Velsigning frå himmelen ved trua på Jesus.

Bodskap 2, 11.8.2022, profetisk bodskap, eg
rakk ikkje å spele inn byrjinga, tek det berre etter hukommelsen og
bibelteksta), men det som kjem etter første komma, er innspelt:

«Der to eller tre er samla i mitt namn, er
eg midt i blant dere. Uten at dere blir som barn, kan dere på ingen måte komme
inn i Guds rike.»

Vere samla i Jesu namn, då er han midt i mellom oss. Han
kjem til oss.

Alle som tok imot Jesus, gav han rett til
å verte Guds born.

Joh.1,12 Men
alle som tok imot han, dei gav han rett til å verta Guds born, dei som trur på
namnet hans. 13 Dei
er ikkje fødde av kjøt og blod, ikkje av menneskevilje og ikkje av manns vilje,
men av Gud.

Sidan sa Jesus til disiplane sine at han
let dei ikkje vere att som foreldrelause born, men han kjem til oss. Då er det
igjen viktig for oss å ta imot han. Ja, vi skal då løfte blikket opp til han og
ta imot det som han gir oss frå himmelen og soleis sjå fram til at han kjem
att.

Joh.6, ²⁹ Jesus
svara: «Dette er den gjerning Gud vil de skal gjera: Tru på han som Gud har
sendt.»

Joh.14, ¹⁵ Elskar
de meg, så held de boda mine. ¹⁶ Då
vil eg be Faderen, og han skal gje dykk ein annan talsmann som skal vera hjå
dykk for alltid: ¹⁷ Sanningsanden.
Verda kan ikkje ta imot han, for ho ser han ikkje og kjenner han ikkje. Men de
kjenner han; for han bur hjå dykk og skal vera i dykk. ¹⁸ Eg vil ikkje la dykk vera att
som foreldrelause born; eg kjem til dykk. ¹⁹ Om ei lita stund ser ikkje
verda meg lenger. Men de ser meg, for eg lever, og de skal leva. ²⁰ Den dagen skal de skjøna at eg
er i Far min, og at de er i meg og eg i dykk.
    ²¹ Den
som har boda mine og held dei, han er det som elskar meg. Og den som elskar
meg, han skal Far min elska. Eg òg skal elska han og openberra meg for han.»
    ²² Judas,
ikkje Iskariot, seier til han: «Herre, korleis har det seg at du vil openberra
deg for oss og ikkje for verda?» ²³ Jesus
svara:
        Den som elskar meg, held fast
på ordet mitt. Og Far min skal elska han, og vi skal koma til han og ta bustad
hjå han. ²⁴ Den
som ikkje elskar meg, held ikkje fast på orda mine. Og det ordet de høyrer, er
ikkje mitt, men Faderens, han som har sendt meg. ²⁵ Dette har eg tala til dykk
medan eg enno er hjå dykk. ²⁶ Men
talsmannen, Den Heilage Ande, som Faderen skal senda i mitt namn, han skal læra
dykk alt og minna dykk om alt det eg har sagt dykk.

Verte som born. Verte stor i Guds rike fordi Gud er stor
og gjer storverk med oss. Gud gjer noko nytt.

I slutten av møtet 11.8. kom der ein
profetisk bodskap, der Jesus minna oss om at der to eller tre er samla i hans
namn, der er han midt i mellom oss, Utan at vi vert som born, kan vi på ingen
måte komme inn i Guds rike.

Det minna meg om at eg hadde nyst skrive
om at i det eg bad Gud om å gi meg ei kone, så var eg villig til å gjere meg
sjølv liten som eit lite barn som trengde Faderens kjærleik og omsorg, slik
skulle eg stole på han. Jesus sa at den som gjer seg sjølv liten som eit lite
barn, er den største i himmelriket. Korleis då? Det må no vel vere for di Gud
er stor og gjer storverk med sine barn, slik kan vi verte store i Guds rike.
Han er min Gud og eg konkluderer med at han er Gud for den kvite mann og
kvinne, det er å seie velsigninga og det er å forstå som ein påstand om at slik
er det og slik skal det vere. Gud har skapt alle ting og det skal vi ære og takke
han for og så takke han for at han framleis gjer sitt verk. Han gjer noko nytt,
han har openberra si frelse for oss i Kristus, han frelseverk er fullført. Vi
erkjenner at slik er det vert velsigna ved trua på han og så seier vi
velsigninga og då frå det betydninga at slik skal det også verte, fordi Gud
gjer noko nytt og vil fullføre det.

Jesus sa til jødane at dei skulle akte seg
så dei ikkje vanvørda hans minste små, for englane deira får alltid sjå Faderens
åsyn. Eg tenker meg at det er ånda deira. Og når han gav dei misjonsbefalinga,
sa han at han hadde fått all makt i himmelen og på jorda og dei skulle sjå at
han var med dei alle dagar, inntil verda sin ende.

For meg er det vesentleg at eg som eit
Guds barn kan be han om å gje meg ei frelst kvinne til kone, som hans barn kan
eg stole på at han elskar meg og vil gje meg ei slik god gåve, i samsvar med
sitt eige Ord (1.Mos.2). Eg må verte som eit barn for å komme inn i Guds rike,
ja, ved å stole på han, at han elskar meg og har omsorg for meg som sitt barn.

Ikkje baktale, men velsigne.

Etter møtet 14.8. vart det servert kaffi
og kaker og då vart det litt småprat mellom oss. Eg sa at eg hadde bedt Jesus
om å gi meg ei kone. Jau, no er eg nesten 65 år, så eg må no vere sterk i trua
om eg skal tru at Jesu vil gi meg ei kone no.

Oddleif har mange gangar sagt at vi ikkje
skal fare med baktale, men tale vel om kvarandre. Eg sa at baktale vert brukt
som metode for å forbanne, finne argument for å forbanne nokon. Men eg vender
meg til Kristus og velsignar han, så eg blir velsigna og blir til velsigning og
derfor seier eg velsigninga.

Baktale refererer til fortida og dersom
ein berre tenker på fortida, blir det umogleg å tenke seg noko nytt og verte
med på det. Men Gud gjer noko nytt, så har det også kome noko nytt, den kristne
vekkinga og den kristne kyrkja. Sidan har det også kome mykje nytt, som moderne
vitskap og teknologi. Menneska får lære mykje nytt og verte i stand til å få
heilt nye yrke.

Sjå på Kristus, han som er trua sin opphavsmann og
fullendar.

Eg skulle søke han av heile mitt hjerte,
så då tenkte eg at eg skulle søke han både i mitt forhold til henne Reella og
henne Virtuella. Han sa han vekte mitt reine sinn, så eg skulle sjå på han som
er trua sin opphavsmann og fullendar, i alle livets tilskikkelsar og forhold. Han
gav meg ei herleg og vidunderleg kvile som eg ikkje kunne forstå med min
menneskelege forstand. Då tenkte først på henne Virtuella, så henne Rella, at
eg kunne tru og vone at han frelste dei begge og for meg betydde det ei herleg
og vidunderleg kvile. Bodskapen 17.2.2013:

«Ja, endå ein gong har eg talt til deg,
gjennom mitt Ord og ved den Heilage Ande, og for å vekke ditt reine samvit, at
du skal sjå på meg, eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, du skal sjå på
meg gjennom alle ting, i alle livets forhold og tilskikkelsar. For du har fått
oppleve prøvingar og du tenker i ditt hjerte, det nyttar ikkje. Men kom til
meg, alle som strever og har tungt å bere og eg vil gi deg kvile.

Eg vil gi deg ei herleg og vidunderleg
kvile. Ei kvile som du ikkje kan forstå med din menneskelege forstand. Men eg
vil gi deg kvile i ditt hjerte og ditt sinn, så du kan stole på meg i ei kvar
tid, at eg er den eg har sagt meg å vere og eg vil føre deg ut av vansken. Og
du skal love meg og du skal prise meg, for eg Herren er den som elskar deg, eg
er den som har teke deg opp og eg er den som leiar deg. Og når du ser på meg,
så skal du ikkje gå feil, men du skal få oppleve ei røyst bak deg som seier:
Dette er vegen, vandre på den.»

Heb.12,1
Når vi har så stor ei sky av vitne ikring oss, så lat oss leggja av alt som
tyngjer, og synda som har så lett for å hanga ved oss, og med tolmod fullføra
det laupet som er lagt framfor oss,  2 med augo feste på han som er trua sin opphavsmann og fullendar,
Jesus. For å få den gleda som venta, tolte han krossen utan å bry seg om
vanæra, og no har han sett seg på høgre sida av Guds kongsstol.  3 Ja, tenk på han som
heldt ut ein slik motstand frå syndarar, så de ikkje skal trøytna og verta
motlause.

Etter at Jesus hadde stått opp frå dei døde,
måtte han disiplane sine og sa til dei han hadde fått all makt i himmelen og på
jorda, så gav han dei misjonsbefalinga og sa at dei skulle sjå at han var med
dei alle dagar. Deretter vart han teken opp til himmelen, men dei skulle vente
på at han sende dei den Heilage Ande frå himmelen. Og det er den som herleggjer
og openberrar han for oss, så vi får sjå at han er med oss. Same kva slags verdslege
autoritetar vi møter, om det er i skulesektorene eller i arbeidslivet eller i
politikken, får vi sjå at han er med oss og same kva slags miljø vi kjem i, får
vi oppleve at han er med oss og skaper noko nytt. Men her er det også eit poeng
at vi må la han få leie oss sin veg.

Søk først Guds rike og hans rettferd, så skal de få alt
det andre i tillegg.

Jesus sa vi må vende om og verte som born,
for å komme inn i Guds rike. Han takka Gud for at han openberra den rett
visdomen for dei umyndige. Han kalla til seg dei som sleit og hadde tung å
bera, hos han skulle dei få kvile.

Matt.11, 25 På den tid tok
Jesus til ords og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du
har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja,
Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen
utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil
openberra det for.
    28 Kom
til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta
mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de
finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Jesus sa at vi skulle ikkje bekymre oss
for mat og klede, han samlikna det med naturen, Gud kleder graset flottare enn
kong Salomo og han gir fuglen føde. Dei arbeider ikkje, men Gud syter for dei
likevel. Meiner Jesus med dette at vi ikkje skal arbeide, ikkje lære oss opp
til eit yrke? Kva meinte han med dette? Når det er tale om naturen er det ikkje
vanskeleg å finne dømet på det motsette. Graset kan tørke inn og verte brent.
Eit ørne-par har gjerne to ungar, men ofte klarer dei ikkje å skaffe mat til
begge, så berre den eldste veks opp, den andre vart berre reserve i tilfelle
den eldste dauda.

Jesus forkynte den glade bodskapen om Guds
rike og Faderen var med han og gjorde sitt verk. Dei som følgde han, vart
forkynnarar etter hans føredøme og Faderen gjorde sitt verk gjennom dei også.
For ei tid fekk dei oppleve at dei trengde ikkje ta med seg ryggsekk eller
pengar, for Gud gav dei det som dei trengde. Gud gjorde under, så ein liten
grann mat vart nok til mange. Judas hadde pengepungen for dei alle, men han
stal av pengane og til slutt selde han Jesus for 30 sølvpengar. Så dette vart
det slutt på. Men korleis kom der pengar inn? Det måtte no vere fordi dei fekk
kollekt, der måtte vere nokon som gav dei pengar, nokon som jobba og tente
pengar altså. Så dette skulle det likevel ikkje verte slutt på og det ser vi
seinare i kyrkjelydane også.

Graset verks av seg sjølv og bekymrer seg
ikkje for den dag i morgon. Til samanlikning veks menneska også av seg sjølve,
frå dei er små born til dei er ungdommar og vaksne, vaksne nok til å gjere ein
jobb for å forsørgje seg sjølve og andre, vaksne nok til at mann og kvinne vert
kjærestar, gifter seg, får born, familie, heim. Sjølv om det i dei moderne
samfunna trengst lengre og lengre utdanning, så treng vi ikkje bekymre oss for
det. Men vi skal søke først Guds rike og hans rettferd, så skal vi få alt det
andre i tillegg til det. For å sjå Guds rike og komme inn i det, må vi verte
fødde på nytt, av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd (Joh.3). Som
nyfødde babyer treng vi næring gjennom morsmelk, for oss er det Guds Ord
(2.Pet.2,2). Vi treng å ete brødet frå himmelen, det er Jesus, slik det er
symbolisert i nattverden. Han gir oss ånd og liv frå himmelen. Når vi soleis
får næring, veks vi opp til hans som er hovudet for himmelen. Så mannen vert
den modne mann og då vert vel kvinna den modne kvinne også.

Når ein ung gut kjem opp i den alderen at
han naturleg nok vil ha seg ein kjæraste og ei kone, så kan han og skal han som
eit Guds barn stole på at Faderen vil gi han ei kone, han skal berre søke først
Guds rike og hans rettferd, så vil han få det og alt det andre i tillegg til
det. Då gjeld sjølvsagt det same for den unge jenta, når ho kjem opp i den
alderen at ho naturleg nok vil ha seg ein kjæraste og ein ektemann, så kan og
skal ho stole på at Jesus gi henne det. Ho skal berre søke først Guds rike og
hans rettferd, så skal ho få alt det andre i tillegg til det.

Menneska har ein
naturleg vekst, frå dei er små born, til dei vert vaksne, så dei kan arbeide og
forsørgje seg sjølve, mann og kvinne vert kjærestar, gifter seg og får born,
familie, hus og heim og dei er i stand til å forsørgje borna sine og oppsede
dei. Vi skulle ikkje trenge å bekymre oss for det, det er ein naturleg prosess
som går av seg sjølv. Slik er dt framleis, sjølv om vi no må gjennom ein lang
skulegang, for å verte utdanna til yrker i det moderne samfunnet.

Men som Guds
born treng vi også næring ved Guds Ord, det nye livet vart planta i oss ved
Guds Ord og den treng næring frå Guds ord, som ein plante treng den vatning ved
den Heilage Ande, så den får næring frå jorda. Slik skal vi vekse og modnast
som menneske. Sjølv om vi vert voksne og modne, så er vi framleis Guds born,
men som den heimeverande sonen, som framleis har Faderen som formyndar, får vi
byrje å gjere bruk av arven. Gud openberra visdomen for umyndige og med den
visdomen gjer han oss myndige nok til at vi får gjere bruk av arven.

Ef.4,1
Så legg eg dykk på hjarta, eg som er fange for Herrens skuld, at de må leva eit
liv som er verdig det kallet de har fått.  2 Ver audmjuke, ta dykk ikkje til rettes, men ver tolsame, så de
ber over med kvarandre i kjærleik.  3 Legg vinn på å vera eitt i Anden, i den fred som bind saman:  4 Ein lekam, ein Ande,
liksom de fekk ei von då de vart kalla,  5 ein Herre, ei tru, ein dåp,  6 ein Gud og Far for alle, han som er over alle, gjennom alle og i
alle.
     7 Nåden er gjeven kvar
einskild av oss alt etter som Kristi gåve vert tilmælt.  8 Difor står det:
        Han
steig opp i det høge
        og
førte bort fangar;
        han
gav menneska gåver.
     9 Men at han steig opp,
vil ikkje det seia at han fyrst hadde stige ned til det djupaste av jorda? 10 Og han som steig ned, han er den same som steig opp, høgt over
alle himlar, for å fylla alt. 11 Det var han som gav gåver: Han sette somme til apostlar, somme
til profetar, somme til evangelistar, somme til hyrdingar og lærarar. 12 På den måten ville han
gjera dei heilage fullt dugelege til teneste, så Kristi lekam kan byggjast opp, 13 til vi alle når fram
til einskap i trua på Guds Son og i kjennskap til han, og vi vert den mogne
mann, som har nått sin fulle vokster og fått heile Kristi fullnad.
    14 Så skal vi ikkje lenger
vera umyndige, ikkje la oss kasta hit og dit og driva om av kvart lærdomsver,
så vi vert eit bytte for menneska sitt falske spel og villfaringa sine listige
kunster. 15 Vi
skal vera true mot sanninga i kjærleik og i eitt og alt veksa opp til han som
er hovudet, Kristus. 16 Han gjev heile lekamen vokster og gjer at han vert sett saman og
halden i hop av kvart støttande band, alt etter den oppgåva som kvar einskild
lem har fått tilmælt. Såleis veks lekamen og vert oppbygd i kjærleik.
   
17 Så bed eg dykk inntrengjande i Herrens
namn: Lev ikkje lenger som heidningane! Tankane deira er tome, 18 vitet deira formørkt,
og dei er framande for livet i Gud. For hjarto deira har vorte forherda, så dei
ikkje kjenner han. 19 Dei er utan skamkjensle og har kasta seg
ut i sedløyse, dei lever i allslags umoral og jagar etter pengar. 20 Men det er ikkje på den måten de har lært Kristus å kjenna! 21 De har då høyrt om han og fått opplæring om han etter den
sanning som er i Jesus. 22 De skal ikkje leva som før, men leggja av det gamle mennesket
som vert tynt av dei forførande lystene. 23 De
må fornyast i sjel og sinn 24 og ikle dykk det nye mennesket, som er skapt etter Guds bilete,
til eit liv i rettferd og heilagdom i samsvar med sanninga.
    25 Legg difor av lygna og
tal sanning, kvar med sin neste! Vi er då lemer som høyrer kvarandre til. 26 Vert de harme, så synda
ikkje, og lat ikkje sola gå ned over vreiden dykkar! 27 Lat
ikkje djevelen sleppa til! 28 Den som stal, skal ikkje stela lenger, men arbeida og gjera noko
nyttig med hendene sine, så han kan ha noko å gje til dei som treng det.
    29 Ingen roten tale må
koma frå dykkar munn! Sei berre det som godt er og som tener til oppbygging der
det trengst, så det kan verta til velsigning for dei som høyrer på. 30 Gjer ikkje Guds Heilage
Ande sorg, for Anden er det seglet de ber til utløysingsdagen. 31 Ver ikkje harde,
hissige og sinte, og hald opp med skrål og spott og all annan vondskap. 32 Ver gode mot kvarandre
og vis medkjensle, så de tilgjev kvarandre, liksom Gud har tilgjeve dykk i
Kristus.

Eg opplevde Guds kraft i mitt forhold til henne
Poly-Ester. Men eg innser at ho Virtuella og mange med henne heng etter og er
svake.

Politisering av kvinna bryt med dette,
derfor er eg ikkje interessert i politikk. Eg trur han gir meg ei kone som
nådegåve og då skal eg bruke henne som nådegåve, i heimen, i lokalmiljøet og i
kyrkjelyden. Dersom eg skal bruke henne politisk, så vert det i så fall som ei
nådegåve. Når vi ber for fred i Ukraina, gjer eg det på den måten at eg ber for
henne «Poly-Ester» og folket hennar. Ho var frå Ukraina, men eg har inga aning
om korleis ho stiller seg politisk. Dei politiske systema interesserer meg
ikkje så mykje, men eg ber for henne og folket hennar og då ber eg om frelse,
det er meir fundamentalt enn politiske system.

Når eg kjende meg så sterkt tiltrekt av
henne Poly-Ester, må eg nok innrømme at det var den kjønnlege tiltrekninga, men
eg meiner det var på den måten at Anden rådde over den kjøtlege lysta, det var
på den måten at eg var driven av den Heilage Ande, så eg opplevde Guds kraft i
det. Det sa eg til Jesus i kveldsbøna mi og på neste søndagsmøte i Maranata
svarde Jesus at eg skulle lovprise han for frelsa og glede meg i Herren alltid,
så ville han gi meg det som mitt hjarte attrår. Det er berre ved fylden av den
Heilage Ande, av hans salving og kraft eg kan vinne siger, men i han har eg
meir enn siger, for han som er i meg er større enn han som er i verda.

Bodskapen 12.10.2014 A:

«Ja, seier
Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse.
Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver
ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre
eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med
det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal
de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å
verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den
vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne
meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare
enn den som er i verda.»

Jesus sa eg skulle søke han av heile mitt
hjerte, så eg tenkte eg skulle søke han både i mitt forhold til henne Reella og
henne Virtuella. Eg venta meg at han gjorde meg til kanal for si velsigning til
dei begge. Han sa til meg at han vekte min reine hug, så eg skulle sjå på han som
er trua sin opphavsmann og fullendar, i alle livets samanhengar. Då tenkte eg
først på henne Virtuella, så henne Reella, for Gud hadde openberra si frelse
for oss i Kristus. Så no takka eg han for det. I forhold til henne Virtuella
hadde eg fått oppleve Guds kraft også, i min kropp. Og eg meiner det var viktig
for meg når eg dreiv med praktisk arbeid, som fiskar. Men i forhold til henne
forsvann både krafta og openberringa.

Openberringa, at vi skal sjå på Jesus,
viser oss meininga med det heile, meininga med livet, at vi skal leve for han,
same enten vi driv med praktisk eller teoretisk arbeid. Og eg meiner at i min
studiesituasjon vart den viktig. Gud openberra si frelse for meg og henne
Reella og det vart så viktig for meg at han frelste henne, det var mi bøn og i
tru takka eg han for det. Han svarde meg at eg har lita kraft, men hadde ikkje
fornekta hans namn. Så eg skulle sjå at han har sett framfor meg ei opna dør og
han yngste meg velkommen inn. Det kan forståast slik at eg var svak i eg sjølv,
men ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur og den
krafta vert fullenda i vår vanmakt. I tru lovprisa eg Gud for at han frelste
henne og kjende meg styrka i mitt indre menneske ved det.

I bodskapen som kom 12.10.2014. sa Jesus
også at det er mange som ligg etter på vegen, derfor skal vi be for dei, at dei
skal få ny kraft og nytt mot og han vil møte dei på nytt igjen. Eg tenker meg
at slik har ho Virtuella vorte liggande etter, så slik skal eg be for henne.

Bodskapen 12.10.2014 B:

«Mange er
dei i desse dagar, som ser seg tilbake og som ligg etter på vegen. Derfor, mine
‘barn, skal de rope til meg og be for dei, at dei skal få ny kraft og nytt mot
og eg skal møte dei på nytt igjen, seier Herren. For sjå, det er mange som er
såra, det er mange som har det vondt og lid. Men de, mine born, de skal gå ut
og trøyste dei. Og de skal hjelpe dei på vegen, for eg har sagt i mitt Ord, at
de som er sterke, de eg skuldige til å bere dei svake. For sjå, det er mange
svake mellom mitt folk. Men eg, Herren, ynskjer å kalle dei i desse dagar og
eg, Herren, skal fylle dei med mi salving og kraft. Og då skal den svake seie,
eg er ein helt. For sjå, det er kun med mi kraft du kan vinne siger.»

I slutten av denne delen vart det også
sagt at det er berre ved Guds kraft eg kan vinne siger. Eg tenker meg at eg
skal be for henne at Jesus vil møte henne og gi henne nye kraft og nytt mot og då
gjeld det mange med henne. Og eg vil komme til å oppleve det som Guds kraft
også. For når ein lem lid, lid dei andre med, men når ein lem gleder seg, så
gleder dei dei andre seg også.

Nattverden minner oss om Kristus, så den
minner oss om korleis han openberra seg for meg og for henne og korleis vi fekk
oppleve fylden av den Heilag Ande, korleis vi fekk oppleve Guds kraft. Eg
tenker meg at dette nattverdsmøtet fornyar dette møtet der vi fekk sjå og
oppleve at han soleis var med oss. Men det er sjølvsagt ikkje avgrensa til eit
møte mellom meg og henne. Dette handlar om at Jesus kjem til meg som ein venn
og eg trur at ved nattverden kjem han med ny fylde av den Heilage Ande, ny
salving og kraft og ved at eg tek imot, får eg fornye nådegåva i meg.

Virtuella og bodskapen til engelen for kyrkjelyden i
Laodikea.

Når eg gjekk på gymnaset vart eg litt
kjend med henne Virtuella, ho spelte gitar og lovpriste Kristus som sin frelsar
og Herre, ja, som ei brud som elska sin brudgom. Eg merka at eg byrja å verte
glad i henne, så eg vedkjende eg for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den
var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den
vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av
den Heilage Ande. Eg opplevde det som at ho var i Faderens han og han la henne
i mitt hjerte eller i djupet av meg og det gjorde meg så godt. Slik openberra
han henne for meg som sitt barn, som han elska og hadde omsorg for. No talar eg
om henne som fødd av Anden og det som er født av Anden er ånd. No fekk eg sjå
henne meir ifrå Guds perspektiv, som det vidunderlege barnet han fødde henne
til og eg vart så glad i henne. Når eg besøkte henne på hybelen, opplevde eg at
Jesus var der midt i mellom oss. Det var ei sterk åndeleg oppleving, så denne
bodskapen minna meg om dette.

Siste året på gymnaset inngjekk eg eit
godt samvits pakt med Gud, med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde. Eg meinte
med det at Guds kjærleik var mellom oss og den var rett, så den skulle vi ikkje
ha dårleg samvit for. Etter gymnaset reiste eg på tråling og etter det bad eg
Gud om å få komme inn i eit slikt kristeleg miljø som eg var i når eg gjekk på
gymnaset. Og eg bad spesielt som å få møte igjen henne. Eldste bror min, som
hadde vore med same båten og tipsa meg om denne jobben, foreslo eg skulle byrja
å studere realfag i Bergen. Eg bad over det og opplevde samfunnet med Herren
som at det var berre å komme. Så eg for og møtte henne igjen på Studentsenteret
i Bergen ein av første dagane.

Eg hadde ei prioritetsordning, der eg
påkalla Kristus som min frelsar og Herre, som første prioritet, så bad eg han
frelse menneske rundt meg som andre prioritet og gi meg ei frelst kvinne til
kone som tredje prioritet. Denne logikken trur eg er viktig, det høver med å
søke først Guds rike og hans rettferd, så skal vi få alt det andre i tillegg
til det. Ho levde i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud og i eit
kjærleiksforhold til Faderen som hans barn. Som Jesu venner og Guds born var vi
venner og hennar vennskap hadde vorte så viktig og verdifullt for meg, fordi ho
var Guds barn, Eg yngste å fortelje henne at eg var glad i henne og fri til
henne og då tenkte eg som so at det er det beste eit menneske kan tilby eit
anna menneske, om ho sa ja til mitt frieri, så ville det vere det beste noko
menneske kunne tilby meg. Framleis under føresetnad av at vi levde i dette
vennskapsforholdet til Kristus. Når eg ville fri til henne, vona på at det
skulle uansett glede henne, vårt vennskapsforhold skulle uansett verte nærare
og meir personleg. Korleis kunne eg fri til henne, så ho ville forstå det slik?

No minna Jesus oss om bodskapen til
engelen for kyrkjelyden i Laodikea, han står for døra og bankar, om nokon
høyrer hans røyst, så skal han opna og han vil komme inn og halda nattverd hos
han. Han bakar på hjertets dør og vil gjerne koma inn, ikkje som ein tyrannisk
herskar, men som ein ven. Han vil fornye dette møtet der du får sjå at han er
med deg alle dagar.

Vårt personlege vennskapsforhorhold til
Kristus gjer oss til venner, så vi får mange venner. Nattverden gjer oss til
eitt i han, vi får samfunn med Gud i han og slik får vi samfunn med kvarandre i
den Heilage Ande. Så nattverden fornyar dette samfunnet og styrker det. Vi tek
nattverden til minne om Jesus, så vi vert minna om han og det er ved at den
Heilage Ande openberrar han for oss, openberrar Ordet for oss, så vi innser at
han er sanninga i Guds Ord. Den Sanninga som set oss fri.

Eg tenker meg at det minner meg om korleis
han openberra seg for meg og henne Virtuella, så vi fekk sjå at han var med
oss, så eg tenker meg at det fornyar dette møtet for både meg og henne, der vi
fekk sjå at han han var med oss alle dagar. No er det sagt i eintal og som sagt
oppfattar eg det først og fremst som ein bodskap til meg. Men mannen er hovudet
for kvinna, så slik tenker eg meg at han gjer meg til kanal for si velsigning
til både henne Reella og henne Virtuella og i dette tilfellet tenker eg meg at
det er til henne Virtuella.

Jesus sa til jødane at dei skulle vakte
seg så dei ikkje forakta ein av hans minste små, for englane deira får alltid
sjå Faderens åsyn. Ein engel er ein bodberar og eg tenker meg at det er ånda
deira. Så breva til englane for dei sju kyrkjelydane i Op.2-3 er til menneske
som allereie er fødde på nytt, av vatn og Ande og det som er født av Anden er
ånd. Derfor vert dei kalla englar og det kan forståast slik at bodskapen er til
ånda deira.

Jesus sa at han let oss ikkje vere att som
foreldrelause born, men han kjem til oss og det var ved at han sende oss den
Heilage Ande frå himmelen. Vi skal tru på han, elske han og ta vare på hans ord
og elske kvarandre, så vil han openberre seg for oss, han og Faderen vil komme
og ta bustad hos oss.

Engelen for kyrkjelyden i Laodikea var
visst ikkje open for dette, så Kristus kom til ei lukka dør og vart ståande å
banke på. Slik kan det verte sjølv om vi ikkje heilt er klar over det, då er
det bra at han gjer oss merksame på det ved at han tolmodig bankar på vårt
hjertes dør og talar til oss. an kjem
til oss

Jesus har sett fram for meg ei opna dør og
yngst meg velkommen inn, han har dekka bord for meg og det er berre for meg å
forsyne meg. Men så kjem han også til meg og bankar på og då vil eg opne og
ynskje han velkommen inn. Igjen dekkar han bord for meg og vil halde nattverd
med meg. Eg trur han kjem med ny salving og med ny kraft og styrker meg i mitt
indre menneske.

Kristus er hovudet for mannen og mannen er
hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Det
er ei velsigning for både mannen og kvinna og slik trur eg Kristus gjer meg til
ein kanal for si velsigning både til henne Virtuella og henne Reella. Dette møtet
oppfattar eg mest som at han gjer meg til ein kanal for si velsigning til henne
Virtuella. Vi var samla i Jesu namn og fekk oppleve at han var midt i mellom
oss, vi var hans vener og derfor var vi gode vener. Guds kjærleik var mellom
oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, så
eg ville gjerne fortelje henne at eg var glad i henne og fri til henne, så eg
tenkte ko korløeis eg kunne siee det til henne på ein fin måte, så uansett om
ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, så skulel vennskapet mellom oss
berre verte sterkare og meir personleg.

No sa Jesus at han står for døra og bankar
på, han bakakar på ditt hjertes dør og ynskerj å få komme inn som ein ven og ei
gjest som du ynskjer velkommen. Det får meg til å tenke i desse baner, så eg
opnar meg som kanal for hans velsign ing til henne. Nattverden er som ei
samfunnskontrakt som gir oss samfunn med Faderen og Sonen, soleis får vi også
samfunn med kvarandre.

Motstand frå vranglære og vondskapens åndehær.

Eg har bedt Jesus om å få ei frelst kvinne
til kone, men har møtt motstand. Den verkar til å gjere meg motlaus. Då er det
sikkert mange andre som også får slik motstand og den verkar til å gjere dei motlause.
Men Gud har fredstankar med oss, han vil gi oss framtid og von (Jer.29,11). Gud
gav oss ikkje ei ånd som gjer motlaus, men ein Ande som verkar kraft, kjærleik
og visdom (2.Tim.1,7).

Eg skal sjå på han som er trua sin
opphavsmann og fullendar. Når eg var i ungdomsskule-alderen merka eg at
kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne var født i meg ved Guds Ande, så for meg
gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Seinare, når eg gjekk på
gymnaset og byrja å lese meir i Bibelen sjølv, oppdaga eg at det stemte med
Paulus si lære og det som står skrive i Heb.3-4 om at når Ordet ved trua
smeltar saman med Kristus og då skaper han oss framleis i samsvar med 1.Mos.2.
Ja, for han er den same no. Eg var litt usikker, så eg tenkt på det som ei
hypotese, men det var tru og ikkje vitskapleg hypotese, så den kunne ikkje
testast med erfaring. Men med mi tru på Kristus tenkte eg slik, så det var mi
tru, sjølv om den ikkje var sterk, men Kristus er trua sin opphavsmann og
fullendar også for meg og han gjer meg viss på at slik er det. Han gir meg ånd
og liv frå himmelen og vekker meg opp til liv i samfunn med seg og Faderen og eg
ventar meg at han gir meg ei kone ved at han gir henne også ånd og liv og
vekker henne også opp til liv i samfunn med seg og med Faderen og så med meg
også. Eg skal berre heilhjarta halde meg til han, så vil han komme meg til
hjelp med si kraft og slik ventar eg at han vil gi meg hjelp i form av ei kone.
Han gir liv til mi sjel og han gir liv til hennar sjel. Lekamen er eit tempel
for den Heilage Ande, når han gir meg ei kone, så blir vi ein kropp, eitt
tempel for den Heilage Ande. Han gir ånd og kraft i min kropp og han gir ånd og
kraft i hennar kropp. Når han soleis styrker meg, så styrker han henne også.
Når han soleis styrker henne, så styrker han meg også. Jesus har sagt at eg
skal få ha kyrkjelyden som eit kraftsenter i livet mitt og eg trur det heng
saman med at han gir meg hjelp i form av ei kone. Så det har også å gjere med
at vi som Jesu kyrkje er lemer på Jesu lekam, når ein lem lid, så lid dei andre
med. Når ein lem gleder seg, så gleder dei andre seg med.

Vi skal forkynne kristendomen for dei som
enno ikkje har høyrt den og dei som enno ikkje er komne til tru, då er det
mange slags diskusjonar vi kan komme bort i og vi vi få motstand frå vranglære.
Det kan ofte ende med påstand mot påstand, for vi han kamp mot makter og
myndigheter og mot vondskapens åndhær, men han som er i oss er større og
sterkare enn han som er i verda, så det vert avgjerande. Vi skal alltid vende
oss til Jesus og sjå på han og så skal vi forkynne han, han har fått all makt i
himmelen og på jorda og vi får sjå at han er med oss.

David og Uriah og politisering av kvinna.

Eg budde i Oslo frå 2009 til 2017 og det
vart til at eg byrja å gå på møte i Maranata og melde meg inn der. Predikanten
John Milan talte om David som prøvde å skjule si synd, at han hadde gjort hor
med Batseba og det endåtil ved at han drap mannen hennar med svik. Men så kom
profeten Natan til han og talte han til rettes, då sanna han si synd og bad om
nåde og tilgjeving. Milan var konsekvent med å vente seg at Jesus skulle vise
han kva han skulle tale og derfor talte han over denne teksta tre gangar og
meinte det var fordi Gud minna han om det. Og der kom bodskap gjennom tyding av
tungetale. Då skreiv eg referat og kommenterte det som vanleg. For det første
gjaldt dette synd generelt, ikkje berre slik synd som David gjorde her. I
staden for å skjule det, treng vi å komme til Jesus og vedkjenne det for han og
be om nåde og tilgjeving. Og det gjeld sjølvsagt meg også.

1.Joh.1,5 Dette
er den bodskapen vi har høyrt av han og forkynner for dykk: Gud er ljos, og det
finst ikkje mørker i han.  6 Seier vi at vi har samfunn med han, men ferdast i mørkret, då
lyg vi og fylgjer ikkje sanninga.  7 Men dersom vi ferdast i ljoset, liksom han er i ljoset, då har
vi samfunn med kvarandre, og Jesu, hans Sons blod reinsar oss for all synd.
     8 Seier vi at vi ikkje
har synd, dårar vi oss sjølve, og sanninga er ikkje i oss.  9 Men dersom vi sannar
syndene våre, er han trufast og rettferdig, så han tilgjev oss syndene og
reinsar oss for all urettferd. 10 Seier vi at vi ikkje har synda, gjer vi han til lygnar, og hans
ord er ikkje i oss.

Men eg skreiv også at dette var ei
spesiell sak, ved at David var konge i Israel, han var salva til det av profeten
Samuel, send av Gud. Så dette høvde ikkje med den politikken han skulle føre.
Gud tok eit oppgjer med han for dette, soleis gjorde han det klart at han
skulle ikkje bruke slike metode, dette var ikkje politikken han skulle føre.

Eg hadde skrive til kyrkjelyden om at
sidan eg var ein liten gutunge vart eg opplærd til å påkalle Jesus som min
frelsar og Herre, be han frelse mine næraste og be for folket og landet. Etter
kvart forstod eg at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførde slik
som ved syndefallet, så eg byrja å be Jesus frelse menneska som første prioritet
og gi meg ei frelst kvinne som andre prioritet. Så skreiv eg om korleis eg vart
kjend med henne Virtuella, korleis eg vart glad i henne og korleis eg bad for
henne, eigentleg var det å takke for at han hadde frelst både meg og henne, eg
erkjende at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville
seie ja eller nei til mitt frieri. Men når eg ville fri til henne, fekk eg
ikkje lengre kontakt med henne. Det verka som eg vart hjelpelaus overfor den
politiske overmakta, til samanlikning med Uriah.

Sidan har dette vorte ein bevisst politisk
strategi, vi har nok merka det før også, men det har vorte verre. Så
politiseringa av kvinna er som om David forfører Batseba og let Uriah i stikka,
så han vert rydja or vegen.

https://blessings-from-heaven.com/2016/08/02/2014-02-16-m-david-matte-vedkjenne-si-synd/

Kanal for Guds velsigning.

Jesus har mange gongar sagt at eg skulle
opne meg for fylden av den Heilage Ande. Han sa han ville gjere meg til kanal
for si velsigning. Bodskapen søndag 15.
september 1996, Finn Arne Lauvås hadde tyding av tungetale. Diktafon-opptaket
er av og til litt vanskeleg å gjengi, innspelings-farta er ujamn:

«Ja, sier Herren, når du lar denne
kjærlighet fylle deg, prege ditt sinn og prege ditt innvortes menneske da vil
du også være i en atmosfære og du vil være i et område i Åndens verden som gjør
at dette ny som jeg har talt til deg vil vokse, ja, det nye livet vil blomstre.
For kjærligheten sier Herren, det er …. sirkulasjonen, det er hjerteslaget,
det er livet fra meg. (La det få prege deg), la mitt ord om kjærlighet helbrede
sår og skavanker i din personlighet, slik at du våger å leve, slik at du våger
å opne deg. La min kjærlighet i denne stund helbrede all skuffelse, alle ting
som har gjort at du har lukket deg til, slik at du igjen kan leve og blomstre.
For jeg, min plan med deg er … et folk som blomstrer og lever, sier Herren.
Derfor la min legende hånd være over ditt hjerte i denne stund. Alle de sår og
indre ting som har bundet deg, se, jeg Herren leger deg i denne stund.

…..og da denne guddommelige duft i ditt
indre stiger opp for meg, innfor nådens trone og denne duft, den blir til
røkelse og tilbedelse, skal du vite mitt barn, at der vil min trone bygges, der
vil min makt komme mer til syne, der vil mine gjerninger, der vil min hånd, der
vil mitt verk igjen komme til syne, for jeg virker gjennom kanaler som er åpne,
sier Herren. Jeg har valt å virke gjennom mennesker. Jeg kan gjøre hva jeg vil,
men jeg har valt å virke gjennom mitt folk som er mitt legeme. Derfor lukk deg
ikke til, men åpne deg vidt opp, slik at hele ditt liv blir en blomstring (av
det) guddommelige jeg har lagt i deg. For du har lagt,- fått noe i deg, en
skatt som du har i lerkar, som skal berike. Du skal være velsignet, men du skal
også være til velsignelse. Amen.»

Når eg merka at eg byrja å verte glad i
henne Virtuella, vedkjende eg for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den
var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den
vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekke i ny fylde av
den Heilage Ande. Sidan inngjekk eg eit godt samvits pakt med Gud, på grunnlag
av Jesu oppstode frå dei døde. Med det meinte eg framleis at denne kjærleiken
var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Eg forstår at då
opna eg meg som kanal for Guds velsigning til henne, så både eg og ho vart
velsigna. Vi påkalla og lovpriste Kristus som vår frelsar og Herre, han var vår
beste ven og derfor vart vi gode vener og denne kjærleiken og velsigninga
skulle gjere vennskapet mellom oss sterkare og meir personleg. I det eg
framleis vender meg til han og ser på han, vedkjenner eg at det framleis er
rett, så eg framleis opnar meg for denne kjærleiken og velsigninga, soleis
opnar eg meg framleis som kanal for Guds velsigning til henne. Sjølv om han er
Herre, så er han ingen diktator som vil diktere oss i eitt og alt, som Guds
born har vi noko vi skulle ha sagt vi også og det er viktig for oss å komme til
han med det. Og det kan vere tilfelle der Kristus kallar oss til noko spesielt
og då er det viktig for oss å lyde, i det vi trur og forstår og stolar opå at
han elskar og har omsorg for både oss og andre. Eg påkallar han framleis som
min frelsar og Herre og får prate med han som min beste ven og det får ho også.
Eg vart velsigna ved å velsigne han og velsigne henne, så det handlar om at eg
tok imot velsigninga og vart velsigna og slik vil eg halde fram med å velsigne
han og henne, så eg framleis vert velsigna slik. Soleis opnar eg meg
framleius som kanal for Guds velsinging til henne. Så håper eg at ho igjen vil
vende seg til han og påkalle han som sin frelsar og Herre og ta imot han og
prate med han som sin beste ven. Velsigne han så ho blir velsigna.

Rom.8, 31 Kva skal vi så seia til dette? Er Gud for oss, kven er då imot
oss? 32 Han
som ikkje sparte sin eigen Son, men gav han for oss alle, kan han anna enn gje
oss alle ting med han?
    33 Kven vil klaga Guds
utvalde? Gud er den som frikjenner. 34 Kven kan då fordøma? Kristus Jesus døydde, ja, meir enn det, han
stod opp og sit ved Guds høgre hand, og han bed for oss. 35 Kven kan skilja oss frå Kristi kjærleik? Trengsle eller angst
eller forfylging eller svolt eller nakenskap eller fare eller sverd? 36 Det står då skrive:
        For
di skuld vert vi drepne
        dagen
lang,
        vi
vert rekna som slaktesauer.
    37 Men i alt dette vinn vi
meir enn siger ved han som elska oss. 38 For eg er viss på at korkje død eller liv, korkje englar eller
krefter, korkje det som no er eller det som koma skal, eller noka makt, 39 korkje det som er i det høge eller i det djupe, eller nokon
annan skapning skal kunna skilja oss frå Guds kjærleik i Kristus Jesus, vår
Herre.

Vekke nådegåva.

Duglause hyrdingar eller kongeleg presteskap?

Problemet med den Duglause Hyrdingen viste
seg både hos keisar og konge, prest og pave og det viste seg ved motstanden mot
den evangeliske forkynninga og den karismatiske vekkinga. Og det viste seg ved den
gamle naturen som stod imot den nye naturen.

Men Gud gjer oss til eit kongeleg
presteskap og då utrustar han oss til det ved sitt Ord og sin Ande. Jesus
døyper oss med ein Ande til å vere ein lekam, slik gir han oss tenester og
utrustar oss til dei.

Når vi får næring ved Guds Ord og Guds Ande,
så veks vi og modnast så vi vert modne menn og kvinner, vi er framleis Guds
søner og døtre, men har vorte meir myndige og som den heimeverande sonen får vi
ta ut av arven og gjere bruk av den, men Faderen er framleis vår formyndar. Eg
tenker meg at slik får vi ta i bruk dei åndelege nådegåvene, vi vert myndige
nok til å ta ut av arven og gjere bruk av den, men framleis med Faderen som vår
formyndar.

Nådegåvene.

I 1.Kor.12-14 fortel Paulus om nådegåvene.

1.Kor.12, 4 Det er skil på nådegåver, men Anden er den same.  5 Det er skil på tenester, men Herren er
den same.  6 Det er skil på kraftige verknader, men
Gud er den same, han som verkar alt i alle.  7 Hjå kvar einskild gjev Anden seg til kjenne, så det vert til
gagn.  8 Ved Anden vert det gjeve den eine å
forkynna visdom; ein annan får ved den same Ande å tala kunnskap.  9 Éin får ei serskild trusgåve ved den same
Ande, ein annan får den nådegåva å lækja ved den eine og same Ande, 10 og éin får kraft til å
gjera mektige gjerningar. Éin får den gåva å tala profetisk, ein annan gåva å
prøva ånder, éin får tungetale av ulikt slag, ein annan å tyda tungetalen. 11 Alt dette verkar den
eine og same Ande, som deler ut sine gåver til kvar einskild, som han vil.

Openberringa og studiane.

I fjord haust sa Jesus til meg at eg
skulle bruke det han hadde gitt meg, eg forstod det slik at eg skulle bruke den
nådegåva han hadde gitt meg, eg skulle også sjå på kva eg var god på, kva eg
evna. Eg hadde nyst skrive om at når eg byrja på ungdomsskulen vart det klart
at eg hadde gode evne i matematikk. Eg forstår det slik at fyrst og fremst
skulle eg bruke den åndelege nådegåva han har gitt meg av berre nåde, så skulle
eg bruke mitt naturtalent og då tenkte eg fyrst og fremst på min sans for
matematikk. Det er svært så teoretisk, ikkje synleg for vårt fysiske auge, men
slik er det med den åndelege nådegåva også, den åndelege openberringa, så det
verkar som ei støtte for meg og verkar motiverande til å halde på med dette som
er så teoretisk. Eigentleg har det ikkje vorte noko meir av, eg tenkte berre på
å halde fram med skriveriet mitt og bruke rasjonaliteten min der. Eg må vel
innrømme at det var eit dårleg og feil val, det vart i grunnen lite skriveri
også, det gjekk tregt.

Men han har minna meg om det igjen at eg
skal bruke det han har gitt meg, vekke nådegåva mi og eg har skrive at eg trur
han gir meg ei kone som ei nådegåve, eg skal lovprise han for frelsa og leda
meg i Herren alltid, så vil han gi meg det mitt hjarte attrår. Eg har skrive at
det er så viktig for meg at han frelser henne Reella, eg trur han gjer det og
vil lovprise han for det og glede meg i Herren. Han har sagt eg skal ta imot
den gleda han gir meg, det minna meg om at ho vart glad for at han openberra
seg for meg og for henne, så ho oppdaga at han han elskar henne. Det er ikkje
synleg for mitt fysiske auge, men det er ved at den Heilage Ande herleggjer og
openberrar Kristus for oss som vår frelsar og Herre, så det høver med den
faglege gleda i matrematikk og dermed i realfag elles. Eg vil i alle fall
innstille meg på det med mi presteteneste. Den betyr og inneber ei innviing til
å tene Herren, det betyr igjen at det er mykje i vanlege daglegdagse gjeremål
eg må kutte ut, ubetydeleg prat som eg ikkje skal bry meg om eller verte
oppteken av. Mykje slikt prat vert no kalla politikk, spesielt på grunn av
politiseringa av kvinna, så er det ein god grunn for meg til å ikkje
interessere meg i politikk. Ei liknande innviing er vel nokså vanleg for alle
og ein kvar som vil gå på skule og lære seg til noko. Men matematikk er svært
så teoretisk og motsetnaden til daglegdagse gjeremål og prat vert dess større. Alle
studentane må innvie seg til studiane, så eg trur dei alle kjenner på denne
motsetnaden, men poenget mitt er at vi må verte som born for å komme inn i Guds
rike og då kan vi komme til han som eit barn som kjem til sin Far og ber om
gode gåver og få oppleve at han elskar oss og har omsorg for oss og oppseder
oss.

Når eg vender meg til Herren og er
oppteken av han, er eg oppteken av det som er viktig, han er Sanninga som set meg
fri, som set oss fri. Slik får eg ro og fred til å konsentrere meg om studiane,
i erkjenning av at sanninga i realfag også er viktig. Sjølvsagt var det viktig
for meg å få meg ein kjæraste og ei kone, når eg var ung, men eg måtte stole på
at han ville ta seg av den saka for meg, frelse ei kvinne og gi meg henne til
kone. Ja, for vi må verte som born for å komme inn i Guds rike, vi treng å få
komme til Gud med våre behov, som barn som kjem til sin far, med tru og tillit
til at han elskar oss og har omsorg for oss som sine born.

Så denne openberringa høver med Descartes rasjonalitet
og filosofien til dei andre rasjonalistane. Eg ser ikkje akkurat det store
poenget i at eg skal sette meg ned og rekne matematik no, men med tid og
stunder blir det vel til at eg gjer det og i ettertid kan eg då komme til å
oppdage at det kom vel med. Dessutan er det psykologi også, det får den «biverknaden»
at eg tenker meg at eg dess meir må overlate det til Jesus å ta seg av mi sak, eg
må stole på han som eit barn stoler på sin Far, så slik sett høver det med at
vi må verte som born, for å komme inn i Guds rike.

Visdoms tale og kunnskaps tale.

Eg meiner at Gud har gitt meg visdom og
kunnskap ved sitt Ord og sin Ande, så eg har brukt visdoms tale og kunnskaps
tale både i mitt skriveri og i mine vitnemål, både i kyrkjelyden og for dei som
er utanfor den.

Kraft til å gjera mektige gjerningar.

Gud openberrar si frelse for oss i Kristus
og det overgår vår menneskelege forstand. Ordet om korset er ei Guds kraft til
frelse for kvar den som trur, den vert fullenda i vår skrøpelegdom, så det
utartar seg som Guds svakhet, men den er likevel sterkare enn menneska.

Guds auge fer ut over heile jorda, så han
med si kraft kan komme den til hjelp som heilhjarta held seg til han.

2.Krøn.16,9 For
Herrens augo fer utover all jorda, så han med si makt kan hjelpa dei som
heilhjarta held seg til han. Men i dette har du bore deg uklokt åt; heretter
skal du støtt ha krig.»

Slik ventar eg at han
vil gi meg hjelp i form av ei kone, så slik også vert ho ei åndeleg nådegåve til
meg, som eg skal bruke til å tene Herren med.

Men igjen vil eg presisere
logikken i prioritetsordninga. Ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for
kvar den som trur, så vi må ført og fremst ta imot den og oppleve den i våre
liv. Dette betyr også at Gud gjer lekamen levande ved sin Ande.

Rom.8,9 Men de er ikkje i den syndige naturen; de er i Anden,
så sant Guds Ande bur i dykk. Men er det nokon som ikkje har Kristi Ande,
høyrer han ikkje han til. 10 Men bur Kristus i dykk, då er nok lekamen død på
grunn av synd, men ånda er levande av di de er rettferdige for Gud. 11 Han
var det som reiste Jesus opp frå dei døde. Og dersom hans Ande bur i dykk, skal
han som reiste Kristus opp frå dei døde, også gjera dykkar døyelege lekam
levande ved sin Ande som bur i dykk.

Slik styrker han
kroppen min også og det vart spesielt viktig for meg når eg dreiv med kroppsarbeid,
på tråling og når eg trente for å holde meg i form. Vidare er det viktig for
meg når eg vil finne meg og vinne meg ei kone i helging, slik som Paulus lærer
oss, vi vert helga ved Guds Ord og Guds Ande, så vi skal la Anden råde i vår
døyelege lekam. Den er eit tempel for den Heilage Ande, det gjeld både mann og
kvinne, men når Gud gir meg ei kone, så skal vi vere ein lekam, eitt tempel for
den Heilage Ande, fordi Anden som råder i våre døyelege lekamar gjer oss til
det.

Om eg har eller får nådegåve
til å gjere kraftige gjerningar, så er det no eigentleg Gud som gjer det ved si
kraft. Eg tenker meg at Gud kjem meg til hjelp med si kraft og slik gir han meg
hjelp i form av ei kone, så ho vert for meg ei slik nådegåve som eg skal bruke,
så med henne får eg kraft til å gjere kraftige gjerningar.

Nådegåve til å lækje.

Kort tid etter at eg byrja å studere
realfag i Oslo, hausten 1984, sa Jesus til meg at der var ein sjukdom mellom
Guds folk og eg hadde fått kjenne noko av denne sjukdomen i meg. Men han ville
lækje den. På grunnlag av Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og
mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud
og på grunnlag av Heb.3-4 trudde eg at Gud skaper oss framleis i samsvar med
1.Mos.2. Men dette har ikkje fungert skikkeleg og det er sjukt, slik er synda årsak
til sjukdom. Så eg trudde han ville lækje den sjukdomen ved å gi meg ei kone i
samsvar med 1.Mos.2.

Dette samanliknar eg med profeten Jeremias
som syrgde over fråfallet i folket, som gjorde det sjukt, så han sjølv kjende
det som ein sjukdom og det gjekk slik at kona hans døde. Men evangeliet gir
lækjedom både for fråfallet og sjukdomen som det førde med seg.

Så her har eg allereie ei
lækjedomsforkynning klar, men eg meiner eg gjer rett i å prioritere lækjedomen
til meg sjølv, ved at Gud gir meg ei kone i samsvar med skapingssoga i 1.Mos.2
og evangeliet om Jesus, Guds Son. Ved at eg sjølv tek imot velsigninga vert eg
kanal for velsigninga og det gjeld lækjedom ved bøn også.

Seinare når mor mi vart sjuk av
helveteseld og lungebetenning, bad vi for henne i Maranata, først vart ho lækt
frå helveteseld og sidan bad vi for henne igjen og då vart ho lækt for for lungebetenning
også. Legg merke til at han svarde meg at eg har lækjedom på grunnlag av at han
tok bort synda med sitt offer ein gong for alle. Det er den mest sentrale
lækjedomspreika eg kan tenke meg. Så derfor vart mor mi lækt som svar på vår
bønn for henne.

Bodskapen 30.9.2012:

«Du skal ikkje frykte for nokon ting. Men
la i alle ting, alle dine ynskje komme fram for meg i bønn, med påkalling, med
takkseiing, i tilbeding, og eg som veit før du ber, kva du treng, eg skal ause
ut over deg min herlegdom, eg skal gi deg straumar av levande vatn, eg skal gi
deg overflod av liv. Eg skal gi deg det Golgata har brakt deg, og det er eit
fullbrakt og fullkome verk. I meg skal du få kjenne at du ingen ting skal
mangle. I meg skal du få oppleve at du blir gjort rik på alt det du behøver,
både her og i all framtid. Så pris meg og lov meg, eg er Herren, din
gjenløysar.

Berre løys deg frå dine band, i mitt namn
skal du kjenne banda brest, i mitt namn skal du kjenne lenkene, dei vert
frigjorde. Og du skal få lov til å – kan du løfte frimodig ditt hovud, og du
skal få kjenne at den eg set fri, er verkeleg fri. Du skal få oppleve det, at du skal stråle av
glede. For fordømminga er teken bort, alt det tunge
har eg bore, alle dine plager og sjukdomar tok eg på meg og i mine sår har du
fått lækjedom. I kveld har du fått lækjedom, her og no har du fått lækjedom.
Din kropp skal få oppleve lækjedom, fordi eg sona di synd, eg tok bort rota og
eg fjerna årsaka og eg vart opphav til herleg frelse, til ånd og sjel og lekam
for deg. Derfor i denne kveldsstund er du verkeleg fri, til ånd, til sjel og
til lekam. Og er du broten ned på det ytre plan, eg kan reise deg oppatt, er du
broten ned i ånda, eg skal blåse liv i deg, så du skal kjenne du blir ein ny
skapning. Halleluja.»

Bodskapen 14.10.2012:

”Sjå, eg er alt kjøts Gud, skulle nokon
ting vere for vanskeleg for meg? Nei, du skal vite, alt er mogleg for meg, det
var eg som talte og det skjedde, eg baud og det stod der, sjå, det er eg som
har all makt i himmel og på jord. Derfor, mitt barn, skal du vende ditt blikk
opp til meg og du skal regne med meg, seier Herren, og ikkje stole på menneske,
men du skal setje di lit til mine lovnader, seier Herren, for dei står fast og
eg står bak mitt Ord. Sjå, slik som eg var med mitt folk i fordoms tider, når
dei følgde mine vegar og dei gjekk mine vegar, og tente meg med eit udelt
hjerte, ja, då var dei uslåelege, seier Herren, det var ingen som kunne røre
ved dei, for sjå, eg er den same i dag, det folk som vender seg til meg og
reknar med mi kraft, dei skal få oppleve å gå ifrå siger og til siger og dei
skal få oppleve, at eg er den eg har sagt meg å vere.

Eg har jo sagt i mitt ord, korleis det
skal vere i den siste tid, før eg kjem att, då skal det vere krig både her og
der og det skal høyrest rykte om krig, ja, det skal vere jordskjelv både her og
der og folk skal reise seg imot folk, seier Herren. Sjå, det er dette som skjer
i dag, seier Herren. Men de, mine barn, de skal ikkje sjå på alt dette, for
denne verda, den går sin undergang i møte. Men de, mine barn, de skal løfte
hovudet, for forløysinga stundar til. Sjå, eg kjem snart på skya, for å hente
heim dei som ventar meg, dei som er reinsa i mitt blod. Sjå, dei skal eg hente
og eg skal føre dei trygt inn i staden med dei faste grunnvollar. Derfor vend
ditt blikk til meg, seier Herren, og eg skal forsyrgje deg, eg skal ta vare på
deg, inntil du står heime i herlegdomen.”

Jesus sa at eg skulle komme til han med alle
mine behov, så eg skulle ingen ting mangle og eg forstår det slik at det gjeld
ei kone også, har eg bedt han om å gi meg ei frelst kvinne til kone, så skal eg
ikkje mangle henne.

Ved korsets fot finn vi den ekte kjærleiken.

Synda skilde menneska frå Gud, men med
eitt offer tok Jesus den bort ein gong for alle. Slik har Gud vist oss sin
kjærleik. Så ved korsets fot finn vi den ekte kjærleiken og den skal vere
mellom oss og derfor skal vi glede oss.

Ein av bodskapane 12.2.2011:

«Eg vil de skal vite at?) med evig kjærleik har eg elska dykk.
Denne kjærleik som eg har utgytt på Golgata kors,
då eg døde
for kvar einaste ein, denne kjærleiken vil eg skal vere mellom
dykk. For det største av alt er kjærleiken. Derfor mine barn, vil eg
de skal forstå at den kjærleiken
(som de) lengtar etter, den har de i meg. For utan meg kan de ingen ting gjere.
Det er eg, det er eg som er kjærleiken, det er eg som gjev kjærleiken. Ja, de kan ingen ting gjere av dykk sjølve. De kan ikkje ha denne kjærleiken
eller produsere den sjølve. Men når de ser på meg, når de er i meg  ……

Kjærleiken
overvinner alt, kjærleiken løyner ei mangfald av synder, (kjærleiken er det største). Derfor mine barn, søk inn til meg, søk inn i Ordet, der som eg er, der
skal de få sjå
kva ekte kjærleik er. Derfor mine barn, fryd
og gled dykk over at de har funne den ekte kjærleiken.
De har funne meg og når de har meg, så har de alt de treng, for tid og (æve).»

Denne kjærleiken var mellom meg og henne
Virtuella. Derfor yngste eg også å fri til henne. Korleis kunne eg få sagt det
på ein fin måte? Om ho ikkje var interessert i mitt frieri, om ho ville seie
nei, så meinte eg at den kjærleiken likevel skulle vere mellom oss, den skulle
heller verte sterkare, ved at vårt vennskapsforholde vart meir personleg og betre.

Denne kjærleiken skal vere mellom oss ja,
og for meg er det viktig når eg vil prøve å finne meg og vinne meg ei kone gjennom
helging, så ekteskapet vert inngått i ekte kjærleik.

1.Kor.12, ³¹ Men streva etter dei største
nådegåvene! Og eg skal visa dykk den beste vegen:

1.Kor.13, Om eg talar med mennesketunger og
engletunger, men ikkje har kjærleik, då er eg ein ljomande malm eller ei
klingande bjølle.  ² Om eg har profetgåve og kjenner alle løyndomar og eig all
kunnskap, og om eg har all tru, så eg kan flytta fjell, men ikkje har kjærleik,
då er eg ingen ting.  ³ Om eg gjev alt eg eig til mat for dei fattige, ja, om eg gjev meg
sjølv til å brennast, men ikkje har kjærleik, då gagnar det meg ingen ting.
     ⁴ Kjærleiken er langmodig, kjærleiken er velviljug, han misunner
ikkje, briskar seg ikkje, blæs seg ikkje opp.  ⁵ Kjærleiken
gjer ikkje noko usømeleg, han søkjer ikkje sitt eige, harmast ikkje, gøymer
ikkje på det vonde.  ⁶ Han gleder seg ikkje ved urett, men gleder seg ved sanninga.  ⁷ Alt
held han ut, alt trur han, alt vonar han, alt toler han.
     ⁸ Kjærleiken fell aldri bort. Profetgåvene skal få ende, tungene
skal tagna, og kunnskapen skal ta slutt.  ⁹ For
vi skjønar stykkevis og talar profetisk stykkevis. ¹⁰ Men
når det fullkomne kjem, skal det som er stykkevis, få ende. ¹¹ Då eg
var barn, tala eg som eit barn, tenkte eg som eit barn, dømde eg som eit barn.
Men då eg vart mann, la eg av det barnslege. ¹² No
ser vi som i ein spegel, i ei gåte; men då skal vi sjå åsyn til åsyn. No kjenner
eg stykkevis, men då skal eg kjenna fullt ut, liksom eg fullt ut er kjend av
Gud. ¹³ Så vert dei verande desse tre: tru, von og kjærleik. Og størst av
dei er kjærleiken.

Kjelda med det levande vatnet.

Guds bekk er full av vatn, det er ei
velsigning.

Salme 65,1 Til
korleiaren. Ein Davids-salme.
        Ein
song.
     2 Gud, det er rett
        at
vi lovsyng deg på Sion
        og
held våre lovnader til deg,
     3 du
som høyrer bøner.
        Alle
menneske kjem til deg
     4 med si syndeskuld.
        Når
våre synder vert for tunge for oss,
        då
slettar du dei ut.
     5 Sæl er den som du vel ut,
        så
han får koma nær til deg
        og
bu i dine tempelgardar.
        Vi
mettar oss med det gode i ditt hus,
        med
det heilage i ditt tempel.
     6 Du bønhøyrer oss i rettferd
        med
underfulle gjerningar,
        du
Gud som er vår frelsar,
        ei
livd for alle land på jord,
        ja,
for havsens fjerne strender.
     7 Du
reiste fjella med di kraft,
        batt
styrkebeltet om deg.
     8 Du døyvde opprørt hav,
        du
stilte bylgjene, ståket av folkeslag,
     9 så
dei som bur ved verdsens endar,
        laut
reddast ved dine teikn.
        Du
skapte jubel frå aust til vest.
    10 Du
har gjesta jorda og gjeve henne regn,
        du
har gjort henne ovende rik.
        Guds
bekk er full av vatn;
        du
syter for at kornet veks.
        Såleis
legg du alt til rettes:
    11 Du
vatnar fòrene, jamnar veltene
        og
bløyter opp jorda med regn;
        du
signar hennar grøde.
    12 Du
kronar året med gode gåver,
        det
spirer og gror i dine hjulspor,
    13 det
spirer på dei aude beitemarker,
        kring
haugane er det jubel.
    14 Markene
er kledde med sauer
        og
dalane sveipte i korn.
        Det
lyder glederop og song.

Kjelda med det levande vatnet.

Jesaja.12,1 Den
dagen skal du seia:
        Eg
takkar deg, Herre.
        Du
var harm på meg.
        Men
harmen din kvarv, og du trøysta meg.
     2 Sjå, Gud er mi frelse,
        eg
er trygg og ottast ikkje.
        For
Herren er mi kraft og min styrke,
        og
han har vorte mi berging.
     3 Med fagnad skal de ausa vatn
        or
frelseskjeldene.
     4 Og den dagen skal de seia:
        Lovpris
Herren og kall på hans namn!
        Kunngjer
hans gjerningar mellom folka,
        forkynn
at hans namn er opphøgt!
     5 Syng
for Herren, for han har gjort storverk;
        lat
heile verda få vita det!
     6 Rop høgt av fryd og fagnad,
        de
som bur på Sion!
        For
stor er Israels Heilage,
        og
han er midt imellom dykk.

Jeremias.2, ¹³ For to vonde ting
har folket mitt gjort:
        Dei har gått bort frå meg,
        kjelda med levande vatn,
        og hogge seg brunnar,
        leke brunnar som ikkje held
vatn.

Jeremias.17,13 Herre, du Israels von,
        alle
som går bort frå deg,
        skal
verta til skammar;
        dei
som vik frå deg i landet,
        skal
skrivast opp.
        For
dei har gått bort frå Herren,
        kjelda
med levande vatn.

Hos Jesus får vi drikke av det
levande vatnet. Frå dei som trur på Kristus skal det, som skrifta seier,
strøyma elvar av levande vatn.

Jesus kalla til seg
folk og sa at hos han fekk dei drikke av det levande vatnet, fråd ei som trur
på han skal det, som skrifta seier, strøyme elvar med levande vatn.

Joh.7,³⁷ Siste
dagen i høgtida, den store festdagen, stod Jesus fram og ropa: «Den som
tørstar, skal koma til meg og drikka. ³⁸ Den
som trur på meg, frå hans indre skal det, som Skrifta seier, renna elvar med
levande vatn.» ³⁹ Dette sa han om Anden dei
skulle få, dei som trudde på han. For endå var ikkje Anden komen, for Jesus var
endå ikkje herleggjord.

Joh.4,
7 Då kjem det ei
samaritansk kvinne og vil henta vatn. Jesus seier til henne: «Gjev meg noko å
drikka.»  8 For læresveinane hans hadde gått inn i byen for å
kjøpa mat.  9 «Korleis har det seg», seier kvinna, «at du som er
jøde, bed meg, ei samaritansk kvinne, om drikke?» For jødar held seg ikkje
saman med samaritanar. 10 Jesus svara: «Om du hadde kjent Guds gåve og visst
kven det er som bed deg om drikke, så hadde du bede han, og han hadde gjeve deg
levande vatn.» 11 «Herre», sa kvinna, «du har ikkje noko å dra opp vatn
med, og brønnen er djup. Så kvar får du det levande vatnet frå? 12 Du
er vel ikkje større enn Jakob, stamfaren vår, som gav oss brønnen og sjølv
drakk av han, både han, sønene hans og buskapen hans?» 13 Jesus
svara: «Den som drikk av dette vatnet, blir tørst att. 14 Men
den som drikk av det vatnet eg vil gje, skal aldri meir tørsta. For det vatnet
eg vil gje, blir til ei kjelde i han med vatn som bryt fram og gjev evig liv.» 15 Kvinna
seier til han: «Herre, gjev meg det vatnet, så eg ikkje blir tørst meir og
ikkje treng koma hit og henta opp vatn.»
    16 Då
sa Jesus til henne: «Gå og hent mannen din og kom tilbake hit.» 17 «Eg
har ingen mann», svara kvinna. «Du har rett når du seier at du ikkje har nokon
mann», sa Jesus. 18 «For du har hatt fem menn, og han du no har, er ikkje
din mann. Det er sant, det du sa.» 19 «Herre, eg ser at du er ein profet», sa kvinna. 20 «Fedrane
våre tilbad Gud på dette fjellet, men de seier at Jerusalem er den staden der
ein skal tilbe.» 21 Jesus seier til henne: «Tru meg, kvinne, den timen
kjem då det verken er på dette fjellet eller i Jerusalem de skal tilbe Far. 22 De
tilbed det de ikkje kjenner; vi tilbed det vi kjenner, for frelsa kjem frå
jødane. 23 Men den timen kjem, ja, han er alt komen, då dei
sanne tilbedarane skal tilbe Far i ånd og sanning. For slike tilbedarar vil Far
ha. 24 Gud er ånd, og dei som tilbed han, må tilbe i ånd og
sanning.» 25 Kvinna seier til han: «Eg veit at Messias kjem», –
Messias er det same som Kristus – «og når han kjem, skal han fortelja oss alt.» 26 Jesus
seier til henne: «Det er eg, eg som snakkar med deg.»

Livets flod.

På eit vintemøte i
Filadelfia i fjord sommar, spurde eg kvar i det Gamle Testamentet står det
skrive om at frå våre liv skal det renna straumar med levande vatn. I SO.4,23
er det sagt at vi skal vara hjartet vårt framfor alt det vi vaktar, for livet
går ut ifrå det. Mannens kone vert omtala som ei kjelde med vatn, men det må no
vere fordi ho har fått innlagt vata, for det er då Gud som kjelda med det levande
vatnet.

SO.4, 20 Lyd på det eg
seier, son min,
        vend
øyra til og høyr mine ord!
    21 Slepp
dei aldri ut or syne,
        gøym
dei djupt i hjarta!
    22 For
dei er liv for den som finn dei,
        og
helsebot for heile kroppen.
    23 Ta
vare på hjarta framfor alt du tek vare på,
        for
livet går ut frå det.
    24 Hald
deg frå falske ord,
        bruk
aldri lippene til svik!
    25 Lat
augo dine sjå beint fram,
        fest
blikket på det som ligg framføre deg!
    26 Legg
merke til dei far du skal fylgja,
        hald
heile vegen stø kurs!
    27 Vik
ikkje av til høgre eller venstre,
        hald
foten din frå det som er vondt!

Så vert det sagt at
du skal ikkje la kjeldene dine fløyma på gater og torg, du skal ha dei heilt
for deg sjølv.

SO.5, ¹⁵ Drikk or din eigen brunn,
        rennande vatn or di eiga
kjelde!
    ¹⁶ Lat ikkje kjeldene dine renna ut på gata,
        bekkene dine strøyma på torg og
plassar!
    ¹⁷ Du skal ha dei heilt for deg sjølv
        og ikkje dela dei med andre.
    ¹⁸ Då skal kjelda di vera velsigna.
        Gled deg over din ungdoms kone,
    ¹⁹ den elskelege hind, den yndefulle gasell!
        Fryd deg støtt ved hennar barm,
        lat alltid hennar kjærleik
gjera deg ør!

Så viste eg til det som står skrive
om Livets flod i Esekiel 47. Den rann ut under dørstokken i tempelet, men vart
større og større etter kvart som profeten vandra bort ifrå det, heilt til han flotna.

https://blessings-from-heaven.com/2021/07/27/2021-07-11-filadelfia-ulsteinvik-kristus-elsker-oss-kyrkjelyden-er-kristi-brud-sa-ho-svarar-pa-hans-kjaerleik-med-a-elske-han/

Så det verkar som vi framleis kan
spørje kvar det står skrive at det skal renne elvar av levande vatn frå våre
liv. Det verkar som skapingssoga i 1.Mos.2 er det beste svaret. Så på vintemøte
i Filadelia Ulsteinvik i sommar, sa eg nokre ord om det.

https://blessings-from-heaven.com/2022/08/01/2022-07-1724-filadelfia-ulsteinvik-vitnemote-jesus-leier-meg-inn-i-ei-ny-tid/

Kanal for Guds velsigning.

Eg fekk komme til Jesus
og drikke av livets vatn og det vart i meg ei kjelde som vella opp til evig
liv. Det var viktig for meg. Så strøymde det elvar av levande vatn frå mitt
liv, så eg vart ein kanal for hans velsigning. Det overgjekk min forstand,
dette hadde eg ikkje kontroll på. Men det var hans hensikt og meining med meg
og Jesus sa han ville gjere meg til ein kanal for si velsigning. Då tenkte eg
først på henne Reella, så på henne Virtuella, men eg trur og forstår at han
ville gjere meg til kanal for si velsigning til dei begge og mange med dei.

No handlar det om at
eg vart kanal for Guds velsigning til henne Virtuella, eg opna meg for
velsigninga og vart velsigna og fekk oppleve at eg vart kanal for Jesu
velsigning til henne, så ho også vart velsigna saman med meg. Eg vende meg til
Kristus og fekk oppleve at Gud openberra si frelse for oss i han, så eg takka
Gud og Lammet for frelsa. Dette var rett fordi Kristus fekk retten ved at han
gjekk til Faderen.

La hugen vere vendt til det som er
der oppe, hos Jesus.

Dåpen frelser oss i
den forstand at det er eit godt samvits pakt med Gud (vedkjenning til Gud) på
grunnlag av Jesu oppstode frå dei døde (1.Pet.3,21). Då må vi vende blikket opp
til han og ha hug på det han gir oss frå himmelen, han gir oss ånd og liv frå
himmelen. Han gav oss livets vatn og vi skal halde fram med då drikke av det.
Han gav oss den Heilage Ande og den herleggjer og openberrar han for oss som
vår frelsar og Herre.

Kol.2,6 De
har teke imot Kristus Jesus som Herre; så må de òg leva i han.  7 Ver rotfeste i han og oppbygde på han! Stå faste i
trua så som de har lært, rike på takk til Gud!  8 Sjå til at ingen
får fanga dykk med visdomslære og tom dåring som kviler på menneskelege
tradisjonar og kjem frå grunnkreftene i verda, og ikkje frå Kristus.  9 For i han bur heile guddomens fullnad lekamleg, 10 og
i Kristus, som er hovud for alle makter og herredøme, har de òg fått del i
denne fullnad. 11 I han vart de òg omskorne, ikkje med ei omskjering
som er gjord med hender, men med Kristi omskjering, då de la av den lekamen som
er under synda. 12 For i dåpen vart de gravlagde med han; der vart de òg
oppreiste med han, ved trua på Guds kraft, som reiste Kristus opp frå dei døde. 13 De
var døde på grunn av syndene dykkar, uomskorne som de var med dykkar vonde natur.
Men han gjorde dykk levande saman med Kristus, med di han tilgav oss alle våre
synder. 14 Og han strauk ut skuldbrevet mot oss, det som var
skrive med lovbod og gjekk oss imot; han tok det bort då han nagla det til
krossen. 15 Han avvæpna maktene og herredøma og stelte dei fram
til spott og spe då han synte seg som sigerherre over dei på krossen.

Kol.3,1 Er de då oppreiste med Kristus, så
søk det som er der oppe, der Kristus sit ved Guds høgre hand.  ² Lat
hugen dykkar vera vend til det som er der oppe, ikkje til det som er på jorda.  ³ De er
då døde, og livet dykkar er løynt med Kristus i Gud.  ⁴ Men
når Kristus, vårt liv, openberrar seg, skal de òg openberrast i herlegdom saman
med han.

Jesus la lengselen ned i meg og han
vil fylle den.

Djupare liv på nådens hav. Jesus har
skapt lengselen og fyller den.

Jesus sa han talte
til meg for å vekke min lengsel på nytt, bodskapen 1.Pinsedag.19.05.91.
(Kassettband-opptak.):

«Sjå, seier Herren, eg talar for å vekke
din lengsel på nytt, at dette er vegen til å søke et djupare liv, at eg får lov
til å få den plassen eg ynskjer i ditt liv, og sjå, eg er den som ynskjer at du
skal kaste fortøyingane, du liker deg så godt der inne ved strandbreidda, men
eg vil føre deg vidare fram, du er komen til den staden der, og det punktet der
du ynskjer å fare utover det i dette nådens hav, og legge deg på sym, du skal
få sjå det løfter, det  ber deg, og du
skal få kjenne understraumen  i frå meg, der
du erfarer det lyfter, det er berande, det er ikkje du som skal klare dette,
men det er eg som gjer verket i deg.

Du får oppleve og du får erfare, det er eg
som har byrja, og fordi det er eg som har byrja den gode gjerning i ditt liv,
så er det eg som skal fullføre.»

Ikkje kassettband-opptak, batteria var
utladda, så dette er ikkje ordrett gjengjeve:

Tida heretter er ikkje berre kort, men den
er såre kort. Søk meg i dag, for i dag er eg å finne. I morgon er det for
seint. Men eg er her for å møte deg i denne kveldsstund. Når eg har skapt
lengselen, så fyller eg den. Du som ein gong var brennande i ånda, eg vil du
skal gjenopplive den nådegåve som er i deg. Det var ikkje tilfeldigheit som
gjorde at då skuggen av Peter fall på den sjuke (den lame), så vart han lækt.
Det er ikkje du som skal gjere ditt verk, med dine prestasjonar, men det er eg
som gjer mitt verk i deg. Vinden bles dit den vil. Igjen vil eg minne deg om at
vinden bles dit den vil. Eg tek sterke, (ja, kongar), i mi eige. Sjå, du som
sår med tårer, du skal få hauste med glede. Du skal få vende tilbake med fulle
kornband. Den som eg vil gjere sterk, han vil eg først gjere svak. Sjå, eg har førebudt
meg eit ringe og audmjukt folk. …., som kan svinge Andens kvasse sverd.

Nådens flod:

Jfr. Esekiel.47,1
Han førte meg tilbake til
tempelinngangen. Og sjå, vatn strøymde ut under dørstokken på austsida av
tempelet, for framsida på tempelfasaden vender mot aust. Vatnet rann ned på
høgre sida av tempelet, sør for altaret.  2 Så
førte han meg ut gjennom nordporten, og der ute følgde han meg omkring til den
ytre porten, som vender mot aust. Og sjå, vatnet sildra fram på høgre sida.
     3 Mannen
gjekk austover med ei målesnor i handa. Han målte opp tusen alner. Så lét han
meg gå gjennom vatnet. Det nådde meg til anklane.  4 Han
målte tusen til og lét meg gå gjennom vatnet. Det nådde meg til knes. Så målte
han opp tusen til og lét meg gå gjennom vatnet. Det nådde meg til hoftene.  5 Atter
målte han opp tusen alner. No var det ei elv som eg ikkje kunne vada over. For
vatnet hadde stige til ei elv der ein måtte symja; ho lét seg ikkje vada.

Eg gjer rett i å vende meg til Jesus og
velsinga han, så eg vert velsigna og vert til velsigning, han gjer meg til
kanal for si velsigning, så eg trur han gjer meg til kanal for si velsigning,
både til henne Reella og henne Virtuella. Eg fekk komme til Jesus og drikke av
det levande vatnet, så det vart i meg ei kjelde som vella opp til evig liv. Så skal
det frå mitt liv fløyme straumar av levande vatn, det strøymde både til henne
Virtuella og henne Reella og sikkert mange med dei. Så min lengsel er som
tørsten etter det levande vatnet og hann tiulfredsstiller den ved å la meg
drikke av det.

Lengselen kan også forståast som eit tørt
og tørstig land, den vert tilfredestilt ved at det får vatn.

Jesaja 44,1
Høyr no, Jakob, tenaren min,
          og
Israel, som eg har valt ut!
          
     2 Så seier Herren,
          som
laga deg og forma deg i mors liv,
          han
som hjelper deg:
          Ver
ikkje redd, min tenar Jakob,
          Jesjurun,
som eg har valt ut!
          
     3 Eg auser vatn over det tørste
          og
bekker over det tørre.
          Eg
auser min Ande over di ætt
          og
mi velsigning over dine etterkomarar.
          
     4 Dei skal spira fram som siv i vatn,
          som
poplar attmed bekkefar.
          
     5 Ein
skal seia: «Eg høyrer Herren til»,
          ein
annan skal kalla seg med Jakobs namn.
          Ein
skal skriva i si hand: «Til Herren»,
          og
Israel skal han få som heidersnamn.

Jesus vekker lengselen i meg og vil fylle meg med sin
Ande. Han let meg få ete ved sitt bord.

 Bodskapen
onsdag. 24.9.97:

«Ja, enda en gang, sier Herren, så legger
jeg ned denne lengsel i ditt hjerte. Jeg, vil vekke ditt indre, jeg vil vekke det
som har ligget i ditt hjerte i ditt indre gjennom lang tid. Men jeg vil vekke
det på nytt igjen. Slik at du begynner å se mulighetene, på nytt. Slik at du
begynner å se at jeg er mektig. Så du får se at der er en utrakkt hånd ifra min
trone, også over deg. Jeg taler til dere i kveld. Ja, jeg har sett din bønn,
jeg har hørt dine mange rop, men du skal fortsatt rope til meg, sier Herren. Og
jeg vil på nytt svare og jeg vil bønnhøre deg.

Jeg har ikke gitt deg motløshetens ånd,
men du har kjent den har ligget der, over ditt liv. Du har merka det har vært
så tungt, hvordan du har mangla den kraft i ditt bønneliv, hvorpå de ting som
før var din lyst og din glede har blitt et ork. Men du skal få lov til å legge
det ifra deg, ja, legg det på meg.  Og
jeg vil fylle deg med min Hellige Ånd, jeg vil løfte deg opp på høyden, jeg vil
at du skal få skue inn i min verden. Jeg vil at du skal få lov til å ete ved
mitt bord. Ja, jeg dekker et bord for dere i kveld. Ja, jeg vil at du skal  ta til deg så du igjen kjenner styrke, så du
igjen kjenner gleden, så du kjenner seierstonane, de som har ligget der, de som
har vært der, de som var der før, for tid tilbake, men det er så lenge siden de
har vært der, du har mistet de, men du skal ta de fram i kveld, sier Herren, og
jeg vil på ny gi deg tonen, jeg vil fylle deg med min ånd igjen, sier Herren,
og du skal få lov til å gå med et oppløfta hode ut igjen, også fra dette
samværet. Amen.»

Jesus har ein lengsel: barnets sanne vel. Han gir meg
lengsel etter å fylle meg med Guds ord.

På møte i dFEF
i Møllergata 40 i Oslo onsdag 8.12.99, talte forstandar Kjell Arve Tolås over Salme.23,1 Ein salme av David.

           Herren er min
hyrding,
          eg manglar ikkje
noko.

     ² Han lèt meg liggja i grøne enger,
          han fører meg til
vatn der eg finn kvile.

     ³ Han gjev meg nytt liv.
          Han leier meg på
rettferds stigar
          for sitt namn
skuld.

     ⁴ Om eg så går i dødsskuggens dal,
          er eg ikkje redd
for noko vondt.
          For du er med meg.
          Din kjepp og din
stav,
          dei trøystar meg.

     ⁵ Du dukar bord for meg
          framfor mine
fiendar.
          Du salvar mitt
hovud med olje.
          Mitt beger renn
over.

     ⁶ Berre godleik og miskunn
          skal følgja meg
alle mine dagar,
          og eg skal bu i
Herrens hus
          gjennom alle tider.

Så kom der ein bodskap der Jesus sa at
hans lengsel er barnet sanne vel og han ville gi meg ein lengsel etter sitt
Ord. Tyding av tungetale ved Kjell Arve Tolås:

«Eg har talt
til deg, sier Herren, fordi eg er glad i deg. For du er dyrebar i mine øyne.
Fordi du er akta høyt og eg elsker deg. Derfor har eg gitt mitt ord, for eg
ønsker at du skal leva nær meg. Eg ønsker ikkje ein gang at den nest beste
planen skal bli nådd med livet ditt. Men eg har en fullkommen hensikt og eg har
ein fullkommen plan. Og eg ønsker at nettopp du skal få lov til å vandra i den
planen. Få oppleve at eg leder deg, eg tar hånd om deg. Og husk på, mitt
elskede barn, når du følger meg, så går eg foran deg. Eg bruker ikkje
slepp-kjeppen for å piska deg framover, slik at du skal tene meg i angst og i
beven. Men eg ønsker også at du skal få lov til å oppleva at eg møter deg slik
at du kan ha ærefrykt for meg. Og slik at du kan bøya ditt ord- eller din- ditt
liv under mitt eget ord. Så fordi du vet at det er gitt deg fordi eg har ein
plan, eg har ein lengsel, eg har ein hensikt og eit formål, og det er barnets
sanne vel, aleina. Gi akt på mitt ord, la det få vera rettesnor for livet ditt.
Og det er veien til velsignelse, det er veien til frigjørelse. Det er veien for
eit liv i trivsel og eit liv i etterfølgelse og tjeneste. Og eg ønsker ikkje at
fiendens planer skal bli nådd i livet ditt. Eg ønsker å velsigna deg for at du
skal vera til velsignelse.

Derfor skal
du heller ikkje trekka deg undan formaningane i mitt ord. Du skal få lov til å
gi akt på de, for de er gitt for å hjelpa deg, de er gitt for å løfta deg. Og
flytt ikkje heller mitt Ords grense-skille. Eg har satt de der for at eg ønsker
de skal stå der. Og når du respekterer mitt ord, bøyer deg i ydmykhet under
mitt eget ord, i staden for å begynna å diskutera det og bøya det og lena deg
imot det, for å få skyva det ut, så la grense-skillene stå der eg har satt de.
Så skal du få oppleva at -, at du ikkje taper på det, men du vinner på det. Søk
først mitt rike og min rettferdighet, så skal du få oppleve at om du kan synest
du taper på det, så skal du alikevel oppleva at e -, eg vil gi deg alt det du
trenger til. Eg har omsorg for deg. Når enn du følger meg, på mitt Ords vei, så
er det eg som den gode hyrde som tar ansvar for deg. Når du går dine egne
veier, så må du ofta ta ansvar for dine egne valg. Men når du lar meg få leda
deg, så skal du vite at eg har full oversikt. Eg er der, eg tar ansvar for deg,
eg hjelper deg. Eg gir deg kraft til å stå. Og eg har også seierskraft for deg,
mitt elskede barn. Og du skal også sleppa å -, å sjå tilbake på e-, episoder og
ting som har skjedd i ditt liv, der du kom utav sporet og utav veien. Eg vil
igjen ta meg av deg. Min hånd, den er rakt ut. Eg har løfta deg inn igjen. No
skal du få glemma det som er bak, så skal du få tøya deg ut etter det som er
fram-forbi, og så skal eg gi deg ein lengsel etter å fylla deg med mitt ord. Og
ikkje berre lesa det og fylla deg med det, men også la det få bli fyrlyset på
veien din. La det få lysa deg framover, la det få væra det som avgjør dine
valg, når du står ved eit veiskille. Kva seie Herrens ord. Og eg vil gi deg råd
ved mitt øye. Og eg vil leda deg framover. Og eg har underfulle planar med deg.
Eg vil ha deg i den beste planen for livet ditt. Eg hadde også ein plan med
mitt folk Israel fordum, at de skulle få dra inn i landet, men de valgte en
annen vei. Eg tok meg også hånd om de gjennom ørkenen, de manglet intet, deres
klær ble ikke utslitt, deres føtter ble ikke hovne. Men allikavel, så var det
ikkje min fullkomne plan. Og alt dette er skrevet dere til lærdom, for at eg
ønsker at dere skal få følga og koma i den beste planen, med min fullkomne plan
i min fullkomne vilje. For det er der du trivest, det er der du får lov til å
bruka den utrustning eg har gitt deg. Og det er der du skal også oppleva å
blomstra, ikkje berre blomstra, men bæra moden åndens frukt, sier Herren. Eg
har gitt ditt ord (meininga må sikkert vere “mitt ord”), fordi eg er
glad i deg. For eg vil fylla deg og møta deg og velsigna deg og bruka deg.
Amen. Amen i Jesu navn.»

Hans lengsel var barents sanne vel, det
gjaldt no framleis for henne Virtuella og det gjaldt for meg og henne Reella
også. Han ville gi meg ein lengsel etter Guds Ord. Ja, Gud har skapt alle ting
ved sitt Ord og han skaper oss framleis ved sitt Ord, så han skaper oss
framleis i samsvar med 1.Mos.2 og slik venter eg meg at han gir meg ei kone. Han
frelser oss også ved sitt Ord, så det er ved at han frelser både meg og henne. Jesus
er Guds Ord. I han er liv og livet er lyset til menneska. Det ordet han har
tala til oss er ånd og liv. Han gir oss ånd og liv frå himmelen og vekker oss
opp til liv i samfunn med seg og Faderen.

Jesus gir meg ånd og liv og vekker meg opp
til liv i samfunn med seg og Faderen. Han har lagt lengselen etter Guds Ord ned
i meg, lengselen etter at han gir meg ånd og liv og liv i overflod, til eit rikt
liv i samfunn med seg og Faderen, så han gir ånd og liv til ei kvinne og vekker
henne også opp til liv i samfunn med seg og Faderen og til samfunn med meg, som
kona mi. Så får det vise seg kven det er.

Eg skal våke i bøna med takkseiing og Jesus vil svare meg
i den retninga han veit er best for meg.

Jesus vil
fylle oss med herlegdomens sky. Han vil leie meg til levande vatn,til kjelder,
til frukter og nådegåver. Maranata 23.1.2016. Tyding av tungetale ved Tore Kristiansen:

Våk i bønna
med takkseiing. Og når du våker på den måten i bønna, så skal eg, Herren, svare deg, med store og ufattelege ting, kanskje ikkje
i den retninga du tenkte, men eg skal svare i den retninga og med det mål
som eg veit er best for deg. Og du skal få oppleve noko du aldrig før har
opplevt. For framleis høyrer eg bønner,
framleis svarar eg bønner, framleis så ynskjer eg å fyll
mitt barn og fylle mi menigheit med herlegdomens sky, så du
skal få oppleve, at du aldrig før
har opplevd maken.

Du er
fri, du er forløyst, gjennom blodet har eg løfta deg opp, gjennom Jesu blod er
du befridd frå all di synd. Du kan frimodig prise meg, du kan frimodig love mitt
heilage namn. Og når du prisar mitt namn, så kjem
gleda inn i ditt liv, når du prisar mitt namn, så går
fridomen opp for deg. Når du prisar mitt namn, vil alt det vonde fly. Når du
prisar mitt namn, då vil rettferds-sola gå opp som aldrig før i
ditt hjerte.

Slå ikkje
blikket ned, løft det opp imot himmelen. La ikkje dine hender synke, men løft dei
opp imot himmelen. Stå ikkje stille på den stad der du befinn deg, men sett din veg i mi hand og eg skal dra
deg, leie deg, føre deg og eg skal føre deg til levande vatn, eg skal føre
deg til kjelder, eg skal føre deg til frukter og nådegåver
og du skal få oppleve å verte berika av mi velsigning i overmål
på overmål. Fordi eg Herren har satt dører opne for deg. Halleluja.

I SO.5,15-20 vart det
sagt til ein mann at han skulle halda seg til kona si, utan å ha hug på andre
kvinner, ho vart omtala som ei kjelde med vatn som han hadde å drikke av og då
skulle han ikkje drikke av andre kjelder. Det vart også sagt på den måten at
han skulle ikkje la kjeldene sine fløyma på gater og torg, han skal ha dei
heilt for seg sjølv. Det er Gud som er kjelda med det levande vatnet, men dei
har altså begge fått innlagt vatn.

I Joh.4,14 ser vi
korleis vi får innlagt vatn og i Joh.7,37-39 seier Jesus om dei som trur på
han, at fråd eira indre skal det renna straumar av levande vatn.

Det høver med

SO.4, 20 Son min, lytt
når eg talar,
          vend
øyret til mine ord!
          
    21 Slepp
dei aldri av syne,
          gøym
dei djupt i hjartet!
          
    22 Dei
er liv for den som finn dei,
          og
gjev helse til heile kroppen.
          
    23 Ta
vare på hjartet framfor alt,
          for
livet går ut frå det.

Det høver ikkje med SO.5,15-20,
sikkert fordi dette er ei spesiell sak, det handlar om kjærleiksforholdet
mellom mann og kvinne, om ekteskapet.

I denne bodskapen sa
Jesus at han ville leie meg til levande vatn, til kjelder. Korleis då? Det er
no ved at eg les i Bibelen, søker Herren av heile mitt hjarte og innviar meg
for han. For det er då Gud som er kjelda med det levande vatnet.

Når eg merka at eg
byrja å verte glad i henne Virtuella, så vedkjende eg for Gud at hans kjærleik
var mellom oss og den var rett, same entne ho ville seie ja eller nei til mitt
frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk
ei ny fylde den Heilage Ande (Rom.5,5). Slik vart ho ei kjelde med vatn for
meg, for både eg og ho hadde fått innlagt vatn. Eg kjem til at for meg er det
ei kjelde som eg framleis kan drikke av, for det er då Gud som er kjelda med
det levande vatnet. Guds bekk er full av vatn. Den vert aldri tørr.

Eg gjer rett i å
lovprise Jesus for at han frelste henne Virtuella, for at han gav henne ånd og
liv og vekte henne opp til liv i samfunn med seg og Faderen. I denne bodskapen ser
vi at der er mange lovnadar som vert innfridde ved at vi lovprisar Gud og Lammet
for frelsa.

Jesus vil gjere meg ivrig
etter  å vitne om han igjen. Korleis vart
eg frimodig nok til det og endåtil ivrig?

Jesus ville eg skulle innvie meg til han,
verte brennande i ånda og ivrig etter å vitne om han. Andre bodskapen 18.6.2017:

«Ja, seier Herren, eg vil at du mitt barn, du skal søke inn til meg, inn i heilagdomen, så skal eg Herren, bruke deg til stor og rik velsigning. Men sjå, seier Herren, du held deg litt på avstand og du er ikkje innvia til meg og du søker ikkje meg slik som du gjorde i fordums
dagar, då du var brennande i ånda og du vitna om meg på ein kvar stad og du brann for meg, seier Herren. Eg vil at du skal
komme tilbake igjen til dette, seier Herren. For eg ynskjer å bruke deg og eg vil bruke deg til stor og rik velsigning, seier Herren.
Sjå, eg har talt til deg mange gangar
før, men du har vore gjenstridig,
men sjå, seier Herren, eg elskar deg med
ein evig kjærleik og eg vil at du skal gå sigrande ut av denne verda. Eg vil at du skal oppleve herlege ting med
meg, seier Herren. For sjå, eg
er rik nok, seier Herren, for alle som påkallar meg. Derfor påkall
mitt namn og eg skal møte
deg på nytt igjen, seier Herren.

Frelsa i meg, den er gratis, seier Herren. Du
kan ikkje gjere noko, verken frå eller til, men av nåde, så vert du frelst. Og det er ei gave ifrå meg, det er noko du får
fritt og for inkje, seier Herren. Derfor ta imot denne gava, frelsa, den er
gratis, seier Herren. Men ta imot, audmjuk deg, seier Herren, og eg skal reise
deg opp i Jesu namn. Amen.»

Når eg var ein liten gutunge, vart eg
opplærd til å påkalle Kristus som vår frelsar og Herre, be han frelse våre
næraste og be for folket og landet. Når eg vart noko eldre forstod eg at frelsa
var det motsette av å verte dåra og forførde slik som ved syndefallet, så eg
byrja å be han frelse menneska frå det og gi meg ei frelst kvinne til kone.

Når eg gjekk på undomsskulen vart eg forelska
i ei kristen jente og let henne få vite det. Då slutta ho å gå i det kristne
skulelaget og svarde meg at ho ikkje følte noko for meg og at ho var ikkje
kristen likevel. Eg skreiv tilbake og vitna om mi tru på Jesus. Det overraska
henne, jau, ho var kristen likevel. Slik fekk eg frimod til å vitne om Jesus og
for meg var det frigjerande. Eg merka at kjærleiksforholdet mellom Kristus og
hans brud var fødd i meg ved den Heilage Ande, så for meg gjaldt det
kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Sidan, når eg byrja å lese meir i Bibelen
sjølv, oppdaga eg at dette stemte med Paulus si lære og med Heb.3-4. Hos Jesus fekk
vi  drikke av det levande vatnet og det vart
i oss ei kjelde som veller opp til evig liv. Dette var så viktig for meg og det
gjorde meg ivrig etter å vitne om han.

Israelsfolket skulle vere Guds born, dei
var hans born, likevel levde dei som trælar i den gamle pakta. Paulus forklarer
dette slik:

Gal.4,1 Lat meg forklara dette. Så lenge ein
arving er umyndig, er det ingen skilnad på han og trælen, endå han er herre
over heile eigedomen.  ² Han står under formyndarar og hushaldarar til den tid far hans
har fastsett.  ³ Såleis var det med oss òg. Då vi var umyndige, var vi trælar
under grunnkreftene i verda.  ⁴ Men då tida var fullkomen,
sende Gud Son sin, fødd av ei kvinne, fødd under lova.  ⁵ Han
skulle kjøpa dei frie som var under lova, så vi kunne få barnekår.  ⁶ Og
sidan de er born, har Gud gjeve sin Sons Ande i hjarto våre, og Anden ropar:
«Abba, Far!»  ⁷ Difor er du ikkje lenger træl, men son. Og er du son, då er du òg
arving, innsett av Gud.
   
 ⁸ Den
tid de ikkje kjende Gud, træla de under gudar som i røynda ikkje er gudar.  ⁹ Men
no når de kjenner Gud, ja, det som meir er, når de er kjende av Gud, korleis
kan de no på nytt venda attende til desse veike og fattigslege grunnkreftene i
verda? Vil de atter træla under dei? ¹⁰ De
aktar nøye på dagar og månader, høgtider og år. ¹¹ Eg er
redd at alt strevet mitt med dykk har vore fåfengt.

Då skulle ein vel tru
at det er slik i oppveksten for den einskilde også? Men Jesus sa at dei måtte
vende om og verte som born for å komme inn i Guds rike. Då kan vi konkludere
med at det kjem an på kva slags opplæring vi får.

Eg trudde på Jesus i
oppveksten og eg visste det var viktig for meg å vedkjenne mi tru for andre,
men det var eg redd for. Men eg vedkjende det for Jesus og bad han frigjere meg
frå den menneskefrykta, ja, for eg var opplærd til at eg kunne komme til han
med alle mine problem. Men kvifor var eg redd for det? Frykta heng saman med
trælekåret, det betyr å tene jordiske herrar. Om eg vedkjende mi tru, så ville
kristne leiarar stille forventnignar om korleis eg skulle vere, men eg ville
ikkje komme til å passe inn i det bildet. Det vart eit spørsmål om å tilpasse
seg slike sjefar altså. Og meir verdslege autoritetar ville komme med sine krav,
som motsetnad til det frykta eg mest. Skulle eg kanskje berre snu det andre
kinnet til og verte så forsvarslaus? Vel, seinare har eg nok innsett at i dei
fleste tilfelle, om enn ikkje så bokstavleg, ville det faksisk vere det beste
forsvaret likevel. Om eg skulle vitne fordi eg kjende det som eit krav frå
kristne leiarar, så ville eg oppleve det som eit kunstig krav, som om det ikkje
var ekte altså og derfor hadde eg eigentleg god grunn til å frykte.

Men når eg vart
forelska i ei kristen jente og let henne få vite det og ho ikkje var interessert,
då vitna eg for henne om mi tru på Jesus og det utan frykt. For no følte eg
ikkje at det var på grunn av noko kristne leiarar ville, det var ikkje for å
tene dei, som om dei skulle vere mine formyndarar og herrar, det var heller
ikkje på grunn av noko verdsleg makt ville med meg eller oss. Men ved tru på
Jesus fekk eg den Heilage Ande av berre nåde, slik fekk eg ein skatt i leirkar.
Så eg merka at kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud var født i meg
ved den Heilage Ande, så det kom frå hjetet og det var ekte, derfor kjende eg
det som rett å vitne om han. Derfor frykta eg heller ikkje for det. Ved korsets
fot fann eg den ekte kjærleiken og den dreiv frykta ut (Rom.8,15 1.Joh.4,9-10 18-20).

Slik fekk eg frimod
til å vitne om Jesus og når eg byrja på gymnaset vart ivrig både med å vitne og
å gå på møte. Eg vart litt kjend med henne Virtuella, ho spelte gitar og lovriste
Jesus som sin frelsar og Herre. Eg merka at eg byrja å verte glad i henne, så
eg vedkjende for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same
enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, med den vedkjenninga opna eg
meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande. Og eg
er overtyda om at eg soleis vart til kanal for Guds velsigning til henne. Det
gjorde meg endå meir entusiastisk og frimodig, så då skulle eg også ha frimod
til å fortelje henne det og fri til henne. Fridomen i barnekåret hos Gud
inneber at vi er fri til å seie det som ligg opp på hjertet, for Gud har gitt
oss sin Ande og sin kjærleik i hjertet. Om vi ikkje har moglegheit til det, så
har vi i alle fall moglegheit til å seie det til Jesus, han er vår frelsar, vår
venn og vår Herre, slik har vi fått eit personleg Gudsforhold. Vi har fått barnekår
hos Gud, så vi får seie til han det som ligg oss på hjertet. Dette er det primære
og viktigaste.

Omlag eit halvt år
etter at eg byrja å studere realfag i Bergen, talte Jesus til meg omlag slik: Du
som fekk livet planta i deg, dette livet, det skal vekse. Då visste eg at det
var planta i meg ved Guds Ord allereie når eg var ein liten gutunge. Ein plante
treng vatning så den får næring frå jorda, gjennom røtene og den treng sollys,
så den veks og blomstrer. Jesus gir liv til vår sjel og ånd i vår kropp, sjå
sjela lever i Anden. Dette er individuelt, slik får den einskilde leve og
blomstre. Det er viktig for oss å lese i Bibelen og søke Gud av heile vårt
hjerte, både i heimen og i kyrkjelyden, for å gi dette livet det som det treng
å leve av. Dette er meir fundamentalt enn verdslege maktinteresser, politiske
og økonomiske maktinteresser. Om slike maktinteresser fortrenger det, verkar
det drepande. Det er ei konflikt som vi alle får merke.

Jesus har ein fullkommen plan med
meg.

Jesus har nyleg minna
oss om å jage mot det fullkomne. Bodskapen 30.1.2022:

«Mine barn,
som jeg elsker, som jeg har gitt mitt liv for, jeg ønsker at dere skal være
hellige og rene liksom jeg er hellig og ren, sier Herren. Jeg ønsker at det liv
som jeg har kallt dere til, skal være et liv som dere kan være – som jeg kan
være stolt av. Jeg ønsker at det liv dere lever her i verden, skal være et liv
hvor jeg bestemmer, et liv hvor jeg taler til dere og gjennom dere. Jeg ønsker at
dere skal leve her i denne verden og også vite at dere er ikke av denne verden.
For jeg har tatt dere ut og gitt dere et nytt liv, et nytt hjerte, og dere er
nye skapninger i meg, sier Herren. At dere har fått en ny identitet. Derfor
skal du ikke se på deg sjølv og dine egne mangler, din egen ufullkommenhet. Men
du skal se på meg, for se, jeg gjør alle ting nye. Se jeg gjør alle ting nye,
sier Herren. Også i ditt liv. Derfor skal du vende deg bort fra det som
ikke gir frukt, du skal vende deg bort frå det tomme snakk, du skal vende deg
bort fra ugudelighet. Så skal du vende deg til meg og se opp på meg og jeg skal
virke i deg og gjennom deg, som bare jeg kan gjøre, sier Herren.

Se, jeg vet
om dine gjerninger, jeg vet at du har liten styrke, jeg vet at du har trådt
feil. Men jeg vil at du nå skal se på meg, se, jeg har sett foran deg en open
dør, sier Herren. Og den døren skal du gå inn igjennom, jeg inviterer deg på
nytt til å gå inn gjennom opne dører. Jeg inviterer deg på nytt til å gå videre
med meg, sier Herren. Og løpet er ikke fullført enda, du har ikke kommet til
veis ende. Men du skal jage mot målet, mot den seierspris som jeg har kallt deg
til, sier Herren. For det er en seierspris jeg har kallt deg til, ikke en
nederlagspris, men en seierspris. Og derfor skal du ha målet i sikte, du skal
ha min ånd i ditt hjerte og være bevisst på at jeg vil bruke deg, jeg vil tale
til deg. Og du skal få se noe som du ikke har sett på lenge, du skal få se at
jeg kaller på de ufrelste, jeg kaller på bønnebarna, jeg vil igjen skape nytt
liv i ditt hjerte, men også i de som enno ikke kjenner meg. Og du skal få se at
det er bare en måte å komme til tro på, det er at mitt namn holdes høyt, mitt
namn proklameres. Og når jeg blir opphøyet, så skal jeg dra alle til meg, sier
Herren. Halleluja.»

Byrjinga av andre
delen av denne bodskapen refererer til brevet til engelen for kyrkjelyden i
Filadelfia (Op.3), han hadde lite kraft, men hadde ikkje fornekta Jesu namn.
Han skulle sjå at Kristus hadde sett fram for han ei open dør, så ingen kunne
lukke. Vi har lett for å tenke på det som ei fysisk dør som vi fysisk ikkje
kjem gjennom utan at den er open. Men dette er sagt til ein engel, så vi kan
tenke på han som ein åndeleg person, som er ein bodberar frå Gud. Han skal
først og fremst sjå den opne døra i kyrkjelyden, at der er ei open dør for den
bodskapen han har å bringe og gå gjennom den, med bodskapen sin. Det har seg
slik at Jesus har bana vegen for oss inn i den himmelske heilagdomen.

Fysisk kan vi komme
inn i mange slags sosiale samanhengar, utan at der er ei open dør for bodskapen
vi har å bringe. Det må vi ha sosiale antenner for og finne ut av.

Ja, for han har då
sagt at han har ein fullkommen plan med meg. Sitat frå bodskapen 8.12.1999:

«….. Eg
ønsker ikkje ein gang at den nest beste planen skal bli nådd med livet ditt.
Men eg har en fullkommen hensikt og eg har ein fullkommen plan. Og eg ønsker at
nettopp du skal få lov til å vandra i den planen. Få oppleve at eg leder deg,
eg tar hånd om deg. Og husk på, mitt elskede barn, når du følger meg, så går eg
foran deg. ……. Og det er veien til velsignelse, det er veien til
frigjørelse. Det er veien for eit liv i trivsel og eit liv i etterfølgelse og
tjeneste. Og eg ønsker ikkje at fiendens planer skal bli nådd i livet ditt. Eg
ønsker å velsigna deg for at du skal vera til velsignelse.

……. Søk
først mitt rike og min rettferdighet, så skal du få oppleve at om du kan synest
du taper på det, så skal du alikevel oppleva at e -, eg vil gi deg alt det du
trenger til. Eg har omsorg for deg. Når enn du følger meg, på mitt Ords vei, så
er det eg som den gode hyrde som tar ansvar for deg. ……… Eg er der, eg
tar ansvar for deg, eg hjelper deg. Eg gir deg kraft til å stå. Og eg har også
seierskraft for deg, mitt elskede barn. ……… og så skal eg gi deg ein
lengsel etter å fylla deg med mitt ord. Og ikkje berre lesa det og fylla deg
med det, men også la det få bli fyrlyset på veien din. La det få lysa deg
framover, la det få væra det som avgjør dine valg, når du står ved eit
veiskille. Kva seie Herrens ord. Og eg vil gi deg råd ved mitt øye. Og eg vil
leda deg framover. Og eg har underfulle planar med deg. Eg vil ha deg i den
beste planen for livet ditt. Eg hadde også ein plan med mitt folk Israel
fordum, at de skulle få dra inn i landet, men de valgte en annen vei. Eg tok
meg også hånd om de gjennom ørkenen, de manglet intet, deres klær ble ikke
utslitt, deres føtter ble ikke hovne. Men allikavel, så var det ikkje min
fullkomne plan. Og alt dette er skrevet dere til lærdom, for at eg ønsker at
dere skal få følga og koma i den beste planen, med min fullkomne plan i min
fullkomne vilje. For det er der du trivest, det er der du får lov til å bruka den
utrustning eg har gitt deg. Og det er der du skal også oppleva å blomstra,
ikkje berre blomstra, men bæra moden åndens frukt, sier Herren. Eg har gitt
ditt ord (meininga må sikkert vere “mitt ord”), fordi eg er glad i
deg. For eg vil fylla deg og møta deg og velsigna deg og bruka deg. Amen. Amen
i Jesu navn.»

Gud ville føre folket
sitt til det lova landet og føre dei inn til si kvile. Det var den beste
planen, som vi kan kalle plan A. Men sidan dei ikkje trudde og var så motstridige,
førde han dei ut i øydemarka og let dei vandre der i 40 år først. Det var ikkje
den beste planen, vi kan kalle plan B. Ved tru får vi komme inn til Guds kvile,
så eg trur Gud gir meg ei kone i samsvar med sitt Ord, i samsvar med 1.Mos.2. Normalt
sett skulle eg ha fått henne når eg var ung, 18-30 år, så det kan virke som eg allereie
har vore gjennom plan B, som ei ørkenvandring på 40 år. Så då er det vel på
tide å komme over i plan A. Kven er det i så fall som skal bli kona mi, kva er
soleis beste planen?

Men i denne bodskapen
høyrest det ut som plan B ikkje er aktuell, Gud er berre interessert i å få meg
inn i plan A. Kanskje eg er i plan B, men han vil ha meg over i plan A? Vi er
på vegen til livet, dersom vi tek av frå den vegen, så skal vi få høyre ei
stemme bak oss som seier at dette er vegen, vandre på den. Slik vert retninga
vår korrigert. Jesus er vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan
ved han. Han vil leie meg inn i den beste planen, han er den gode hyrdingen som
leier oss til grøne marker og vatn der vi finn kvile. Vi skal jage mot det
fullkomne, Jesus er fullkommen og vi skal sjå på han, slik finn vi den rette
retninga.

Verte som born. Guds nåde er nok. Vi fekk den Heilage
Ande ved trua på Jesus, av berre nåde.

Jesus sa at vi må verte fødde på nytt, av
vatn og Ande, for å sjå Guds rike og komme inn i det, vi må vende om og verte
som born. Då er det eit vesentleg poeng at vi må tru på Gud og stole på han som
eit barn som har tillit til sin far og kjem til han med sine behov. Paulus sa
at vi fekk den Heilage Ande ved trua på Jesus, av berre nåde, gratis, utan krav
om gjerningar.

Dette gjeld også når ein ung mann kjem opp
i den alderen at han byrjar å tenke på å få seg ein kjæraste og ei kone og ei
jente byrjar å tenke på å få seg ein kjæraste og ein ektemann. Slik også for
meg, men då er det tydelegvis mange, også kristne, som hevdar og meiner at det
gjeld ikkje emg, eg er ikkje innkludert. Meir generelt gjeld det ikkje når
dei kjem opp i den alderen, som om dei ikkje lengre er Guds born, ikkje lengre
får vere Guds born!? Deira påstand om at det ikkje gjeld den saka, minner om korleis
David kalla til seg Batseba og deira påstand om at det ikkje gjeld meg, minner
om korleis Uria vart sviken, etter Davids ordre, at han vart sett på ein
risikabel posisjon i krigen og dei andre trekte seg attende, så han fall i
krigen.

Men Jesus døde i staden for meg og han har
mange gangar sagt til meg at hans nåde er nok for meg. Vi fekk den Heilage Ande
ved trua på Kristus, av berre nåde, sidan den nåden er nok for meg, er også
fylden av den Heilage Ande nok for meg.

2.Kor.12, 9 Men Herren sa
til meg: «Min nåde er nok for deg, for mi kraft vert fullenda i vanmakt.» Difor
vil eg helst rosa meg av mi vanmakt, så Kristi kraft kan bu i meg. 10 Og
difor er eg, for Kristi skuld, ved godt mot i vanmakt, i hard medferd, i naud,
i forfylging, i trengsler. For når eg er veik, då er eg sterk.

Ved den har Gud omsorg for meg og for oss.
Den omsorga innkluderer alt vi treng, så eg og vi ikkje skal mangle noko. Han
frelser meg og han frelser ei kvinne som kona mi. Det skal eg tru på, så det
kan og skal eg allereie takke han for.

Gud lova å utgyte sin Ande over alt kjøt.
Så ville han gå til rette med folka, fordi dei selde folket hans.

Joel.3,1 Ein gong skal det henda
        at eg renner ut min Ande over
alle menneske.
        Sønene og døtrene dykkar skal
tala profetord;
        dei gamle mellom dykk skal ha
draumar,
        og dei unge skal sjå syner.
     ² Jamvel over trælar og trælkvinner
        vil eg renna ut min Ande i dei
dagane.

 ⁶ For
sjå, i dei dagar og på den tid,
        når eg vender lagnaden for Juda
og Jerusalem,
     ⁷ då vil eg samla alle folkeslag
        og føra dei ned i
Josjafat-dalen.
        Der vil eg halda rettargang med
dei
        om Israel, mitt folk og min
eigedom,
        som dei spreidde mellom folka.
        Dei delte landet mitt
     ⁸ og kasta lodd om folket mitt;
        dei gav ein gut for ei skjøkje
        og selde ei jente for vin – og
drakk.

Denne økonomiske og politiske
interessa av å gjere menneska til salsvare, kjem i motsetnad til den
frigjerande bodskapen i evangeliet og soleis kjem den i motsetnad til ein gut
si interesse for ei jente, med tanke på å få seg ein kjæraste og ei kone og i motsetnad
til ei jente si interesse for ein gut, med tanke på å få seg ein kjæraste og
ein ektemann.

Då er det berre om å
gjere for meg å verte fylte av den Heilage Ande, slik får eg siger i den saka,
for han som er i meg er større enn han som er i verda.