ville snakke med andre om henne, vart eg berre avvist, dei ville ikkje høyre på meg. Så mine tankar om henne måtte eg berre fortrenge og undertrykke. Men no må eg visst ta fram att dei fortrengde og undertrykte tankane, for dei representerer ein ressurs og ei kraft som eg eigentleg skulle gjere bruk av (jfr. Freuds psykoanalyse). For det var ikkje berre mine tankar og mine ord, men det var Guds tankar og hans svar på mi bøn, det var Jesus som gav oss ånd og liv, det var Gud som gav oss sin Ande og styrka oss med si kraft. Den Heilage Ande openberra henne for meg som det vidunderlege barnet Gud fødde henne til, født av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd, som Faderen elska og hadde omsorg for og ho levde i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. Så kvifor skulle eg vel fortrenge og undertrykke det? Snakk om kvinneundertrykking, men dette er undertrykking av det åndelege og sjelelege livet i samfunn med Gud og det er undertrykking av mitt (mannens) åndelege og sjelelege liv i samfunnet med Gud. Det berømmelege superegoet gav oss andre tankar og vrangforestillingar som vart brukte til argument for å kue det åndelege og sjelelege livet i samfunnet med Gud som er ånd, slik gjorde det menneska trongsynte. Men med ekte evangelisk kristendom vert vi reinsa frå det, sinnet vert fornya ved Guds Ord og Guds Ande, ressursar i oss vert frigjorde, vi vert styrka ved Guds kraft til å leve for Herren. Dette skal ikkje fortrengast og undertrykkast av eit superego, det er noko som Gud har gitt meg i hjertet og eg skal sjå til at eg bidreg med det, så det er ein ressurs for kyrkjelyden også. Bodskapen 29.3.2015:

Midt i mi menigheit har eg bestemt det skal vere vekking, midt i mi forsamling har eg bestemmt at der skal livet vere. Det er ikkje noko som personar har, men det er noko som mi forsamling skal eige i si midte. Der skal livet vere, der skal overfloda vere, der skal fornyinga vere. Derfor sjå til at du bidreg med det Gud har gitt i ditt hjerte, så skal eg rake glørne saman og  så skal bålet byrje å flamme og elden skal byrje å brenne og du skal få kjenne at pinsefesten sin dag, den er ikkje over, den er framleis tilgjengeleg.

Stå ikkje ved bredda og sjå på nådens flod, men kast deg uti, så skal du kjenne den skal bere deg, den skal halde deg oppe og du skal få oppleve  ein fryd i ditt hjerte som du aldrig før har kjent, for det er ikkje av gjerningar du får det, men du får det som er gitt av berre nåde. Og skattkammeret mitt er ope og alle rikdommar og skattar er tilstades, skjult i meg. Men du må ha apetitt og når du har lengsel, så skal du gå inn og så skal du ta for deg av det som er fullbrakt og eg skal gi deg det som arv og då skal du fryde deg og glede deg. Fordi eg Herren skal fylle deg med overflod.

Eg skal gi deg føter som hindane, du skal bli stilt opp på høgdene og du skal få sjå det vidstrakte landet, og med dine auge skal du sjå det og med di tru skal du innta det, for landet det ligg ope for deg, fiendane er besigra, det er ikkje ein mur som skal vere for høg for deg. Men du skal få kjenne at med tru skal du innta -, bry deg ikkje om omstenda, men ver oppteken med meg, så skal eg Herren løfte deg inn i ei atmosfære og du skal verte til eit anna menneske.

Å ta ut av skattane i dette skattekammeret, kan samanliknast med å resonnere som ved modus ponens.

EFE 1,1 – EFE 1,14 {HELSING}  Paulus, etter Guds vilje Jesu Kristi apostel, helsar dei heilage i Efesos, dei som trur på Kristus Jesus. [i Efesos: Orda vantar i dei eldste handskriftene. Brevet har truleg vore sendt til fleire kyrkjelydar i Vesleasia.] 2 Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Far, og Herren Jesus Kristus!  3 {GUD VERE LOVA FOR NÅDEN I KRISTUS!}  Lova vere Gud, vår Herre Jesu Kristi Far,  han som i Kristus har velsigna oss  med all Andens velsigning i himmelen.  4   I Kristus har han valt oss ut før verda vart skapt,  så vi skulle vera heilage og lytelause for hans åsyn. 5   I kjærleik og av eigen fri vilje  har han føreåt etla oss  til å få barnekår hjå seg ved Jesus Kristus, 6   til lov og ære for hans herlegdom  og for den nåde han gav oss i sin kjære Son.  7   I han har vi utløysinga  som vart vunnen ved hans blod,  forlating for syndene.  Så rik er hans nåde, 8   som han i rikt mål har late oss få.  Han gav oss all visdom og alt skjøn, 9   då han kunngjorde oss løyndomen om sin vilje,  den frie avgjerd han hadde teke 10   om å fullføra sin frelsesplan når tida var inne:  å sameina alt i Kristus, både det i himmelen og det på jorda.  11   I han har vi fått arvelut,  vi som føreåt var etla til det  etter Guds forsett,  han som gjennomfører alle ting  etter sin plan og vilje. 12   Så skulle vi vera til lov og ære for hans herlegdom,  vi som alt no har sett vår von til Kristus.  13   I han kom de òg til tru  då de høyrde sanningsordet,  evangeliet om frelsa dykkar.  I han er de merkte med eit segl,  Den Heilage Ande som var lova, 14   han som er pantet på arven vår  til dess utløysinga kjem for Guds folk,  til lov og ære for hans herlegdom.

EFE 2,4 – EFE 2,10   Men Gud er rik på miskunn. Av di han elska oss med så stor kjærleik, 5 gjorde han oss levande med Kristus, vi som var døde på grunn av våre synder. Av nåde er de frelste. 6 I Kristus Jesus har han reist oss opp frå døden saman med han og sett oss i himmelen med han, 7 så han i dei komande tider kunne visa sin overstrøymande rikdom på nåde og sin godleik mot oss i Kristus Jesus. 8 For av nåde er de frelste, ved tru. Det er ikkje dykkar eige verk, det er Guds gåve. 9 Og det kviler ikkje på gjerningar, så ingen skal rosa seg. 10 For vi er hans verk, skapte i Kristus Jesus til gode gjerningar som Gud føreåt har lagt ferdige, så vi skulle ferdast i dei.

 

Samanlikning mellom Guds Ord og fysikkens lover. Moralfilosofi utan nåde? Det var då som Babel-kongen. 

1980-talet, engasjerte eg meg i realistgruppa i det kristne studentlaget. Det var evangelisk forkynning, men eg merka ikkje noko typiske karismatiske innslag, der var ikkje mykje ånd og liv og kraft. Men held vi oss til den evangeliske forkynninga og går vegen til Faderen og held fram med det, så skal den leie fram til eit rikare liv, ved fylden av den Heilage Ande, vi skal få kraft og verte utrusta ved at den Heilage Ande kjem over oss. Men her bar det meir preg av frustrasjon, som om det ikkje førde fram. Det verka som den faglege interessa gjekk mest i retning av matematikk og fysikk, det var kanskje berre at det fekk mest merksemd, for der er ei kopling mellom trua på Gud og matematikk og fysikk. Følgjande bibelvers gir dekning for det:

JER 33,14 – JER 33,26   Sjå, dagar skal koma, lyder ordet frå Herren, då eg oppfyller den gode lovnaden eg gav Israel og Juda. 15 I dei dagar, når den tid kjem, lèt eg ein rettferdig renning veksa fram i Davids-ætta. Han skal gjera rett og rettferd i landet. [ein rettferdig renning: -> Jes 4, 2.] 16 I dei dagane skal Juda verta frelst og Jerusalem bu trygt. Og dette er namnet byen skal få: “Herren, vår rettferd”. 17 For så seier Herren: Det skal aldri vanta ein mann av Davids ætt til å sitja på Israels kongsstol. 18 Mellom levittprestane skal det heller ikkje vanta menn som kan tena meg og til alle tider bera fram brennoffer, brenna grødeoffer og laga til slaktoffer. 19   Herrens ord kom til Jeremia, og det lydde så: 20 Så seier Herren: Kan de bryta mi pakt med dagen og natta, så dag og natt ikkje kjem i rett tid, 21 då skal òg mi pakt med David, tenaren min, brytast, så han ikkje får nokon son som kan sitja på kongsstolen hans, og like eins pakta med levittprestane som gjer teneste for meg. 22 Etterkomarane etter David, tenaren min, og etter levittane, som tener meg, gjer eg talrike som himmelhæren, som ikkje kan teljast, og sanden ved havet, som ikkje kan mælast. 23   Herrens ord kom til Jeremia, og det lydde så: 24 Har du ikkje lagt merke til kva dette folket seier: “Dei to ættene som Herren valde ut, har han støytt frå seg.” Såleis vanærar dei folket mitt, fordi dei ikkje lenger held det for å vera eit folk. 25   Så seier Herren: Dersom eg ikkje har gjort pakt med dag og natt og ikkje gjeve lover for himmel og jord, 26 vil eg støyta frå meg ætta åt Jakob og åt David, tenaren min, og ikkje ta nokon av etterkomarane hans til å råda over Abrahams, Isaks og Jakobs ætt. Men eg vil venda lagnaden deira og miskunna meg over dei.

HEB 11,3 I tru skjønar vi at verda er skapt ved Guds ord, og at det vi ser, ikkje har vorte til av det synlege.

Den moralfilosofiske tradisjonen frå Platon kopla seg også til matematikk og fysikk, men den tok sikte på å herske og stod soleis i motsetnad til nåden vi får i Kristus og det har den gjort endåtil i kyrkja. Platon kopla det til det geosentriske verdsbiletet, men så vart det avsanna. Dette minner om det som vart sagt om Babel-kongen:

JES 14,3 – JES 14,4 {BABEL-KONGEN FELL}  Den dagen Herren lèt deg kvila frå ditt strev og di uro og frå det harde trælearbeidet som vart lagt på deg, 4 då skal du syngja denne spottevisa om Babel-kongen:   Sjå, no er det ute med valdsherren,  no er det slutt på hans ville framferd!

JES 14,12 – JES 14,17   Kor du er fallen frå himmelen,  du strålande morgonstjerne, du son åt morgonroden!  Kor du er slengd til jorda,  du som la under deg folkeslag! [morgonstjerne: bilete på babylonarkongen.] 13   Det var du som tenkte med deg:  “Til himmelen vil eg stiga opp;  høgt over Guds stjerner  reiser eg min kongsstol.  Eg tek sete på tingfjellet lengst i nord. 14   Eg vil stiga opp over dei høge skyer  og gjera meg lik Den Høgste.” 15   Nei, til dødsriket er du nedstøytt,  lengst ned i den djupe hola.  16   Dei som ser deg, stirer på deg,  undrast og seier:  “Er dette den mannen som skok jorda  og fekk kongerike til å skjelva, 17   han som gjorde verda til ei øydemark,  la byar i grus  og aldri lét fangar få fara heim?”

Men det går framleis like fint å samanlikne Guds Ord og lov med naturlovene, det  er lover for menneskelivet til samanlikning med naturlovene.

Etter at eg fekk denne åndelege openberringa, der Jesus openberra seg for meg og henne ”Miss Oslo 1990” ville eg gjerne snakke med henne, dersom Jesus ville gi meg henne til kone, ville vel det vere naturleg. Eg kunne til dømes rådføre meg med henne om min studieveg vidare. Det ville vel vere naturleg å ta slike omsyn til henne også. Men så nær kontakt og eit så nært forhold til henne fekk eg ikkje. No var eg rådvill om kva slags studieplan eg skulle følgje. Eg hadde brukt ein god del tid på skriveriet om dette  som var mi sak og om mykje meir enn det og gjorde det framleis. Så eg tenkte eg måtte prøve å halde ein nokolunde normal studieplan og prøvde meg på nokre vidaregåande emne i teoretisk fysikk, der det vart brukt nokså avansert matematikk. Herren vil vel styrke meg, tenkte eg. Men det var ikkje særleg vellukka, det vart total fiasko. Eg kom til at i staden for å gjere bruk av Guds nåde og få oppleve at Gud kom meg til hjelp med si kraft, vart dette som å prøve å prestere for å få noko av forteneste, men forventinga om forteneste var i så fall ei innbilling, om eg tenkte meg å få henne som forteneste, var det innbilling. Det er eit problem som går igjen i andre samanhengar også og det har seg nok slik at ”den Duglause Hyrdingen” er på ferde, han som gjætte slaktesauene for sauehandlarane. Eg kom til at studiane vart som ei religiøs søking som ikkje førde fram.

Frieri midt i studiane! Men ved at eg bøyer meg ved korsets fot og audmjuker meg for den sanne Gud.

Det var nok tidleg på hausten 1988 eg oppdaga henne ”Miss Oslo 1990” og fekk oppleve ei åndeleg openberring, der Jesus openberra seg for meg og henne. Eg relaterer det til demokratirørsla og studentopprøret i Kina våren etter og opninga av Berlinmuren 9.11.1989, då har eg det. Våren 1989 var eg ferdig med fysikk-kursa, på grunnivå, tilsvarande grunnfag, koder på 100-talet, eg skulle berre ta oppatt ein av dei eksamenen for å forbetre karakteren, så eg prøvde meg på 3 vidaregåande kurs, på 200-talet. Eg bestod berre to av dei og det var ikkje særleg gode resultat. Dette burde eg eigentleg klare, men eg heldt no på med dette skriveriet mitt på si, det tok tid og med det gjekk tankane andre vegar, så det tok kanskje meir tid enn det skulle. Seinare prøvde eg meg på meir avanserte emne, teoretiske dvs. svært matematiske, med kode på 300 talet og det var det som vart total fiasko.

No var eg klar over at det gjekk dårleg på eine eksamenen og rett etter kom Beijing-massekeren, 4.juni. Eg dreiv med dette skriveriet mitt på si og når eg såg igjen henne ”Miss Oslo 1990” fekk eg inntrykk av at det var noko som gjekk hardt inn på henne, eg gjekk ut ifrå at det var Beijin-massakeren, eg hadde også ei aning om at det hadde å gjere med noko som eg hadde skrive, men korleis koplinga er der, korleis ho eventuelt hadde fått greie på det, veit eg ikkje. Så skreiv eg om mitt gode samvits pakt med Gud med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde, har vi lete oss forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, så kan vi og skal vi ha godt samvit for Gud og har ho levt rett, så har ho heller ikkje noko å ha dårleg samvit for. Rett etter fekk eg dette hyggelege møtet med henne der våre blikk møttest, medan venninga hennar stod ved sida av henne, eg stoppa nok opp ein liten augneblink og såg på henne med ein ynskjedraum om å få omfamne henne og gje henne ein klem. Jau, eg hadde ein ynskjedraum om å få henne til kone og som realist og naturvitar tenker eg også naturfagleg om den saka. Og eg er overtyda om at ho merka dette, fordi håpet om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Gud kjærleik var utrent i våre hjerte ved den Heilage Ande som var oss gitt, så Guds kjærleik og Guds Ande var i oss og mellom oss. Eg er viss på at ho var Guds barn, fødd av vatn og Ande og det som er født av anden er ånd, for meg verka det som om ho var eit kjærleikens vesen, fødd og laga av Guds kjærleik, den omgjorde henne og følgde henne og ho hadde denne herlege, himmelske gleda. Det hadde nok å gjere med at eg velsigna henne og bad for henne, men det vesentlege var at Jesus var med meg og han også velsigna henne, han brukte meg som kanal for si velsigning til henne.

Som eg skreiv i kommentaren til møtet 11.6.2017:

Eg har fortalt om korleis eg fekk ei åndeleg openberring, der Jesus openberra seg for meg og henne ”Miss Oslo 1990”. Sidan gjekk eg av og til på Biologibygget og såg etter henne og eg er viss på ho forstod det. Ein gong lente ho seg bakover mot eit bord i kantia og ho såg på meg når eg skulle til å gå forbi. Veninna hennar stod ved sida av. Og eg såg på henne, kanskje gjorde eg eit lite stopp, akkurat som om eg skulle til å seie noko eller akkurat som om eg sa noko, utan å gjere det, det var berre i mitt indre menneske eg vedkjende noko.  Kva vedkjende eg? Ja, ho vart fanstastisk vakker, heile hennar skapning var tiltrekkande på meg. Eg hadde bedt til Jesus for henne og opplevt denne openberringa som svar på mi bøn og det var både å be Jesus frelse henne, samtidig som eg vedkjende at eg yngste å få henne til kone. Men no følte eg at det var det siste det handla om og eg følte det som om eg var dum og innbilsk som skulle prøve meg på å fri til henne. Eg følte at eg måtte erkjenne den kjønnlege tiltrekning, det var svært så fysisk, kjemisk og biologisk, eg måtte erkjenne at det var den naturlege kjønnlege tiltrekninga, men samtidig var det åndeleg, det var då den Heilage Ande som overtyda meg om det. Det var ei vedkjenning til Gud og eg er viss på at ho merka det. Elles fekk eg meg ikkje til å seie noko høgt, eg tenkte berre at her måtte eg vere forsiktig, så eg ikkje freista henne og let meg sjølv verte freista, så eg gjekk berre vidare og sette meg ved eit anna bord.

Det verkar som Jesus tok oppatt tråden her i bodskap 2, 18.6.2017:

2.A: Ja, seier Herren, eg vil at du mitt barn, du skal søke inn til meg, inn i heilagdomen, så skal eg Herren, bruke deg til stor og rik velsigning. Men sjå, seier Herren, du held deg litt på avstand og du er ikkje innvia til meg og du søker ikkje meg slik som du gjorde i fordums dagar, då du var brennande i ånda og du vitna om meg på ein kvar stad og du brann for meg, seier Herren. Eg vil at du skal komme tilbake igjen til dette, seier Herren. For eg ynskjer å bruke deg og eg vil bruke deg til stor og rik velsigning, seier Herren. Sjå, eg har talt til deg mange gangar før, men du har vore gjenstridig, men sjå, seier Herren, eg elskar deg med ein evig kjærleik og eg vil at du skal gå sigrande ut av denne verda. Eg vil at du skal oppleve herlege ting med meg, seier Herren. For sjå, eg er rik nok, seier Herren, for alle som påkallar meg. Derfor påkall mitt namn og eg skal møte deg på nytt igjen, seier Herren. 

2.B: Frelsa i meg, den er gratis, seier Herren. Du kan ikkje gjere noko, verken frå eller til, men av nåde, så vert du frelst. Og det er ei gave ifrå meg, det er noko du får fritt og for inkje, seier Herren. Derfor ta imot denne gava, frelsa, den er gratis, seier Herren. Men ta imot, audmjuk deg, seier Herren, og eg skal reise deg opp i Jesu namn. Amen.

Eg kan også samanlikne det med bodskapen 12.10.2014:

Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse. Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare enn den som er i verda.

Mange er dei i desse dagar, som ser seg tilbake og som ligg etter på vegen. Derfor, mine barn, skal de rope til meg og be for dei, at dei skal få ny kraft og nytt mot og eg skal møte dei på nytt igjen, seier Herren. For sjå, det er mange som er såra, det er mange som har det vondt og lid. Men de, mine born, de skal gå ut og trøyste dei. Og de skal hjelpe dei på vegen, for eg har sagt i mitt Ord, at de som er sterke, de eg skuldige til å bere dei svake. For sjå, det er mange svake mellom mitt folk. Men eg, Herren, ynskjer å kalle dei i desse dagar og eg, Herren, skal fylle dei med mi salving og kraft. Og då skal den svake seie, eg er ein helt. For sjå, det er kun med mi kraft du kan vinne siger.

Eg kjende meg tiltrekt av ei vakker kvinne, av kroppen hennar og det var den naturlege kjønnlege tiltrekninga. Og på toppen av det heile opplevde eg det som om det var det Anden dreiv meg til og det var det som gjorde det så spesielt og så sterkt. Slik også i dette møtet med henne ”Miss Oslo 1990”, eg følte at eg måtte berre bryte saman og tilstå, at eg var ein friar, at eg soleis måtte audmjuke meg altså.

JES 57,14 – JES 57,16 {HAN VEKKJER ÅNDA TIL LIV HJÅ DEI BØYGDE}  Det lydde eit ord:  Bygg, ja bygg og ryd ein veg!  Ta bort kvar støytestein  frå vegen åt mitt folk! 15   Så seier han som er høgt opphøgd,  han som tronar evig og heiter Den Heilage:  I det høge og heilage bur eg  og hjå den som er knust og nedbøygd i ånda.  Eg vekkjer ånda til liv hjå dei bøygde  og hjarta til liv hjå dei knuste. 16   For eg vil ikkje evig føra klagemål  og ikkje alltid vera harm.  Elles kom deira ånd  til å missa si kraft for mitt åsyn,  deira livsande som eg har skapt.

Og slik skal vi audmjuke oss og bøye oss ved korsets fot og vedkjenne vår synd for han, så får vi tilgjeving og Jesu blod reinsar oss frå all urettferd. Så ved trua på Jesus tek vi imot det som Gud gjev oss i han av berre nåde.

Relatere til naturvitskapen for å vise at læra er rett; vi treng den nåden Gud gir oss i Kristus.

Sidan menneska let seg lokke til å ete av kunnskapstreet og soleis prøvde å forgude seg sjølve med sin kunnskap (religiøs stolthet), så oppdaga dei at dei var nakne og prøvde å gøyme seg mellom trea i hagen, når dei høyrde at Gud gjekk i den. Slik vart der ein motsetnad mellom Gud som er ånd og mannen som var laga av mold frå marka. Men dersom vi audmjuker oss for Gud let oss forsone med han på evangeliets grunnvoll, så treng vi ikkje lenger gøyme oss for han slik, med dårleg samvit, men vi skal tvert om leve i eit godt samvits pakt med han (godt samvits vedkjenning til han), med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde.

Så vi skal leve i samfunn med han til samanlikning med korleis Adam og Eva levde i samfunn med han før syndefallet. Mannen og hagen og alt som levde  der var laga av mold frå marka, det er sliks som kan granskast og studerast med naturfaglege metode, korleis hann- og ho-dyr levde saman og formeira seg. Venteleg skulle mann og kvinne også leve saman og formeire seg naturleg på liknande vis. Og kven har sagt at Bibelen ikkje er naturvitskapleg? Dette er naturvitskapleg rett og det er rett også i følgje Bibelen. Vi måtte berre audmjuke oss for Gud og la oss forsone med han på evangeliets grunnvoll og halde fram med å leve i det, hans om byrja med den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.

Gud skapte mannen av mold frå marka og bles livsens ande i nasa hans, så han vart til ei levande sjel. Så planta han hagen og sette mannen til å dyrke og verne den. Og midt i hagen stod livsens tre og kunnskapstreet. Til samanlikning vart livet planta i meg ved Guds Ord allereie når eg var ein liten gutunge og det skulle vekse. Eg vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre og be om frelse for mine næraste og sidan forstod eg at frelsa var det motsette av å verte forførde slik som ved syndefallet, så eg byrja også å be han om å gje meg ei frelst kvinne til kjæraste og kone. Der er eit kjærleiksforhold mellom Kristus og hans brud og det er skapt av Gud og eg forstod etter kvart at det var født i meg ved Guds Ande, så for meg gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Så slik var elden i mitt hjerte ved den Heilage Ande. Når eg gjekk på gymnaset merka eg at eg byrja å verte forelska i henne Virtuella, så eg bad til Gud over det og erkjente at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, så eg opna meg endå meir for den og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande.

RMR 5,1 – RMR 5,5 {FRED MED GUD OG FRELSE FRÅ DOMEN}  Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus. 2 Gjennom han har vi òg ved trua fått tilgjenge til den nåden vi står i, og vi prisar oss lukkelege fordi vi eig von om Guds herlegdom. 3 Ja, ikkje berre det, vi prisar oss òg lukkelege over trengslene våre. For vi veit at trengsla gjer oss uthaldande, 4 og den som held ut, får eit prøvt sinn, og den som er prøvd, får von. 5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss.

Når eg var ung, vegra eg meg noko for Freuds påstand om at menneska vert motiverte av seksualitet og aggresjon, men eg relaterte det til det utviklingslæra seier om at livet er ein kamp for tilværet. Men no tenkte eg som so at eg i min kjærleik til kvinna vart motivert av Guds kjærleik. Det var ikkje tome, for Guds kjærleik var ein åndeleg røyndom i mitt hjerte. Gud gav meg ein Ande som verka kraft, kjærleik og visdom, eg vart motivert av Guds kjærleik, styrka av hans kraft og fekk visdom ved at Anden openberra Guds Ord for meg.

Å  lovprise Gud og Lammet for frelsa er sentralt i dette.

LUK 10,20 Og likevel: Gled dykk ikkje over at åndene lyder dykk, men gled dykk over at namna dykkar er skrivne i himmelen!”

FIL 4,4   Gled dykk i Herren alltid! Atter vil eg seia: Gled dykk!

NEH 8,10 Så sa Esra til dei: “Gå no heim, et feite retter og drikk søt vin! Send òg noko av det til dei som ingen dukar bord for. For denne dagen er helga til vår Herre. Ver ikkje sorgfulle! For gleda i Herren er dykkar styrke.”

Har vi teke imot Jesus, så vi har hans Ande, då tilhøyrer vi han og er frelst. Då skal vi også leve for han, det er motivet og det er det Anden driv oss til. Eg skal heilhjarta halde meg til Herren, så vil han komme meg til hjelp med si kraft og slik ventar eg meg at han gjev meg hjelp i form av ei kone.

2KR 16,9 For Herrens augo fer utover all jorda, så han med si makt kan hjelpa dei som heilhjarta held seg til han. Men i dette har du bore deg uklokt åt; heretter skal du støtt ha krig.”

Når eg vart glad i ei jente, bade eg for henne og fekk oppleve at Faderen elska henne som sitt barn og Kristus elska henne som si brud, den kjærleiken fekk eg i hjertet ved den Heilage Ande og det var herleg (Rom.5,1-5). Det opplevde eg både i mitt forhold til henne Virtuella og i mitt forhold til henne ”Miss Oslo 1990”. Slik vart eg motivert av Guds kjærleik og styrka ved Guds kraft og det var viktig for meg både når eg var i praktisk arbeid som fiskar og når eg studerte. Når eg var i praktisk arbeid opplevde eg det som at kroppen vart styrka ved Guds kraft, som om den tok i bruk ressursar, kraft og styrke i min kropp. Eg bad han om ei frelst kvinne til kone og han har svart meg positivt på det heile tida, det er inkludert i det fullførde frelsesverket. Ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur. Han har styrka meg med si kraft, han har kome meg til hjelp med si kraft også ved at han ville gje meg hjelp i form av ei kone. Men Gud hadde gjeve meg Anden som verka Guds kjærleik i mitt hjerte og mitt liv, så den motiverte meg, og som verka visdom, så eg til dømes såg mål og meining med livet, og som verka kraft til å arbeide for det som var mål og meining, kort sagt, å leve for Kristus.

Men det fungerte likevel ikkje skikkeleg, det vart haltande, for eigentleg skulle eg ha ein kjæraste og få meg ei kone på skikkeleg, når eg var ung, slik som det var vanleg. For ”superegosisten” som krev makta i kyrkja har ikkje villa godta at dette skulle ha noko med Gud å gjere. Derfor skulle ein annan mann få henne og bruke henne seksuelt i staden. Kva skulle dei då med Anden. Ho kom tydelegvis inn i ein hegeliansk omdanningprosess, der Gud og den einskilde har lite og inga betyding. Kristus og den einskilde mann som trur på han stod utanfor dette, jfr. den såkalla kvinnefrigjeringa. Ho Virtuella sa som kjent nei til mitt frieri, for 40 år sidan, og ville ikkje ha noko meir med meg å gjere. Og det er 29 år sidan eg oppdaga henne ”Miss Oslo 1990”, eg såg henne av og til, i tre fire år og det var det.

Det har vore viktig for meg å få oppleve at Gud styrka meg slik, med sin ande og si kraft og då har det sjølvsagt vore viktig for meg å få det til å fungere skikkeleg og det var nok ein god grunn til at eg kjende meg så sterkt tiltrekt av henne ”Miss Oslo 1990”, av kroppen hennar og av denne jenta frå Ukraina, av kroppen hennar, eg vil kalle henne ”Miss Ukraina 2014”. Men då må eg altså sjå opp til Jesus, for det var han som gav meg dette, det var han som gav meg ånd og liv og som framleis gjer det. Eg må berre halde fram med å glede meg i han, så vil han gje meg det mitt hjarte attrår (Bodskapen 12.10.2014, er inkludert i kommentaren til møtet 11.6.2017). Eg har nyleg fortalt om korleis eg opplevde Guds kjærleik til henne ”Miss Oslo 1990” i mitt hjerte (kommentar til møtet 18.6.2017), den var ein brand som Gud tente i meg (Høgsangen.8,5-7), så med den tennte han meg i brann for si sak.

Når ein ung mann vil ha seg ei kone, så er tidsperspektivet å få henne når han er ung, slik som det har vore vanleg. Men her er også eit tidsperspektiv som går ut om dette jordelivet, å nå fram til og komme inni det himmelske Jerusalem på den nye jorda og å gå sigrande ut av denne verda (bodskap 2A 18.6.2017). Liv og lære skal vere rett og slik skal vi gå sigrande ut av denne verda til vitnemål for den. Og eg har no relatert det til vitskapen for å forklare kva som er den rette lære, eg har relatert det til motivasjonsteori, Freuds psykoanalyse, og dermed til psykologi og psykiatri. Og til biologien med utviklingslæra, livet er ein kamp for tilværet og det vi ser i dyreriket er at dei sterkaste hanndyra får størst harem og mest ungar. Noko liknande finn vi igjen i islam.  Slik framstår menn med sine harem som vinnarar i kampen for tilværet, men eg vil hevde det er med urettferdige metode og fungerer ikkje rett for menneska.

Men det skulle fungere slik som det er sagt i 1.Mos.2. Det var monogami. Dersom dyra i Edens hage var symbol på menneske, så var Adam ein einar med sine menneskelege eigenskapar og derfor ein herskar. Dyra svara til dyriske eigenskapar hos mennesket og er symbol på andre menneske. Han trengde ei hjelp som høvde for han, ei kvinne som var komen over ”dyrestadiet”, som kunne hevde seg på hans nivå og soleis vere til hjelp for han.

Då tenker vi vel i første omgang på naturlege evner og då kan vi tenke naturvitskapleg. Vi veit at menn er gjennomsnittleg større og sterkare enn kvinner og kva med intelligensen? Vel, menn og kvinner er ulike fysiologisk og tenker ulikt og slik er der skilnad i intelligensen også. Menn likar best matematiske fag, matematikk, fysikk, informatikk og tekniske fag og hevdar seg best der. Kvinner likar betre mindre matematiske naturfag, som biologi, kjemi etc. og så humanistiske fag.

Gud ville gje mannen ei hjelp som høvde for han, derfor skapte han kvinna av sidebeinet hans, ho var kjøt av hans kjøt og bein av hans bein, så slik sett var dei like. Slik passa dei saman, så dei skulle vere eitt. På sett og vis er dei ulike, men då er det også på den måten at den eine treng den andre.

Ved den nåden Gud gjev oss i Kristus, får vi oppleve at Gud gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande. Vi lever for Kristus og han utrusar oss ved sin Ande til det. Då er det desse eigenskapane som er så viktige i denne samanheng.

Så Gud skapte kvinna av sidebeinet hans og førde henne til han. Skulle dette komme som resultat av kampen for tilværet, så måtte først mannen vinne den kampen, så han fekk ”den sterkaste sin rett”. Så måtte kvinna vinne i konkurranse med andre kvinner, så vi kunne seie at ho fekk ”den sterkaste kvinna sin rett”. Etter kva slags konkurranse-reglar? Vel, kvinna kunne vel enkelt og bedageleg vinne ein misse-konkurranse. Men kva med mannen? Dersom eg var ein slik vinnar, var styrtrik og/eller ein eineherskar, så eg kunne velje fritt og vente at det sannsynlegvis gjekk i orden, ja, så hadde eg valt henne ”Miss Oslo 1990”. Tenkte eg naturvitskapleg, var valet midt i blinken, for utsjånaden, med den lyse huda og det lange lyse håret, var midt i blinken for det som særpregar den nord-europeiske kvite rase og eg syntest ho var vakker. Men eg er ikkje verken rik eller mektig og no er eg ikkje ung lenger heller. Så kvifor skulle vel det gå i orden no?

Det er frelsa som er så viktig og verdifull, at Gud frelser oss for æva og gjev oss evig liv. Det er å komme inn i det himmelske Jerusalem på den nye jorda. Det er Jesu brud. Den byen er rik. Den har all den åndelege velsigning som Gud har velsigna oss med i himmelen i Kristus Jesus. Og folkeslaga kjem til å komme til den med sine rikdommar. I bodskap 2B 18.6.2017. minna Jesus meg igjen om at frelsa får eg gratis, av berre nåde, og det overtyder meg igjen om at han gjev meg ei kone ved at han frelser både meg og henne og som eg skreiv i kommentaren vedkjente eg igjen i mitt stille sinn at eg trur det er ho ”Miss Oslo 1990”.

Appendiks.

Psykoanalyse. Nyleg skreiv eg dette på facebook:

Næringslivet vert utvikla ved å ta i bruk realfagleg og teknologisk kunnskap, så å tenke i den retning vil vere verdifullt. Men politikarar og massemedia får oss til å tenke på noko heilt anna enn realfagleg og teknologisk kunnskap og kva det kan brukast til. Det har vorte gjort ein del ingeniørbragder i Noreg, men slikt høyrer vi ikkje mykje om i NRK og kva med massemedia elles? Folk flest veit nok fint lite om det.

Synes du NRK bør styrke sin næringslivsdekning?

Jeg stemte Ja avgi din stemme!

NETTAVISEN.NO

Torbjørn Sivertstøl https://www.tu.no/…/norges-storste-ingeniorbragd…/223409

Norges største ingeniørbragd: Disse to fikk desidert flest stemmer

Torbjørn Sivertstøl https://ulstein.com/innovations/x-bow

X-BOW®

Torbjørn Sivertstøl (Sitat frå artikkelen nedanfor):

Den internasjonale pressen levnet ikke det norske GSM-bidraget store sjanser i utgangspunktet. «Since ELAB is attached to a technical institute and has no manufacturing capability, it would appear to have little chance of success», skrev tidsskriftet Communications System Worldwide i september 1986.

Forutså seieren

Men da resultatet av testingen forelå, var ingen tvil: Det norske systemet fungerte best. Det store, amerikanske vitenskapsbladet New Scientist blandet kortene litt og beskrev seieren på følgende vis:

The winner was a surprise. It was a system called ELAB, that was developed not by a large company, but by Trondheim University of Norway. http://forskning.no/…/2008/02/her-startet-gsm-teknologien

Her startet GSM-teknologien

Svensker og finner gjør store penger på mobiltelefoni. Men systemet er norsk.

Torbjørn Sivertstøl (Sitat ifrå artikkelen nedanfor):

Simula var det første objektorienterte programmeringsspråket, og en forgjenger for språkene Smalltalk og C++ som igjen er forgjengere til en rekke objektorienterte språk, for eksempel Java.

Simula introduserte egenskaper som objekter, klasser, subklasser, arv, virtuelle metoder, korutiner og diskret hendelsessimulering.

Simula ble utviklet for simuleringer, og behovet innenfor det feltet dannet rammen for mange av aspektene ved objektorienterte programmeringsspråk i dag, inkludert virtuelle funksjoner. Simula ble utviklet i løpet av 1960-årene ved Norsk Regnesentral med Ole-Johan Dahl og Kristen Nygaard i spissen. Språket ligner på flere måter på Algol 60 og var basert på det språket.

https://no.wikipedia.org/wiki/Simula

Simula – Wikipedia Sitat:

Simula var det første objektorienterte programmeringsspråket, og en forgjenger for språkene Smalltalk og C++ som igjen er forgjengere til en rekke objektorienterte språk, for eksempel Java.

Torbjørn Sivertstøl Søstra mi, Gunhild, jobbar som økonom i Palfinger og eg fekk denne videoen frå henne: https://www.youtube.com/watch?v=IeGmoyVTA9o

PALFINGER MARINE – 100 t AHC crane – DKF 1600

Torbjørn Sivertstøl Skal tru kva dette er for slags kran-fetisjisme? Ja, karfolk har no medfødt “heisekran”, Mannesmann, Man is Man. Men no til dags skal visst heisekrana vere temmeleg stor for at kvinnfolk i det heile tatt skal bry seg om det. Men eg har no i lang tid prøvt å seie at den tankegangen går for langt og må verte avløyst av ein annan tankegang, men det verkar som det har vore å tale for døve øyre. Sjå berre her: https://tsivert.com

fetisjisme

https://snl.no/fetisjisme (25.6.2017).

1Store norske leksikon Medisin Helse og samfunn Seksualitet og kjønnsidentitet Seksualitet

Innhold

VIDERE LESNING

UTTALE

fetisjˈisme

OBS! Det har kommet et endringsforslag på denne artikkelen som ennå ikke er evaluert.

Fetisjisme, (av fetisj), seksuelt avvik som innebærer at seksuell tilfredsstillelse best eller bare oppnås når spesielle rekvisitter, fetisjer, er til stede eller ved en ensidig fokusering på og dyrking av spesielle kroppslige attributter hos partneren. Typiske seksuelle fetisjer er regntøy, damesko og dameundertøy eller rett og slett materialene gummi, lær og silke. Kroppslige attributter som kan fungere som fetisj er først og fremst partnerens hår, fot, hånd eller hud. Den seksuelle tilfredsstillelsen oppnås ved synet av, kontakt med og beføling med fetisjen, og det er ofte liten eller ingen interesse for samleie.

Fetisjisme kan bl.a. føre til tyveri av undertøy, beføling av klær eller kroppsdeler i folketrengselen o.l. og kan derfor føre til at fetisjisten får problemer med rettsvesenet.

Bruk av fetisjer for å øke den seksuelle opphisselse (f.eks. «sexy undertøy») ved noen anledninger er vanlig og oppfattes ikke som uttrykk for noen psykisk lidelse. Fetisjisme i diagnostisk betydning brukes bare når bruk av fetisjer dominerer seksuelle fantasier, behov og atferd i den grad at det forårsaker betydelig subjektiv belastning (stress) for personen og eventuelt partner, eller fetisjismen fører til markert sosial- eller yrkesmessig funksjonssvikt, eller svikt i andre funksjonsområder (f.eks. evne til å inngå et stabilt parforhold).

Læringspsykologien vil forklare dette seksuelle avviket ved at seksualiteten er uløselig knyttet til en gjenstand, fetisjen, som tilfeldigvis var tilstede ved en tidlig og sterk seksuell opplevelse.

Psykoanalytisk teori vil forklare fetisjisme med at det har skjedd en cathexis av seksuell energi til et upersonlig objekt i stedet for til et menneskelig objekt og at dette avviket er uttrykk for en umoden personlighet som frykter nærhet og intimitet med partneren.

Sitat frå https://snl.no/cathexis 25.6.2017:

Cathexis er en psykoanalytisk betegnelse på det å «besette» et objekt med psykisk energi. Sigmund Freuds egentlige term var Besetzung. Begrepet cathexis forstås best i sammenheng med læren om psykisk energi, som Freud anså analogt med fysisk energi. Liksom fysisk energi kan ledes og lagres, eller bindes, i for eksempel et batteri, antok han at psykisk energi kan ledes og bindes til objekter eller personer.

Psykoanalyse som feilbarleg intraspeksjon.

Freud hadde også teori om barneseksualitet og ødipuskomplekset (https://snl.no/Sigmund_Freud), men det skapte irritasjon. Dette treng vi ikkje bry oss med. Kanskje har det noko for seg i behandling av psykiske sjukdomstilfelle, men kvifor skulle vi vel bruke som ikkje er psykiaterar bry oss med slikt? Eg forstår det slik at denne psykoanalysen er intraspeksjon og den er feilbarleg. Den verste feilen er kanskje at når intraspeksjonen vert brukt på det som er friskt og verkar det til å gjere det friske sjukt og slik verkar den til å gje seg sjølv rett, som om den skaper marknad for seg sjølv, som om psykiateren skaper marknad for si eiga behandlingsform.

Det er tydeleg at rasjonaliteten i dette er klagemålet mot menneskets fysiske natur, jfr. platonismen. Og rasjonaliteten verkar slik at den gjer forskinga til eit bestillingsverk. Freud var jøde, det var Einstein også og dette minner meg om at han sa han ikkje trudde på ein personleg Gud, men heldt det for å vere indoktinering av menneske frå dei var små born.

Men har dei avvist den kristen trua slik, så treng i all fall ikkje vi bry oss så mykje med desse analysene deira, her ligg mykje nokså fundamentalistiske klagmål mot mennesket i det, men evangeliet set oss fri frå det. Vi treng ikkje belaste oss sjølve med å drasse på ei heil bør med nokså fundamentalistiske klagemål mot oss sjølve eller mot menneske generelt, intraspeksjon, sjølvransaking og sjølvfordømming. Men vi skal sjå opp til Jesus og takke han for det fullførde frelsesverket. Vi kan vel seie som David: ransak meg Gud og kjenn mitt hjerte du. Men det er noko heilt anna enn å drive intraspeksjon. Ved trua på Jesus har eg den rette rasjonaliteten, no er det han som ransakar meg og kjenner meg og leier meg sin veg.

Ei personleg facebook-melding til Hanne Herland.

Kjære Hanne. Eg er realist og ikkje så særleg politisk aktiv, les ikkje så mykje slike politiske artiklar, men eg skjønar at Herland-rapporten er noko storarta. Og så synest eg du er ei vakker kvinne og siste biletet du la ut synest eg var så vakkert a t eg tok og lasta det ned. Der er ein spesiell grunn til det, for det minner meg om ei jente som eg oppdaga for mange år sidan og som eg bad til Gud om og fekk oppleve at han svarde på mi bøn. Men eg har ikkje bilete av henne og veit ikkje kva ho heiter, men no kan eg bruke dette bilete til å minne meg om henne. Jesus sa til meg at han ser til hjertet, så det lærde han meg også å gjere, det er likevel viktigare enn den ytre skjønnheta. Med hans Ande og hans kjærleik håper eg komplementet varmar hjertet. Her kan du sjå korleis han svarar meg, håper det blir til velsigning for deg og. https://bluehost944.com/2017/01/09/gud-vil-at-alle-skal-verte-frelst-og-komme-til-a-erkjenne-sanninga/https:// tsivert.com

Vedrørande Herland-rapporten, https://www.facebook.com/HerlandRapporten/?fref=ts

Bildet:

 

Drakulas lenkegjeng.

På Hanne Herland si facebook-side la ho inn ein kommentar til ein artikkel om homoparaden i Oslo og eg supplerte med følgjande to kommentarar. Eg brukte dei også som kommentarar til eit innlegg  der det vart spurt om kva Listhautg hadde imot homofili, på https://www.facebook.com/groups/1548308705485190/permalink/1836313250018066/?comment_id=1836926463290078&notif_t=group_comment_reply&notif_id=1499445093781309

Så Drakula har mønstra lenkegjengen sin til demonstasjon i Oslo igjen og det er kvinnerørsle? Ja, det stemmer vel det, for kvinnerørsla har protestert mot Paulus sine ord om at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna og slik skulle Kristus vere hovudet for den kyrkja som er hans brud. Men det er nettopp dette som er det sentrale poenget med kyrkja, som gir den sin identitet, for Kristus er Guds Ord og rasjonaliteten i Guds Ord er den kristne kyrkja sin rasjonalitet. Så denne protesten blir som å erstatt Gud og hans Ord med ein avgud. Og det går sjølvsagt ikkje særleg bra, då går det gjerne slik som det vart demonstrert her:

RMR 1,18 – RMR 1,32 {GUDS DOM OVER HEIDENSKAPEN} Guds vreidedom vert openberra frå himmelen over all gudløyse og urett hjå menneske som held sanninga nede i urett. 19 For det ein kan vita om Gud, ligg ope for dei; Gud har sjølv openberra det. 20 For hans usynlege vesen, både hans evige kraft og hans guddom, har menneska kunna sjå og skjøna av gjerningane hans alt frå verda vart skapt. Difor har dei ikkje noko å orsaka seg med. 21 Dei kjende Gud, men likevel gav dei han ikkje den ære og takk som Gud skal ha. Med sine tankar enda dei i det som ingenting er, og det vart mørkt i deira uvituge hjarta. 22 Dei sa seg å vera vise, men dei enda i dårskap. 23 I staden for å æra den uforgjengelege Gud, dyrka dei bilete av forgjengelege menneske, fuglar, firføtte dyr og krypdyr. 24 Difor gav Gud dei over til ureinskap, så dei i sine lyster skulle vanæra kroppen sin. 25 For dei bytte bort Guds sanning i lygn og æra og dyrka det skapte i staden for Skaparen, han som skal ha ære i all æve. Amen! 26 Difor overgav Gud dei til skamlege lyster. Kvinnene bytte om eit naturleg kjønnsliv med eit unaturleg. 27 På same måten heldt mennene opp å ha naturleg samliv med kvinner og tok til å brenna av trå etter kvarandre. Menn dreiv utukt med menn, og dei laut sjølve bera den straffa som måtte koma fordi dei hadde fare vilt. 28 Dei brydde seg ikkje om å ha kunnskap om Gud, difor gav Gud dei over til ei sviktande dømekraft, så dei gjer slikt som ikkje sømer seg. 29 Dei er fulle av allslags urett, umoral, havesykje og vondskap, av misunning, mordlyst, strid, svik og list. 30 Dei fer med sladder og baktale, hatar Gud og brukar vald, er hovmodige og skrytande, gløgge til å finna på vondt og ulydige mot foreldre. 31 Dei er uvituge, upålitelege, ukjærlege og hardhjarta. 32 Dei veit kva Guds lov seier, at dei som fer med slikt, fortener å døy; likevel gjer dei det ikkje berre sjølve, men dei rosar òg andre som gjer det.

I eit fritt og demokratisk samfunn kan vi vel sjølve tenke over kva som svarer til vårt ego og superego i Freuds psykoanalyse, sjølv om vi ikkje er verken psykolgar eller psykiaterar. Så la oss tenke oss superegoet er Trollet i Per Gynt. Det sa til Per:” Ver deg sjølv nok”, så det svarar til egoet. Seinare når dei møttest, sa Per at han hadde vore seg sjølv, men Trollet sa at han hadde ikkje vore seg sjølv. Per meinte han hadde prøvt å vere seg sjølv, slik som Tollet sa, men trollet svarde at det hadde ikkje sagt at han skulle vere seg sjølv, men at han skulle vere seg sjølv nok.

Har politisk filosofi og moralfilosofisk vorte superego, for så å verte ein avgud? Ein avgud verken høyrer eller ser eller talar, menneska kan tillegge den ein viss moral-lære så den svarar til deira superego, men det er nokså einsformig og trongsynt. Men Trollet som talte til Per var lur nok til å variere og lurte Per opp i stry. Så kan nokon kvar tenke over kva dette Trollet er, i tillegg til å tenke over kva som er superego eller kva som vil gjere vil vere superego for deg og kva som så gjerne vil vere Trollet som lurer deg opp i stry.

Dette handlar om sjølvforståing, kven er du som menneske? Kven kan fortelje deg det. Bibelen fortel at Gud skapte menneska og den fortel kva han skapte dei til så kjem du til at det passar ikkje for deg og du kjenner deg dømd av det. Men så har Gud også openberra for oss si frelse i Kristus, han frelser vår sjel og gjev den evig liv. Då får du den sjølvforståinga at di sjel, det er du sjølv og det er deg han frelser. Kristus er den gode hyrdingen, til avløysing og erstatning for den gamle ego-superego-dualismen, er no han no hyrding og tilsynsmann for di sjel. Så du kan seie til deg sjølv: ”Mi sjel lov Herren og gløym ikkje alle hans velgjerningar”.

Skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft.

Her tek eg også med:

2TI 3,1 – 2TI 3,9 {MENNESKA I DEI SISTE TIDENE}  Du skal vita at i dei siste dagane skal det koma tunge tider. 2 Då skal folk vera eigenkjærlege og pengekjære, skrytande, hovmodige, spottsame, ulydige mot foreldre, utakksame og utan age for det heilage, 3 ukjærlege og uforsonlege, baktalande og utan sjølvtøyming, råe, likesæle om det gode, 4 svikefulle, oppfarande og store i seg sjølve. Dei elskar lystene sine meir enn Gud. 5 Dei har skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft. Vend deg bort frå slike folk! 6 Mellom dei er det nokre som lurer seg inn i heimane og får makt over kvinner som er tyngde av synder og lèt seg driva av mange slag lyster, 7 og som alltid vil læra, men aldri kan læra sanninga å kjenna. 8 Liksom Jannes og Jambres sette seg opp mot Moses, set desse mennene seg opp mot sanninga. Dei har fått dømekrafta øydelagd, og korkje dei eller trua deira held mål. 9 Men no skal dei ikkje ha meir framgang. For det skal verta klårt for alle kor vitlause dei er; det skal gå dei som det gjekk Jannes og Jambres.

For eg ser likskap med korleis det vart sagt at folk oppførde seg i Rom.1,28-31. Det vert sagt at dei har skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft, då tenker eg på kristne platonistar og andre platonistar. Eg tanker meg at dei med sin moralfilosofi erstattar krafta i evangeliet, ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, men dei erstattar den med sin moralfilosofi, i staden for å gjee bruk av Guds kraft, prøver dei å hevde seg med sin moralfilosofi, så den endåtil kjem i motsetnad til evangeliet og det går så langt at dei erstattar den sanne Gud med ein avgud.

Men Guds auge fer ut over all jorda for at han med si kraft kan komme den til hjelp som heilhjerta held seg til han. Og slik ventar eg meg at han vil gje meg hjelp i form av ei kone. Men i tråd med den moralfilosofiske tradisjonen held dei det for å vere umoralsk, slik har dei skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft.

Innlegg på facebook-støttegruppe for innvandrings- og integreringsminister Sylvi Listhaug.

Ho har ført ein streng innvandrtingspolitikk og fått motstand og kritikk for det, men også mykje ros og ho har sterk støtte i folket.